Concertverslagen

(...) Dat is geen verspilde moeite, gezien zijn onderwerpen. Hij verplaatst zich graag in zelf-kantfiguren als een bendelid of een frauduleuze gebedsgenezer, maar die laatste krijgt een onverwachte metafysische dimensie mee. Hoogst ontroerend en meeslepend is hij in andersmans werk: een paar Engelse volksliedjes uit de Eerste Wereldoorlog, waarvan hij de houdbaarheid moeiteloos met een fiks aantal oorlogen vergroot, en “Rex’s blues” van wijlen Townes Van Zandt. Niamh Parsons, na ellende “allright now”? Schouwburg Odeon in Zwolle heeft voor het seizoen 2004/2005 een aantal aantrekkelijke folkconcerten op het programma staan. Ze spelen zich meestal af in het intieme Papenstraattheater. Maar voor een groot publiek wordt gebruik gemaakt van o.a. De Manegezaal. Vrijdagavond 26 november ontmoette Niamh Parsons daar een uitverkochte zaal met liefhebbers van het traditionele Ierse lied. Niamh Parsons nam ze allemaal mee naar oude Ierse tijden.

Gepubliceerd: 28 november 2004

Lúnasa, Muziekcentrum Eindhoven 25/11

-door Paul-

Hecht, ritmisch en energiek. Dat zijn de meest bruikbare kwalificaties na een
zinderend concert van Lúnasa in het Muziekcentrum (Eindhoven). Ik zag ze al een paar keer aan het werk en de grootste verrassing is er nu wel af,maar toch heb ik me geen minuut verveeld bij dit concert. Dat kwam vooral doorhet nieuwe materiaal dat gebracht werd, afkomstig van hun laatste CD "The Kinnitty Sessions". Die CD kwam uit op het hier relatief onbekende "Compass Records". Lúnasa brak na een stevig meningsverschil met het Green Linnet label. Dat betrof het uitbrengen van de CD "Redwood", tegen de wil van Lúnasa. Een zaak die in het voordeel van Lúnasa beslecht werd.



Kevin Crawford (fluiten, bodhran) introduceert de meeste nummers. Dat doet hij op een zeer innemende manier. Je moet zijn verhalen wel met een flinke korrel zout nemen. Zo vertelde hij dat het nummer "The Dimmers" oorspronkelijk een andere titel had: "Eight days in Nijmegen". De groep zat daar in een hotel tijdens hun laatste Nederlandse toernee en had alle tijd om de laatste hand aan de arrangementen voor "Kinnity Sessions" te leggen. Omdat er al een nummer met dezelfde titel bestond (.....) besloot Lúnasa er toch maar "The Dimmers" van te maken. Overigens een ideaal land om te toeren , dat vond Crawford van Nederland. Je strijkt neer in een hotel en binnen een uurtje ben je op de plaats van bestemming om te spelen. Ook over de vermeende Bulgaarse roots (volgens Crawford) van bassist Trevor Hutchinson hebben wij ernstige twijfels. Niet over de kwaliteit van het door Hutchinson geschreven "Djinovko's Horo". In combinatie met Kevin Burke's "Split Rock" levert dat eigentijdse folk op.Gespeeld met durf en power. "De enige bijdrage van Hutchinson aan deze groep", merkte Crawford vilein op. "Tunewise, I meant" voegde hij er snedig aan toe.

Wat Lúnasa ook zo bijzonder maakt zijn de onnavolgbare overgangen in hun muziekstukken. Zoals in "Casu" waarin een Asturische en Gallicische air gevolgd wordt door een Asturische muineira. De overgang van air naar muineira is tegendraads, maar door de aanpak van Lúnasa tegelijkertijd ook weer vloeiend. Door de precisie in tempo en toon wordt een "onmogelijke" overgang een spannende muzikaal moment. Crawford is een groot fluitist die zich laat vergelijken met ex-lid en grootheid McGoldrick. Maar ook piper Cillian Vallely en violist Sean Smyth kunnen uit de voeten op de low whistle. Drie low whistles al dan niet afgewisseld met dwarsfluit (Crawford) In minder muzikale handen zou je kunnen spreken van overdaad of goedkoop effectbejag. Niet echter bij Lúnasa waarin elke low whistle net iets anders klinkt en er daardoor een bijzondere gelaagdheid in het geluid onstaat. Dat levert dan juweeltjes op als "Inion Ni Scannlaín" en "Spoil the Dance".

Gepubliceerd: 27 november 2004

Maria de Fátima, Odeon Podium Wereldmuziek
21/11/2004, de Bron, Zutphen

-door Arnoud-
Het maandelijkse koffieconcert van Odeon Podium Wereldmuziek in utphen was dit maal in De Bron aan een rustiek hofje dat schuil ging achter een klein steegje. Niettemin hadden velen het zaaltje gevonden en had de overdonderde organisatie dagen van tevoren al nee moeten verkopen.

Maria de Fátima trad aan met haar kleine bezetting: Nuno Gligó: Portugese gitaar en Jose Antonio: klassieke (Spaanse) gitaar en het was direct duidelijk dat we hier met pretentieloos gezelschap aardige mensen te maken hadden. Fátima, in Lissabon geboren, maar al heel wat jaren woonachtig in Nederland, legde met een grappig Tatjana-accent uit dat ze wel wat moeite hadden met een fado optreden om twaalf uur 's ochtends ook gezien hun lange nacht, maar het trio was direct op stoom en bracht ons een mooie afwisselende set. Tussendoor vertelt Fátima boeiend over de liedjes; veel heimwee natuurlijk, biddende zeeman's vrouwen, de Portugese Romeo en Julia, roddels over het mooiste meisje van het dorp.

Gepubliceerd: 24 november 2004

Ja, we waren het er in de pauze al over eens, die andere fadista in Nederland maakt prachtige tot in de puntjes verzorgde cds, maar live kan ze niet tippen aan deze diva. Hopelijk blijft Fátima ook in haar kleine bezetting in clubs spelen, want dit was een bijzondere ervaring.

http://www.mariadefatima.com/
http://www.speelman.nl/wereldmuziek/odeon.htm

Ondanks topprogramma minder bezoekers op Celtic Night Leeuwarden

Gepubliceerd: 23 november 2004

Afscheid Crackerhash: veel speelplezier en weinig tranen

-door Assie Aukes-Na 36 (!) jaar is er een eind gekomen aan het bestaan van Nederlands oudste folkgroep.
Crackerhash nam zondagmiddag 20 november afscheid in een bomvol Pleintheater in Amsterdam, dat nog wel een keer uitverkocht zou kunnen worden. Vele coryfeeën uit de oude folkscene van de jaren ’70 kwamen op deze gebeurtenis af. Zo zag ik in het publiek het volledige Folkcorn, Peter Koene, Cor van Sliedrecht, Rob Smaling, Bernard Kleikamp, Jan Waes en Hans van Deelen. Allemaal mensen die in die beginjaren min of meer betrokken waren bij het folkblad Jan Viool, dat we nu natuurlijk nog kennen onder de naam New Folksounds. Ook leden van Crackerhash hebben als redactieleden op een bepaald moment in dit blad een rol gespeeld.

Gepubliceerd: 22 november 2004

Inner Strength op de akoestische toer

Gepubliceerd: 21 november 2004

Afgelopen vrijdag gaf Inner Strength een optreden in café Kraaij en Balder in EIndhoven. Onze fotograaf Martijn Lieffers was erbij en schreef op zijn site www.folkfoto.nl: Er hing een ontspannen sfeer in de zaal en aan Inner Strength kon je goed zien dat ze er zin in hadden om muziek te maken. Opvallend was dat Geert niet met zijn drumstel aanwezig was, maar met een Kachon [een cajón, red.] , een Djembé en wat bekkens. Inner Strength ging op de acoustische tour. Dit klonk erg goed en waarschijnlijk zullen we dit vaker gaan horen. Inner Strength heeft anderhalf uur voor een volle kroeg met een prettige sfeer gespeeld. AedO geeft er in Tilburg nog 'n heerlijke lap op

Gepubliceerd: 21 november 2004

Heerlijk om een paar uur mee te leven met Tom Waits
De bijna 55-jarige Tom Waits staat dit weekeinde in een uitverkocht Carré in Amsterdam. Als hij even sterk voor de dag komt als afgelopen week in België, dan mogen de bezitters van een kaartje zich verheugen. Afgelopen zaterdag trad hij voor 900 Belgen op die ieder 99 euro hadden neergeteld voor een plaatsje in de Bourlaschouwburg in Antwerpen. Zoals in Engeland, waar hij maar één concert speelt, en in de VS, waar hij er maar twee speelde, was de vraag daar vele malen groter dan het aanbod.
De recensies in de Vlaamse dagbladen waren juichend. De Standaard kopt: "Er komt geen roest op Tom Waits", en "Feller dan ooit". De Morgen noemt Waits 'De chroniqueur van onderland' en geeft het concert vier sterren op een schaal van vijf.
De setlist in Antwerpen zag er als volgt uit: Make It Rain, Don't Go Into That Barn, Walk Away, Lost At The Bottom Of The World, Hoist That Rag, Sins Of My Father, Tabletop Joe, Dead And Lovely, God's Away On Business, November, Kommeniezuspadt, Jockey Full Of Bourbon, Murder In The Red Barn, Trampled Rose, Metropolitan Glide, Day After Tomorrow, Shake It. Als toegiften bracht hij Singapore en Alice.
We halen enkele citaten uit de recensies in De Standaard (van Peter Vantyghem) en in De Morgen (van Bart Steenhout).

Gepubliceerd: 20 november 2004

David Olney bij Naked Song in Gemert

-door Mirjam Adriaans-

Gisteravond, donderdag 18 november, was de derde Naked Songavond in café Alleman in Gemert. Allereerst vermeldde organisator Ad van Meurs dat dit het voorlaatste concert zou worden. Op 23 december zal nog een optreden plaatsvinden van Annie van de Berini's, maar dan valt het doek voor de Naked Songreeks. Dit is vooral te wijten aan de geringe publieke belangstelling; bij de eerste twee avonden waren te weinig betalende bezoekers om het geheel enigszins rendabel te krijgen. Ad van Meurs zei al dat het format niet goed genoeg was en dat er een andere oplossing gezocht moet worden. We zullen dit natuurlijk in de gaten houden.

Gepubliceerd: 19 november 2004

'n Week muzikale verwennerij in Gent: Rufus Wainwright, Olla Vogala, Waso, maar Josh Ritter was dé ontdekking

- door Henk -
Precies op het juiste moment een week Gent geboekt. Geen genante opgefokte anti-terreur-terreur, maar uitstekende muziek van met name singer-songwriter Josh Ritter (een ontdekking!) in de Handelsbeurs en van Olla Vogala met het Marokkaanse (!) project Brared Ataï. Rufus Wainwright zagen we (in het voorprogramma van Ritter). Ook pikten we wat mee van Waso in De Centrale. Van het overweldigende aanbod lieten we 't een en ander schieten zoals concerten door Oi Va Voi en de bijzondere Algerijnse zangeres Hayuet Ayad met luitist Christian Zagaria.

Gepubliceerd: 18 november 2004

CELTIC NIGHT - avond van de gitaristen De Adelberg-Lommel (België)

<>-door Paul- Grote namen op het affiche van deze 6e Celtic Night. Padraig Rynne (o.a. Cian), At First Light in een nieuwe samenstelling en de Sharon Shannon Band. Laten we beginnen met de grootste teleurstelling. Dat was toch de Padraig Rynne Band. Gitarist Alan Burke was vanwege familieomstandigheden niet aanwezig en werd vervangen door Tony Byrne (At First Light). De grote dissonant in de set van Padraig Rynne was violist Paul Bradly. Die produceerde een lelijke, harde, krassende sound die alle subtiliteit ontbeerde. Dat lelijke spel bepaalde de hele instrumentale set. Dieptepunt was een een door gespeelde solo-lament. Veel te snel en vals bovendien. De band beschikt onmiskenbaar over kwaliteit. Dat werd duidelijk toen Bradly in een aantal instrumentalen werkeloos moest toezien. Toen bleek waarom Padraig Rynne een All Ireland Champion op de concertina is. Zo vast als een huis en bijzonder vingervlug. Bouzouki-speler Kevin Dorris is hier vrijwel onbekend maar is een topbegeleider en een grootheid in de Ierse sessie-wereld. Invaller Tony Byrne volgde moeiteloos het hoge nivo van deze beide vaste waarden.

Gepubliceerd: 15 november 2004

Mariza: een elektrificerende fadista

Mariza is in het land. Woensdagavond 3 november trad ze op in de Concertzaal in Tilburg. Ben Ackermans was erbij voor hetBrabants Dagblad. Hij schreef een lovende recensie over deze bijzondere fadista uit Portugal. Hier enkele citaten:

Nog maar net was haar optreden op streek of in een stilte van het eerste nummer kon je bijna het water door de verwarmingsbuizen van de uitverkochte Tilburgse Concertzaal horen lopen. Publiek binnen drie minuten volledig in de ban: dat is nog eens binnenkomen.

Gepubliceerd: 06 november 2004

Eerste Folkbal in nieuwe seizoen niet druk, wel gezellig

- door Ronald Rietman -

Gepubliceerd: 04 november 2004

Optreden Inner Strength in Heerde

Afgelopen zondagmiddag, 31 oktober, speelde Inner Strength in Buitencentrum de Koerberg in Heerde. Marius Klein was erbij en stuurde spontaan onderstaande recensie op.

-door Marius Klein-Op een heerlijke zondagse herfstdag speelt Inner Strength in het bosrijke Heerde. Een plek waar goed toeven is. De klanken van Inner Strength komen mij al nader wanneer ik de zaal binnen kom. Voor mij de 3e keer dat ik ze hoor. De band is aanzienlijk beter geworden het afgelopen jaar. Het zit muzikaal steeds beter in elkaar. De bandleden raken steeds meer op elkaar ingespeeld. Met de nieuwe violiste Cora is de band duidelijk voller van geluid geworden.

Gepubliceerd: 03 november 2004

The Corrs blijven live trouw aan eigen roots Een tour door Duitsland stelde The Corrs in staat even over te wippen voor concerten in Brussel en tweemaal in Ahoy in Rotterdam, op 19 en op 30 oktober. Van de hand van Louis Du Moulin lazen we inBN/De Stem daarvover een artikel. Hier enkele citaten:

Gepubliceerd: 02 november 2004

CD-presentatie Vals Plat in Utrecht

-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-

We moesten er even op wachten, want er moest nog wat gesoundcheckt worden, maar toen was het dan zover. De eersteling van Vals Plat heet Spoor en werd vanmiddag in het Huis aan de Werf in Utrecht gepresenteerd. Izak Boom kondigde aan dat ze eigenlijk weerman Gerrit Hiemstra hadden willen hebben om de cd te overhandigen, maar die was op zijn zondagsrust gesteld dus deden ze het maar zelf. Vervolgens ging hij samen met Jeroen Jongsma en Henrik Holm van start voor een honderdtal mensen. Ze speelden alle nummers van Spoor (dat hoort ook zo op zo'n presentatie) en gaven ook nog wat voorproefjes van volgende cd's. Jeroen Jongsma meldde dat er genoeg materiaal is voor een tweede en zelfs nog een derde, maar dat mag ook wel na een jaar of tien over de eerste gedaan te hebben.

Gepubliceerd: 31 oktober 2004

Corvus Corax: Imponerend

- door Patrick Adriaans -

Vanaf het moment dat de eerste leden van de band het toneel op gaan, de gong geluid wordt, de hypnotiserende ritmes geslagen worden en met klaroengeschal de rest van de band zich aankondigt is een Corvus Corax optreden een groot dansfeest.
Stonden ze vorig jaar nog in The Max, dit jaar was de oude zaal van de Melkweg de plek waar ze hun show op mochten voeren. Verbaasde ik mij vorig jaar nog over de aanwezigheid van veel 'Gothic' uitgedoste mensen, nu waren die vrijwel afwezig.
Maar het optreden was daar niet minder om. Een podium vol met grote trommels en een gong, bespeeld door 3 mensen, en 5 mensen daarvoor die op doedelzakken en andere
blaasinstrumenten met wel dezelfde nasale klank spelen. Waarbij het enige doel lijkt om het publiek in een opperste vorm van extase te krijgen d.m.v. dansmuziek.

Gepubliceerd: 31 oktober 2004

Youssou N'Dour: sprookjesachtig en broeierige vibratie

De Senegalese zanger Youssou N'Dour gaf afgelopen vrijdag in het Koninklijk Circus in Brussel een concert met het grote Egyptisch orkest van Fathy Salama. Hij bracht werk van zijn album Egypt, een eerbetoon aan de ware islam. Karel Michiels schreef in dagblad De Standaard een recensie. Hier enkele citaten:

Gepubliceerd: 25 oktober 2004

Fraaie nieuwe blote liedjes van Eva De Roovere en Gerry De Mol

- door Henk -

Je kent ze wel: Eva De Roovere en Gerry De Mol. Eva zong tot voor kort bij Kadril en is zangeres van de groep Oblomow, waarvan Gerry De Mol de leider/tekstschrijver/componist/snarenman is. Met hun Kleine Blote Liedjes zijn ze populair in België. Nadat ze begin dit jaar als duo hun cd Kleine Blote Liedjes uitbrachten hebben ze het druk. De ene tournee volgt op de andere.

Gepubliceerd: 24 oktober 2004