Veel singer-songwritertalent, maar weinig publiek
- door Henk, foto's Ronald Rietman -
Wat is er toch aan de hand? Songwriters United trok gisteravond in het Gemertse café Alleman slechts vijftien betalende bezoekers. Veel te weinig voor zo'n fraai programma met vier getalenteerde Nederlandse songwriters bij elkaar. En dat terwijl café Alleman elke dinsdagavond redelijk vol loopt bij Tuney Tuesday. Op die avonden wordt vaak dezelfde muzieksoort geprogrammeerd.
Naar de reden van het tegenvallend bezoekersaantal is het gissen. Vast staat dat Tuney Tuesday gratis toegankelijk is (er wordt enkel met de pet rondgegaan) en dat daarentegen voor Songwriters United 10 euro entree werd gevraagd. Een minder waarschijnlijke oorzaak kan zijn dat er concurrentie was van een hele avond uefacupvoetbal op tv.
Om in die sfeer te blijven: Elk nadeel hep zun voordeel. Het uitvoerige concert met twee lange sets ontwikkelde zich nu in een intieme huiskamersfeer. Er was ongeremd contact tussen muzikanten en publiek. Een tiental leden van de plaatselijke harmonie voegde zich bij het publiek na de repetitie in hetzelfde etablissement. De grijzende blazers wisten niet wat ze meemaakten. Van hun wekelijkse na-buurt kwam niet veel, zo geboeid raakten ze door het veelvuldige snarenwerk en de pure songs.
Ja het waren hoofdzakelijk snaren die beroerd werden door BJ Baartmans, Eric van Dijsseldonk, Louis van Empel en Eric de Vries. Elektrische bas, akoestische gitaren, elektrische gitaar en mandoline gingen van hand tot hand. Dan was er nog een mondharmonica waarop af en toe door Louis of BJ werd geblazen. De met een theedoek afgedempte trom werd zonodig geslagen door Eric van Dijsseldonk en Louis. Een enkele keer schudden ze met een ei of stampten ze op een verdwaalde tamboerijn.
BJ Baartmans
Op een Hiatt-nummer na (als toegift) passeerden steeds zelf geschreven songs. Die van Baartmans en De Vries zijn op Amerikaasne singer-songwritersleest geschoeid. Die van Eric van Dijsseldonk klinken rootsy Beatlesque. Louis schrijft wellicht het meest toegankelijk in een angelsaksisch idioom. Hij schroomt er niet voor trieste onderwerpen te verpakken in uptempo folky of rootsrocky muziek met een olijke knipoog. "Tsja, ik snap het niet. Ik ben zo positief ingesteld, maar die teksten van mij….", zegt hij als hij weer eens een koddig nummer over een mislukte liefde aankondigt. Louis is toch de vrolijke noot in het stel. Net als de anderen zingt hij uitstekend en heeft hij een sterk pennetje. Maar hij oogt als een buitenbeentje met zijn kuif en elviscostello-bril. Als het ware de Jamai onder de singer-songwriters… Dat hij de trom een enkele keer te traag beroert geeft hij en publique meteen lachend toe: "In een nummer tijd word ik hier op een ronde gezet…"
Eric de Vries
De beste zangers zijn Van Dijsseldonk en De Vries. Baartmans kenmerkt zich door een wat hesige stem. Van zijn ingetogen, bijna romantische gloednieuwe album 'Where Lovers Go' (InbetweenRecords IRCD 025) brengt hij een aantal indrukwekkende songs zoals de opener 'Do me right do wrong' en het beklijvende 'Jenny and Frank'. Van de andere drie hoorden we hoofdzakelijk werk van hun dit voorjaar uitgebrachte albums Little of a Romeo (Devries), 33 1/3 (Van Dijsseldonk) en A close watch (Van Empel) .
Eric van Dijsseldonk
Ieder kwam voldoende aan de beurt. Ze begeleidden elkaar, alsof ze al jaren één band vormen. De afwisseling van stemmen werkte aangenaam. Als Van Dijsseldonk subtiel de gitaar bespeelt in het fraaie Lullaby in B is het muisstil. Het fingerpicking spel van met name Baartmans en Devries is een genot voor de gitaarliefhebber. En als 'Sweet Lorraine' van Louis! door het café klinkt, kan zelfs de harmonie niet meer stil blijven zitten…
Louis van Empel
Het concert van Songwriters United maakte onderdeel uit van de concertserie 'Naked Song' met een keer per maand een bijzonder concert in café Alleman. De man achter deze serie is Ad van Meurs (The Watchman). Hij komt oorspronkelijk uit Gemert, maar woont reeds geruime tijd in Eindhoven waar hij ook concertreeksen organiseert in café De Buut en in het grote Muziekcentrum. Vorige maand opende Téka de serie 'Naked Song' in Gemert. Volgende maand staat er op 18 november David Olney. De maanden daarna volgen 'Annie komt muziek maken' (23/12), Lenny Kuhr (20/01) en Ambrozijn (17/02). De concerten beginnen telkens om 22 uur.
Het is overigens afwachten of deze concertreeks wel in zijn geheel wordt voltooid. Toen bij het openingsconcert door het Hongaarse Téka de publieke belangstelling zwaar tegenviel verzuchtte Van Meurs: 'Dit moet snel verbeteren anders leggen we er te veel op toe…". Hij beloofde toen in ieder geval door te gaan tot en met David Olney. Als hij straks - teruggekeerd van zijn tournee door de VS - hoort over het lage bezoekersaantal bij Songwriters United zou Olney dus wel eens het vervroegde slotstuk van dit mooie initiatief kunen zijn. We houden je op de hoogte.
Cafe Alleman is trouwens te vinden op de Virmundtstraat 47 in Gemert, tel. 04923 64646, site: www.cafealleman.nl.