Knijn aan het werk in Zwolle. Foto Assie Aukes
Judith van de Valk en Noortje van de Voort van Inner Strength.
Foto Assie Aukes
Organisator John Beumer reikt 'De gevoelige Snaar' uit aan
Kitty Peetom en Rob Bults. Foto Assie Aukes
Blue Dew Folkvillage: druk, gezellig en ongecompliceerd
- door Assie Aukes -
Voor de derde maal werd in Zwolle het Blue Dew Folkvillage-festival gehouden. Op het geheel nieuw ingerichte Broerenkerkplein in de Zwolse binnenstad vonden zondagmiddag 6 juni in totaal acht concerten plaats. Het festival viel net als vorig jaar samen met de grote boekenbeurs in Zwolle en van deze publiekstrekker pikte het Blue Dew-festival menig graantje mee. Hoeveel bezoekers er in totaal geweest zijn, valt moeilijk te schatten, maar op het hoogtepunt van het festival, zo rond vier uur, waren er toch zeker rond de 1500 mensen op het gezellige plein bijeen. Met deze aantallen overtrof het festival met gemak de bezoekersaantallen van de vorige editie.
Een nieuw, succesvol aspect binnen het festival was de Verhalenboot. In het kader van de landelijke Verhalendag werd de Verhalenboot van Kitty Peetoom en Rob Bults (zanger-gitarist van Brak) in het programma opgenomen. Onder grote belangstelling en met veel succes bracht verhalenverteller en folkmuzikant Walter Roozendaal aan boord van de mosselschuit Willemina Maria zijn verhalen.
Blue Dew beoogt een laagdrempelig festival te zijn en deze doelstelling wordt gerechtvaardigd door de bezoekersaantallen. De organisatie heeft daar qua programmatie ook duidelijk een keuze voor gemaakt. Alle geprogrammeerde groepen brachten prettig in het gehoor liggende, ongecompliceerde muziek. Dit jaar was de Ierse folk beter vertegenwoordigd dan de Amerikaanse blue-grass. Voor de echte liefhebbers was het muzikale niveau wellicht wat aan de magere kant, maar de meeste bezoekers zullen zich prima vermaakt hebben bij de vrolijke klanken van o.a. Colcannon, Dolmen en Knijn. Kortom, een uitstekende manier om deze muziek onder de aandacht van een groter publiek te brengen.
Festival-opener Inner Strength uit Eindhoven en omstreken tapte echter uit een ander vaatje. Op verfrissende wijze bewees deze jonge groep dat er in Nederland ook ruimte is voor eigenzinnige muziek. Nog niet alles klonk even vlekkeloos, maar luisterend naar de demo van begin dit jaar is de groep duidelijk in ontwikkeling. Met name vocaal is de groep live met sprongen vooruit gegaan. De didgeridoo, het instrument dat zo'n grote indruk maakt in de muziek van het Zweedse Gjallarhorn, klonk in nummers als 'Expectations' en 'Power of now' perfect en mag wat mij betreft vaker gebruikt worden. Zangeres-violiste Noortje van de Voort en fluitiste-zangeres Judith van der Valk ontwikkelen zich steeds beter tot boegbeeld van de groep, al mogen de aankondigingen nog wel wat pittiger worden.
Op podium 2 trad Joost van Es & The New Drive op, de enige band op het festival met onvervalste blue-grass. Eerlijkheidhalve moet gezegd worden dat de nieuwe groep rond violist Joost van Es (winnaar van de Gram Parsons Award voor de beste instrumentalist van 2003) van de bekende bluegrass-band 'Four Wheel Drive' vreselijk te lijden had onder het slechte geluid. Op een gegeven moment kwam gitarist Yves Aerts zelfs van het podium om de ondermaatse geluidstechnicus persoonlijk te assisteren.
De Zwolse band Colcannon zette aan de overkant een stevige set neer en kreeg de eerste dansers op de vloer. De groep heeft in de persoon van Debby Pearson een uitstekende violiste in haar gelederen. Voor deze gelegenheid was Colcannon uitgebreid met contrabassist Hans de Lauter, die voor een stevige ondergrond zorgde. Opvallend waren de in het Gaelic gezongen liederen van zanger-gitarist Henk Heideveld.
Het siert de organiserende band Blue Dew dat het zichzelf een bescheiden plaatsje op het tweede podium had toebedeeld. Helaas was ook voor hen het geluid een ramp zodat veel van de gevoelige liederen uit het theaterprogramma 'The long journey home' de mist in gingen. Gelukkig kan deze sympathieke groep zich het komende winterseizoen in de Zwolse schouwburg Odeon revancheren.
De groep Dolmen ontstond na twee jaar sessies in de Dubliner Pub in Amsterdam. Instrumentaal was de groep in Zwolle uitstekend op dreef met een hoofdrol voor viool en fluit, maar zoals bij vele instrumentale bands ging op den duur het gebrek aan liederen de groep parten spelen. De groep begeleidde op verdienstelijke wijze de dansgroep Damsa na nOg waarin vooral de kindergroep vertederde.
Knijn bewees wederom een enthousiaste feestband te zijn. Ruim puttend uit de Ierse en Schotse traditie wist deze band echter ook te overtuigen met zelfgeschreven humorvolle, Nederlandstalige liederen, misschien wel de richting waarin de groep zich in de toekomst het best kan profileren. Nieuwkomer John Cameron-Webb is duidelijk een aanwinst voor de groep. Zijn fijne vertolking van 'The dimming of the day' van Richard Thompson was een prachtig rustpunt in de verder zeer energieke set, waarin Gerard Wortel zoals gewoonlijk een hoofdrol opeiste met zijn toeters en bellen. Terecht kwam de groep nog enige malen terug voor een toegift. Een betere afsluiter kon de organisatie van het Blue Dew Folkvillage zich niet wensen.
Op het einde werd traditiegetrouw de 'Gevoelige Snaar Award' door organisator John Beumer uitgereikt. Dit jaar werd de award, bedoeld voor personen of instanties die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de folk in het algemeen en de folk in Zwolle in het bijzonder, toegekend aan de Verhalenboot, het nieuwe initiatief van Kitty Peetoom en Rob Bults, die naast de muziek ook weer het verhaal willen introduceren in Zwolle. Vanaf 1 oktober van dit jaar zal de boot haar vaste ligplaats krijgen aan de Zwolse Thorbeckegracht. Zichtbaar ontroerd nam dit tweetal de Award in ontvangst.
Met een gezamenlijke maaltijd en onder de klanken van de Zwolse Lowland Brigade Pipe Band kwam hierna het derde Blue Dew Folkvillage tot een prachtig einde. John Beumer kondigde alweer de vierde editie in 2005 aan, zodat Zwolle ook volgend jaar niet verstoken blijft van een uitermate gezellig folkfestival.