aflevering 8 dd 5-10-02:
Bodhran-spel van John Joe Kelly hoogtepunt op laatste outdoor festival
Afgelopen weekend vond in Schotland het laatste 'outdoors' folkfestival van dit jaar plaats. De temperaturen dalen en kamperen is daardoor vanaf nu van de baan. Ik was bij dit laatste festival: het Hairth O' Knokrach Septemberfest in het Forest of Ae (Dumfriesshire).
De setting kon niet beter zijn. Een vriend van me vergeleek het met 'Lothlorien' uit de Lord of the Rings. Het festival vond plaats in een vallei, aan de oevers van een rivier en omringd door bomen. Overal werden kampvuren ontstoken, renden kinderen rond en genoten mensen van de zonneschijn.
Dit festival was voor mij nogal extreem: niet eerder kampeerde ik in Schotland op een veld waar enkel en alleen festivalgangers waren en niet eerder bevond ik me op een festival locatie waar enkel en alleen dingen gerelateerd aan het festival plaats vonden. Ik geloof dat het het best vergeleken kan worden met Folkwoods in Eindhoven, alhoewel dit meer bood dan 'slechts' muziek.
Het festival bood naast goede concerten workshops van allerlei aard: Tai Tsji, Egyptische dans, jongleren, afrikaans drummen, keltische tekens schilderen, enzovoort. De workshops geven al aan dat het festival een groot aantal zogenaamde 'alternatieven' aantrok. En ja; ik geloof dat zo'n vijftig procent van de bezoekers dreadlocks had, vele mannen liepen rond in rok of jurk, wiet werd er veelal gerookt (en dat is nog steeds illegaal hier) en op 21 september mediteerden vele festivalgangers voor de volle maan en de dag die op dat moment evenlang was als de nacht.
Ik ben blij dat Andrew (violist) niet met me mee is gegaan, want hij had zich hier niet vermaakt. Ik daarentegen had een geweldige tijd! Zaterdagavond was vooral een avond die ik niet zal vergeten. De hoofdact waren de Peatbog Fairies, maar voor mij was de act die voor hen optrad veel specialer: de Michael McGoldrick Band. Michael McGoldrick had voor de gelegenheid acht muzikanten van wereldformaat achter zich staan met wie hij een geweldig concert neerzette. Hoogtepunt was voor mij om John Joe Kelly in actie te zien. Hij is de bodhranspeler van Flook en wordt op dit moment gezien als de beste bodhranspeler ter wereld. Die jongen kan spelen, ongelooflijk.
Het weekend bood mij drie dagen weg uit het soms hektische Edinburgh en drie dagen waar ik niets hoefde te doen, behalve genieten. Voor de echte 'folkie' is dit festival een must. Degene die bang is voor een beetje eerbied voor de natuur moet misschien maar thuis blijven. Inmiddels ben ik weer in Edinburgh, in een warm bed (want oh wat kan het koud worden in
Schotse nachten!) en klaar om sessies te leiden. Vanavond O'Connels weer. Wat zal dat een verschil zijn met gisteren...