Marieke Smegen woont sinds juni 2001 in Edinburgh.
Ze heeft haar eigen folkband en is op vele Edinburghse sessies te vinden.
Daar speelt ze voornamelijk bodhràn, maar af en toe zie je haar ook
gitaarspelen of zingen. Allemaal traditioneel Schots natuurlijk...
Voor Folkforum.nl schreef ze van april 2002 tot mei 2004 26 columns.
aflevering 1 dd 20/04/2002:
De muzikant draaide meteen om toen hij zag dat ik de sessie leidde
Vrijdag kreeg ik een telefoontje van Chris. Hij zou zaterdag naar België vertrekken en had tijd nodig om zijn koffer te pakken. Zijn vraag aan mij: of ik de sessie in de Royal Oak die avond van hem kon overnemen. Bij mij was geen twijfel; natuurlijk kon ik dat. Het zou mij niet alleen £30 opleveren, er waren ook gratis pints en hopelijk wat extra bekendheid in de Edinburghse sessie-scene. Het was mijn tweede betaalde sessie in Edinburgh.
Ongeveer 1,5 maand geleden verving ik Chris in dezelfde pub. Ik werd dus verwacht een sessie te leiden, maar om tien uur waren er nog geen muzikanten om een sessie te starten. Helaas, muziek moest er wel zijn dus de cafebaas vertelde me dat ik dan maar alleen moest spelen. Ik zong een aantal liedjes en gelukkig kwam na een tijdje de eerste muzikant binnen. Andrew, de violist van mijn band, was laat omdat hij op een andere sessie telkens gratis pints voorgeschoteld kreeg. Nou ja! Hij was de eerste van zo'n vijf muzikanten die later ook bijschoven. Nu was de sessie tenminste geen soloconcert meer.
Chris is een bekende muzikant in Edinburgh. Ondanks het feit dat hij slechts 21 jaar is weet hij al menig muzikant te overbluffen op bouzouki, mandoline, bodhràn, whistle en vooral met zang. Ik voel me natuurlijk erg vereerd dat hij mij vertrouwt om zijn sessies te doen, maar vrijdag werd ik wel even met m'n neus op de feiten gedrukt: tot tweemaal toe kwam er een muzikant binnen die meteen weer omdraaide toen hij zag dat niet Chris maar ik de sessie leidde. Tja, ik behoor zeker nog niet bij de top van de Edinburghse muzikanten - met slechts 10 maanden sessie-ervaring in Edinburgh, nog nauwelijks betaalde sessies en gitaarspel dat ver beneden het niveau van de meeste muzikanten hier ligt. Mijn visie is echter altijd geweest dat je nergens komt als je het niet probeert. Toen ik zo'n vijf jaar geleden voor het eerst in O'Ceallaigh in Groningen binnenstapte, beheerste ik slechts één akkoord op gitaar. Toch bleef ik naar de sessie terugkomen en ik heb er inmiddels heel wat geleerd. Hier in Edinburgh ben ik weer onderaan de ladder begonnen, maar opgeven doe ik niet.