Zen Guerrilla
Zen Guerrilla: Iets teruggeven aan de blues
Zen Guerrilla treedt vanavond om 21.00 uur op in Willem 2 in Den Bosch. Deze Amerikaanse blues- en rockband, die j.l. maandag nog te zien was op tv in Lola de Musica, treedt ook op tijdens de bevrijdingsfestival op 5 mei in Haarlem en Groningen. Pauline van der Vlugt van het Brabants Dagblad sprak met de voorman van Zen Guerilla, Marcus Durant, de Big bright white afro, zoals hij ook wel wordt genoemd.
Enkele citaten:
…Optreden lijkt voor Durant een manier om zijn demonen uit te drijven. "Ik zie mezelf niet als priester. Ik ben gewoon een zanger. Je kunt wel lijnen trekken naar de energie van bijvoorbeeld de baptistenkerk. Ik kan je niet zeggen of ik religieus ben, dan moet je eerst religie definiëren. We zoeken allemaal naar antwoorden op vragen als waar we vandaan komen. Volgens mij gaat het erom dat je van het moment kan genieten, dat je koestert dat je leeft. Dat is precies waarom een rock 'n rollshow me zo aanspreekt, iedereen is er met hetzelfde idee: genieten."…
…Getuige exponenten als The White Stripes en Jon Spencer Blues Explosion is er volgens Durant momenteel weer sprake van een rock 'n roll-revival. "Je ziet het steeds weer. In iedere generatie wordt op een bepaald moment de muziek ontdaan van alle franjes zodat alleen de roots overblijven. En niet alleen muzikanten, ook fotografen, schrijvers, meubelmakers doen het. Iedereen interpreert de kunstvormen uit het verleden steeds opnieuw door er iets van zichzelf in te stoppen. Wij mogen ook graag teruggaan naar de helden uit het verleden. We kunnen veel leren van Howlin' Wolf en Otis Redding. Het is eerlijk. Eerlijkheid is de definitie van soul. Hopelijk kunnen we iets teruggeven aan de blues door zelf anderen te beïnvloeden zoals zij ons hebben beïnvloed."…
- Details
The Asylum Street Spankers
Ragtime, country , gospel en blues -
The Asylum Street Spankers de band uit Austin Texas stond vrijdagavond in 013 in Tilburg met haar melange van ragtime, gospel, country en blues. Paul Geerts had voor het Brabants Dagblad een gesprek met enkele bandleden. Enkele citaten:
…om vernieuwing gaat het de bandleden dan ook niet. Liever trekken ze zogenaamde traditionals uit de vergetelheid en brengen ze het Amerikaanse erfgoed opnieuw onder de aandacht…
… "Er is zoveel mooie muziek gemaakt in de jaren twintig en dertig", aldus zanger/gitarist Guy Forsyth. "Maar met de komst van de commerciële platenmaatschappijen is het geluid gladgestreken. Vervolgens klonk ieder nummer als Glenn Miller."…
… "We hebben niet veel tijd besteed aan de muziek, maar die ruwe sound heeft wel wat. Het resultaat is een gnarly sound, concludeert Wammo. Een beetje rotzooien met een vaste groep muzikanten, van wie Guy Forsyth, Christina Marrs (zang, gitaar, banjo, zingende zaag en ukelele), Wammo (zang, wasbord, drums), Stanley Smith (zang, gitaar, klarinet) en Leroy Biller (gitaat, banjo) de belangrijkste zijn. Daarnaast is iedereen welkom…
…Hoewel de band inmiddels zeven cd's heeft uitgebracht (het kerstalbum Red Nosed Reindeer Blues is de meest recente) blijven The Asylum Street Spankers op de eerste plaats een vriendenclub. Forsyth benadrukt dat zijn eigen band nog altijd het belangrijkst is. "Want daarmee verdien ik mijn huur. Maar dankzij de Spankers ben ik in de gelegenheid om met mijn favoriete muzikanten uit Austin te spelen." En juist daarin schept hij genoegen. "Het zijn mensen die me vermaken, met wie ik plezier heb. Soms leun ik achterover en laat ik het over me heen komen. Gewoon om te zien wat er allemaal gebeurt." …
- Details
Willy DeVille
Willy DeVille op bluesfestival in Peer Het Belgium Rhythm 'n' Blues Festival Peer dat 19, 20 en 21 juli in Peer wordt gehouden heeft de eerste namen voor het festival bekend gemaakt.
Het gaat om Willy DeVille, Buddy Guy, Big George Jackson Blues Band, Terry Garland, Jesse Dayton, The Rhythm Bombs, Marcia Ball en Dan Baird.
Nadere info: tel. 011-610.720, of www.brbf.be
Stil respect voor Willy Deville
Willy Deville was begin deze maand nog te gast in 013 in Tilburg. Peter Mestach was erbij en schreef een recensie in De Standaard. Enkele citaten:
…Zelden waren we zo geïmponeerd door de selectieve trektocht door de muzikale roots van de songwriter. De talrijke fans die kwamen om de hits van de New Yorker te horen, kwamen van een kale reis thuis…
…De dagen dat platenfirma's aanschoven om DeVille een vetbetaald contract aan te bieden, liggen in een ver verleden. Die afgenomen prestatiedruk heeft van hem een groter, bezielder artiest gemaakt…
…Hij zette meteen de toon van de avond met een veelbetekenend ,,Betty & Dupree''. Daarna werd de zaal ondergedompeld in een opeenvolging van alle Americana-genres die door DeVilles aderen stromen. De minimalistische begeleiding creëerde een ongedwongen, maar indringende sfeer…
…Het op zijn lijf geschreven ,,Spanish Harlem'' -- met DeVille op een barkruk, snaren plukkend op zijn bottleneck -- klonk alsof hij de evergreen enkele uren voordien tijdens de repetities zelf geschreven had. En dat was meteen de kracht van het hele concert: elk nummer, elke stijlverandering die DeVille uit zijn lijf schudde, leek zijn muzikale helden terug onder de levenden te brengen. Het aanvankelijke enthousiasme van de hitzoekende fans veranderde stilaan in een stil respect voor de artiest die zijn eigen weg zoekt, ver weg van alle voorspelbare commerciële verwachtingen. Helemaal naar het einde van het concert toe klinkt het credo van DeVille in zijn eigen zieletocht: ,,Heaven stood still'' was zo intens en broos dat de keel stilaan dichtsnoerde….
- Details
Stuurboord Bakkebaard
Stuurbaard Bakkebaard: Gortdroog, cartoonesk en fascinerend
Stuurbaard Bakkebaard is populair. Het maffe trio treedt vaak op. Zo stonden ze bijvoorbeeld gisteravond op het podium in De Kelder in Amersfoort en vanavond in Ekko in Utrecht. Dinsdag 21 mei staan ze op het Festival a/d Werf in Utrecht. Peter de Bruyn bezocht voor het Utrechts Nieuwsblad een concert en sprak met de eigenzinnige muzikanten. Enkele citaten:
…,,Wij streven naar een soort puurheid in onze muziek'', zegt contrabassist Onno Kortland na een optreden in de Amsterdamse muziekkroeg Winston, waar het trio er minstens weer een dozijn 'fans voor het leven' bij gewonnen heeft. ,,Als het goed voelt wat we spelen, dan gaan we er mee door, ook al weten we nog helemaal niet waar het heen gaat. Die puurheid is waarschijnlijk ook de overeenkomst met Beefheart, dEUS, De Kift en andere namen die vaak genoemd worden''…
…hoe fascinerend de muziek van Stuurbaard Bakkebaard ook is, op het oog heeft de groep in het algemeen wel iets cartoonesks. Bassist Onno Kortland kijkt consequent uit zijn ogen alsof hij zijn bed drie nachten niet heeft gezien. Timo van Veen staat er bij alsof hij bij de Carfit-uitlaatservice werkt en even snel een Bermudashirtje heeft aangetrokken om in zijn koffiepauze een concert te geven. En drummer Marc Koppen lijkt vlak voor het optreden bij een stapel wiskundeproefwerken weggehaald die hij nog moest nakijken - maar dat komt wellicht slechts door die bril met dat grote zwarte montuur…
…Zoals de muziek zich amper laat duiden geldt dat al evenzeer voor de teksten. Een héél enkel nummer wordt in verstaanbaar Nederlands gezongen. Meestal is het nonsens-taal met de klank van Engels, Spaans of Frans, naargelang het muzikale sjabloon. Blues , hoempa, chanson, noem maar op. ,,Teksten hoeven helemaal niet verstaanbaar te zijn'', zegt Timo van Veen. ,,We laten gewoon graag veel aan de verbeelding over'', meent Marc Koppen. ,,Al hebben wel wèl vaak een vast en verstaanbaar refrein'', zegt Van Veen weer. Koppen: ,,Zo laat je de luisteraar het verhaal maken. Dat doen we zelf immers ook graag''…
…Chaotisch kun je de concerten van Stuurbaard Bakkebaard allerminst noemen; daarvoor wordt er gewoon te gedisciplineerd gemusiceerd. Verwarrend en voor de doorsnee luisteraar onnavolgbaar zijn ze echter beslist. Alleen al door de perfect gespeelde nonchalance. Het ene nummer wordt door een megafoon gezongen, het volgende door een oude tuba. Instrumenten worden onderling gewisseld. Auto-claxons en transistorradio's gebruikt. Er zijn zoveel 'gimmicks' dat een gewoon nummer tussendoor bijna tegen valt….
- Details
Cornelis Vreeswijk - een hommage - In theater Bellevue in Amsterdam is een hulde gebracht aan een van Nederlands grootste troubadours: Cornelis Vreeswijk. Er werd een dubbel-cd gepresenteerd waarop een groot aantal Nederlandse collega's eigen versies van Vreeswijks werk zingt, maar waarop Vreeswijk ook zelf te horen is: Cornelis Vreeswijk - Een hommage.
Tijdens de presenatie van de cd werden nummers van Vreeswijk gezongen door mensen als Jeroen van Merwijk, Bram Vermeulen en Rob van de Meeberg.
Invloedrijk
Cornelis Vreeswijk (8 augustus 1937-12 november 1987) was een bijzonder mens. Geboren in IJmuiden verhuisde hij op zijn twaalfde naar Zweden (zijn vader begon er een taxibedrijf), waar hij een van de meest invloedrijke artiesten van de 20e eeuw werd. Tot aan zijn vroegtijdige dood maakte hij er meer dan 30 platen. Folk, blues, rock, samba: de Zweedse muziek van Vreeswijk kent vele kanten. Zijn unieke stemgeluid, zijn ijzersterke teksten en zijn turbulente levenswandel maakten hem tot een uniek fenomeen in de Scandinavische wereld.
De Nozem en de Non
In Nederland is de naam Vreeswijk verbonden aan nummers als 'De Nozem en de Non', 'Veronica' en 'Misschien wordt het morgen beter'. Zijn eerste LP in ons land, uit 1972, werd platina. De vijf andere Nederlandse platen deden weinig.
Vreeswijk zag drie huwelijken stranden, raakte aan de drank en kreeg belastingproblemen. Begin jaren tachtig beleefde hij een opleving toen hij oude nummers in een modern jasje stak en daarmee de Zweedse jeugd weer voor zich won. Hij nam in 1982 ook nog een Nederlandstalig album op, maar daarna ging het definitief mis.
Vreeswijk bleek leverkanker te hebben. Op 12 november 1987 stierf hij, vijftig jaar jong.
Hype in Zweden
Na zijn dood begon in Zweden de hype pas echt. Er zijn films en toneelstukken over zijn leven gemaakt, in Stockholm is een park naar hem genoemd en er wordt jaarlijks een Vreeswijk-muziekfestival gehouden, waarbij Zweedse artiesten zijn muziek spelen.
Maar ook Nederland is wakker geschud. Sinds ruim twee jaar bestaat er een Cornelis Vreeswijk Genootschap dat wil voorkomen dat zijn werk in de vergetelheid raakt. Dit genootschap en kleinkunstplatenmaatschappij 'Nikkelen Nelis' hielpen de Nederlandse journalist en vriend van Vreeswijk, Peter Verschoor diens droom te verwezenlijken, een muzikale hommage aan zijn goede vriend, de dubbel-cd die nu verschenen is.
Nog springlevend
Peter Verschoor raakte tijdens zijn periode als correspondent in Zweden bevriend met de daar woonachtige Vreeswijk en wierp zich na diens dood op als beschermer van Vreeswijks oeuvre. Hij stelde de dubbel-cd samen. In het Parool zegt Verschoor tegen Corrie Verkerk: "Vijftien jaar dood, maar nog steeds springlevend, in Zweden is Vreeswijk nog steeds een godheid. Met werk dat veel verder gaat dan De Nozem en de Non. Diepzinnig, filosofisch, satirisch. Dit eerbetoon verdient hij." En Verschoor voert de complete Zweedse werken van Vreeswijk ten tonele. Drie lijvige boeken dik. "Meer dan Shakespeare!"
- Details