Lambchop
: Lambchop in Lola de Musica
In Lola da Musica maandag 29 apr 2002 23:55, Net 3 een herhaling van het portret van Lambchop, het buitenbeentje van 's werelds toonaangevende countrystad Nashville. De band bracht onlangs de cd Is A Woman uit en treedt 30 april op in Amsterdam.
Lambchop-voorman Kurt Wagner gaat de kijker voor in een trip door de stad waarmee hij een haat-liefde verhouding heeft. Hij wordt gevolgd tijdens zijn dagelijkse werkzaamheden als vloerenlegger, gaat nader in op zijn drijfveren en vertolkt enkele akoestische songs. Lambchop is ook gefilmd tijdens repetities voor de op dat moment aanstaande tournee door Europa.
Lambchop is het geesteskind van de voormalige kunstenaar en kunstdocent Kurt Wagner, die tegenwoordig werkzaam is als legger van houten vloeren. In zijn vrije tijd stuurt hij een collectie muzikanten aan, dat de afgelopen jaren onder de naam Lambchop enkele opvallende platen heeft afgeleverd. De band distantieert zich nadrukkelijk van de wetten van de country-industrie en valt in eigen stad en land dus een beetje tussen wal en schip. In Europa daarentegen bouwt de groep een behoorlijke schare fans op, die Lambchops eigenzinnige mix van country, soul, pop en rock op juiste waarde weet te schatten, zich verdiept in Wagners cryptische teksten en de opvallend ingetogen concerten van de band bezoekt.
Rosemary's Sons
Rosemary's Sons op zoek naar perfecte song
Gisteravond presenteerde Rosemary's Sons, All in Hand, het eerste album bij een echte platenmaatschappij, Warner Music Nederland. Jacques Hendriks van BN/De Stem sprak met een aantal muzikanten van deze Bredase band, waarvan single Shine (opgenomen in samenwerking met Ilse Delange) in de hitparade staat en die regelmatig op tv en radio is. Enkele citaten uit BN/De Stem
…Stevige, licht sombere rock met duidelijk Amerikaans invloeden. Daar schamen ze zich niet voor, zegt bassist Ad. "We pretenderen niet innoverend te zijn. Als dat niet in je zit, waarom zou je dan als muzikant op zoek moeten gaan naar iets nieuws? Muziek komt uit jezelf. Je moet niet geforceerd gaan zitten poetsen totdat het vernieuwend klinkt, het gaat erom dat je zelf kickt tijdens het spelen." Zo denkt Martijn Hagens er ook over. "Ik ben een liedjesmens. De liedjes moeten het doen, niet zozeer de bijgeluiden, moderne experimenten. Wel probeer ik op zoek te gaan naar de perfecte song. Aan de andere kant, een nummer van ons als Cheyenne, dat kan ik niet aan een andere band relateren. Qua sfeer. Helemaal nieuw is het geluid misschien niet, maar laat ik het dan uniek noemen. Dat zoeken we wel."…
en:
…"Het is niet de bedoeling geweest om een cd te maken die uit de boxen zou spatten. Het moest meer een warme deken zijn, muziek die je een comfortabel gevoel geeft. Dat is onwijs goed gelukt." In hun teksten neigen de Sons nadrukkelijk naar de blues, erg vrolijk zijn ze niet. Martijn: "De teksten zijn vaak beetje beschouwend, we proberen een heel klein beeld te pakken en dat uit te vergroten. Dan kom je toch vaak op de zelfkant uit. Bijvoorbeeld als je in de kroeg staat, je ziet opeens iemand iets doen en denkt 'Jezus, wat ben jij fout bezig'. We proberen te schrijven over het mens zijn met alle zwakheden en fouten die daarbij horen. Wat dat betreft is tekstschrijven best confronterend. Met name, en dat is het gekke, omdat ik onze eigen songteksten vaak achteraf meemaak. Echt, gebeurt regelmatig." …
en:
…En toen stond opeens Ilse Delange voor hun neus... Nou, zo ging het niet, zegt
Thomas Lina. "Ilse zit ook bij Warner. Zij vond onze single Fall From Grace leuk. Martijn en Ad zijn best country -fans, hebben platen van haar. Zo hadden we het er een keer over om als haar voorprogramma op te treden. Daarbij kwam voor de grap ter sprake dat Ilse en Martijn dan wel een duet moesten zingen. We namen dat niet serieus, maar uiteindelijk kwam ze toch echt naar de studio." Ad van Halteren grinnikt. "Het was natuurlijk te gek om wat met Ilse te doen, maar we wilden toch eigenzinnig zijn, dus mocht het geen traditioneel duet, geen ballad zijn. En we wilden er geen single van maken, dat zou te zeer voor de hand liggen. Shine is een rocknummer, gaat over een ruzie. Maar tijdens het opnemen dachten we wel Oei!, dat nummer is wel héél erg goed, én een ideale single! Dan kun je wel principieel blijven, maar waarom? Wij zijn er blij mee, Warner is er blij mee. Het is een fantastisch nummer, en als dat op single staat, kun je zo aan de wereld laten zien: dit zijn we!" Zo denkt Martijn er ook over. "Voor ons als band gaat het om het album en de live-optredens, die moeten integer zijn. Maar laten we eerlijk zijn, singles behoren tot de marketingkant van de platenwereld, die zijn nu eenmaal nodig om een album te pushen."…
Wright, John
Fookhook: Extra ingelast concert John Wright met nieuwe begeleiders
Zondag 28 april a.s. is Horecacentrum "De Sevewaeg" in Sevenum vanaf vier uur 's middags ongetwijfeld tot de nok toe gevuld als John Wright er opnieuw acte de présence geeft.
John Wright kenmerkt zich vooral door zijn zeer specifieke stem, aangrijpend dramatisch in ballades en krachtig en rauw in de snellere nummers. Wright heeft een fijne neus voor onontdekte songs uit de historie van de folk, blues, pop en country, die hij op zijn geheel eigen manier bewerkt.
Reeds acht jaar lang is John Wright jaarlijks te gast in De Fookhook en is hij uitgegroeid tot de absolute publiekslieveling van het vaste Fookhookpubliek. Al die jaren wist hij zich in het uitstekende gezelschap van de excellente gitarist Kenny Speirs en meesterviolist Stuart Hardy, een rasartiest die als geen ander de kunst verstaat om zijn fiddle te laten huilen en lachen. John, maar ook Kenny en Stuart vonden dat het echter na hun jarenlange samenwerking tijd werd om uit te kijken naar nieuwe uitdagingen.
John Wright heeft deze nieuwe uitdaging inmiddels al vorm gegeven, wat moge blijken uit het aanstaande optreden. Het optreden zal behoorlijk afwijken van hetgeen het vaste publiek tot nu toe gewend was.
Zo zal er niet alleen veel nieuw repertoire te horen zijn, ook de begeleiding is totaal vernieuwd en bestaat uit Stevie Lawrence, op gitaar, bouzouki en whistles, Wendy Wetherby op cello en vocals, Angus Lyon op piano, keyboards en accordeon en Tony Gibbons op citer.
Femi Kuti
- Bewogen zang, fraaie sax en swing bij Femi Kuti - De Nigeriaan Femi Kuti is een van de grotere namen die nu al bekend zijn voor het Dranouterfestival, in het eerste weekeinde van augustus. Onlangs trad hij met zijn band The Positive Force op in Paradiso in Amsterdam. Toch aardig om eens te kijken van muziekkrant Oor van dat concert vond. Een citaat:
…Femi Kuti wisselt zijn bewogen zang tegen onrecht en onderdrukking af met fraai saxofoonspel, waarbij de uitgebreide blazerssectie uiterst sfeervol, onderhuids
swingende refreinen herhaalt en uitbouwt. Ook de stuwende funky ritmiek, waar
conga's, drums en een uiterst soepele Kameroenese bassist volop voor zorgen,
geeft menig danser een steuntje in de rug…
Pierre Rapsat
Pierre Rapsat overleden
De Belgische franstalige zanger Pierre Rapsat is op 54-jarige leeftijd overleden. Tijdens zijn laatste concert in Verviers kreeg hij nog een gouden plaat voor Dazimbao. Dat album, zijn zeventiende, verscheen vorig jaar. Hij leed toen al aan kanker.
Pierre Rapsat werd in 1948 in Elsene geboren. Hij adoreerde Brel, Brassens en The Beatles. Op 20-jarige leeftijd begon hij met zijn eerste groep, Laurélie, waarmee hij een plaat maakte. Daarna ging Rapsat solo. In '73 verscheen zijn eerste solo-elpee: New York (zowel in het Frans als in het Engels). Als Peter Rapsat bracht hij ook liedjes uit in het Nederlands.