Div. Art. - The Imagined Village - EMI/Real World/Xango
In het project The Imagined Village krijgen elf min of meer op Engelse traditie geschraagde nummers een 21ste eeuwse bewerking door een uitgelezen gemêleerd ensemble. Zo is er plaats voor drum ‘n' bass, hiphop en dub. Ondanks enkele bedenkingen heeft deze update op de keper beschouwd geresulteerd in een heerlijk album.
Met het nodige bravoure presenteerde Peter Gabriel's Real World Records dit vernieuwende project op Womad. "This is arguably the most ambitious reinvention of the English folk tradition since Fairport Convention's Liege and Lief", trompetterde het. Maar blaast Real World niet té hoog van de toren? Want sinds Liege and Lief zijn er meer uitstekende ‘ambitious reinventions of the English folk tradition' geweest. Om er even drie in herinnering te roepen: The Albion Band met zijn spannende progrock invulling op het album ‘Rise Up Like The Sun' ('78), het folkrock-project ‘The Big Sessions' van The Oysterband op het Dranouter Festival ('03) en onlangs nog Bellowhead met een opwindende brass-benadering op de cd Burlesque ('06).
Een smeltkroes van culturen - die Engeland al jaren is - vormt uitgangspunt bij deze ‘her-uitvinding' van de eigen traditie. De ingeschakelde projectleider, Afro Celts' producent/muzikant Simon Emmerson, recruteerde daartoe een elitegezelschap van in Engeland wonende topmuzikanten: Billy Bragg, Paul Weller, Martin Carthy, Benjamin Zephaniah (Transglobal Underground), bhangra drummer Johnny Kalsi (Afro Celt, The Dhol Foundation), Eliza Carthy, Chris Wood, de Brits-Indische fusion zangeres Sheila Chandra, Tunng, Tiger Moth, John Copper, The Gloworms, The Bays, The Dhol Foundation en nog meer muzikanten uit Afro Celt en Transglobal Underground. Toppers uit rock en folk, maar ook uit de clubscene, wereldmuziek, acid folk en dance-scene. De kenner begrijpt het al, mooie stemmen bij concertina's, trekzakken en fiddles, maar ook sitar, elektronica, zwevende geluidjes, en opzwepende percussie op dhol drums, of gewoon drumcomputer.
Van de elf tracks zijn er drie zondermeer prachtig, pakken er zeven goed tot redelijk uit en mislukt er een. Jammer dat dat nou net de album-opener ‘Ouses, ‘Ouses, ‘Ouses is. De jonge muziekliefhebber (die willen ze toch bereiken?) haakt onherroepelijk af als-ie John Copper minutenlang nostalgisch hoort vertellen hoe het plattelandsleven van Sussex als inspiratiebron diende voor de vele liedjes die zijn beroemde familie al zes generaties lang voortbrengt. Als albumopener een domme keuze, ook al bestaat de onderliggende sound uit populaire beats + filmmuziek-achtige effecten + fraaie Northumbrian Pipes van Carole Robb + Indiaas getinte vocale versiering Sheila Chandra.
Maar goed, voor de rest is het - zeker na meerdere draaibeurten - genieten. Het meest val ik voor de boeiende nieuwe bewerkingen van de folkklassiekers John Barleycorn, Cold Haily Rainy Night en Hard Times of Old England.
Zo evolueert John Barleycorn bij stemmen van Martin & Eliza Carthy + Paul Weller smaakvol van groovy fingerpicking akoestisch gitaarspel (Martin Carthy) naar een wervelend soort drum & bass geïnjecteerd met psychedelische effecten op elektrische gitaar.
De programming + percussie van Trans-Global Underground en meer nog de snoeiharde Dhol drum van Johnny Kalsi jaagt je bloedsomloop op in het ruim zes minuten durende Cold Haily Rainy Night. Als tegenhanger klinken er exotisch mysterieus doorzeurende sitarklanken en spacy breaks die Eliza Carthy's stem vervormd het heelal in lijken te slingeren. Mooi trouwens die warme leadzang van Chris Wood.
Het harde bestaan op het platteland in het aloude Hard Times Of Old England krijgt een nieuwe lezing van Billy Bragg. Daarin zingt hij met zijn heerlijk cockney-accent over eigentijdsere plattelandsproblemen als leegstaande vakantiehuisjes, gesloten dorpswinkels -postkantoren en de landbouwcrisis. Er klinken lief fluitende vogeltjes maar ook angstaanjagende dierengeluiden. De sound refereert evengoed aan ooit met concertina en fiddle, als aan nu met programming en vervreemdende effecten op gitaren. Indruk maken de a cappella koortjes van The Young Coppers & Eliza Carthy.
Drie prachtnummers, maar evengoed valt te genieten van:
- de onweerstaanbare swing in de twee afsluitende instrumentalen Kit Whites 1 & II en Sloe On The Uptake met hoofdrollen voor het Londense baltrio The Gloworms en de oude folkrockers van Tiger Moth.
- het met kippenveldrone, harp, cello en lowwhistle verstilde duet ‘The Welcome Sailor' van Shella Chandra & Chris Wood.
- Eliza Carthy's zang en fiddlespel in Acres of Ground, haar zelf herschreven versie van de traditional 'The Dilly Song'.
- Pilsdon Pen, een naar Benjamin Britten verwijzend welhaast symphonisch instrumentaal stuk door de speciaal gevormde The Village Band met cittern, gitaar, cello, concertina, stem en fiddles.
Dan is er nog ‘Tam Lyn retold'. Dit door dub-dichter Benjamin Zephaniah naar deze tijd herschreven en gedeclameerde 15de eeuws verhalend gedicht is ingebed in een onvervalst experimentele opwindende sound vol urban soundscapes en opstuwende dubstep-style beats. De pregnante praatzang wordt op z'n tijd opgefleurd met prachtig gezongen flarden uit een ver verleden (Eliza Carthy).
Minder overtuigd raak ik van de maffe elektronica in de Tung-interpretatie van Death And The Maiden, ondanks het warme snarenspel en de grappige kijk van de nu-folkies op deze pagan traditional.
Op imaginedvillage.com/releases/The_Imagined_Village zijn van alle nummers substantiële fragmenten te beluisteren.
Henk - Waardering 8,5