Woody & Paul - Sons Of Bitches - Munich Records MRCD286
Jonge honden hebben het niet van vreemden. Ook die onstuimige beestjes zijn schatplichtig aan de rijke voedingsbodem uit de zuidelijke staten van Amerika. Maar ach. Waar hebben we het over. Goed bekeken ligt er muzikaal gezien nergens een streep die aangeeft waar the Deep South ophoudt en de rest van de wereld begint. Dat die grens er ook niet hoort te zijn, komt boven tafel bij het luisteren naar Sons of Bitches, de nieuwe cd van Woody & Paul. Die plaat geeft een inkijkje waar de wortels van dit trio liggen. Ergens diep in het zuiden. In Eindhoven, om precies te zijn. Maar wel met behoorlijk wat Amerikaanse invloeden.
Openingsnummer Kiss Yer Cash Goodbye bijvoorbeeld is een krachtig lied dat doordrenkt is met grote stadspop met daarover een Southernrocksausje uit de zeventiger jaren. Bij wijze van spreken dan. Maar ook bluesrocker Do Re Mi heeft dat een beetje. Het zijn van die eigenwijze nummers die doen denken aan gitaarrock van de legendarische band Lynyrd Skynyrd. Of aan die van de Allman Brothers. Om nog maar eens wat meer superlatieven te gebruiken. Want als er links gemaakt moeten worden tussen rock, blues, country en folk zijn grotere namen bijna niet te verzinnen. Het etiket ‘Southernrockbluescountryfolk band' past helemaal op de plaat van Woody & Paul.
Sons of Bitches, uitgegeven door Munich Records, is een garantiebewijs voor goede muziek. De nummers waaien nog wel alle kanten in, maar over de kwaliteit valt niet te mopperen. Sterker nog; de plaat groeit bij de keren dat ie in de platenspeler verdwijnt. De autobiografische teksten over het leven komen recht uit het hart. Wat te denken bijvoorbeeld van akoestisch prijsnummer Booze 'n Bicycles. In krachtige woorden wordt gezongen over drinken en roken. Zoals bij rock&roll hoort. De haren gaan recht overeind. Prachtig. Doorgaan zo, jongens.
Nummer 6 op de plaat is Black Widow. Ook weer zo'n kraker. Deze keer over verloren liefde. Een bijna huilende gitaar en meeslepende zang. Om maar geen genoeg van te krijgen. En hoe een kort countrybluesnummer moet klinken weten Paul van Hulten, Woody Veneman en Joshua van Iersel evengoed als doorgewinterde bluesmuzikanten. Luister maar eens naar Love Me Little Darlin. Slechts 36 seconden duurt dit bluesje. Maar wel 36 seconden precies zoals het moet.
Om een lang verhaal kort te houden, Sons of Bitches is een goede afwisselende plaat doordesemd met blues, rock, americana en folk met wat zeventiger jaren invloeden erin verwerkt. Waar kom je dat nog tegen, tegenwoordig. Bij Woody & Paul. Waar anders. Of dit trio, bestaande uit nog jonge muzikanten, ooit het grote publiek weet te bereiken is nog even afwachten. Maar goede platen maken, kunnen ze nu al. Snel dus naar de winkels en kopen die hap!!!!!!!!!!!
Sjak Janssen, waardering: 8