Marten de Paepe - idem - Eigen beheer
Het is even tot bezinning komen, maar het is toch echt een Nederlandse jongen die hier aan het werk is. Het debuutalbum van de 25-jarige singer-songwriter Marten de Paepe (25) bevat warme Engelstalige ‘fluisterliedjes'. Je zou ze zo in de Amerikaanse new folk situeren. Deze veelbelovende Zeeuw, die voor zijn studie naar Nijmegen trok, is gezegend met een sfeervolle stem. Hij klinkt zowel dromerig als bezield.
Soms schrijft De Paepe filosofisch, maar zijn twaalf songs gaan veeleer over alledaagse dingen, dicht bij huis. "In plaats van een grootse beschouwing over de liefde maak ik liever een liedje over de briefjes die twee geliefden steeds voor elkaar achterlaten," zei hij onlangs in een interview in De Gelderlander.
Het newfolk-gehalte op zijn album krijgt gestalte in de relaxte sfeer, versterkt door een warme cello, heerlijke drones op een harmoniumpje en soms sitar-achtige klanken. Lieve trekjes zijn er van de zachtaardige tweede stem van Chantal van der Leest én een geregeld opklinkend xylofoontje, als was het 'n speeldoosje voor 't slapen gaan.
Toch is er voldoende onderhuidse spanning en energie, om wakker te blijven. Op zijn tijd wordt een gitaarsnaar net wat pregnanter aangeslagen. Zoals het gitaarspel van De Paepe sowieso creativiteit en zorgvuldigheid verraadt. Een enkele keer wordt het zelfs wat rootsy broeierig en groovy, dan raakt het - zeker in combinatie met mondharmonica - soms aan alt.country (‘New riddle'). Op andere momenten houden vocale oprispingen je bij de les. Vaak subtiel, soms iets nadrukkelijker zoals het vrolijke papapapa in het toegankelijke bijna hitgevoelige ‘In your dreams'.
Als twee mannenstemmen (De Paepe's stem is overgedubd) samenklinken bij het hoemend harmoniumpje in het ijzersterke ‘Wake op call', zou je je zomaar kunnen wanen in eigentijdse Amerikaanse hippiesferen van een Bonnie ‘Prince' Billy. In Valentine doemt even iets op à la Donovan. Voorwaar geen diskwalificaties.
Zanger/gitarist Marten de Paepe wordt op zijn album bijgestaan door Hanneke Janssen (cello), en Chantal van der Leest (zang, xylofoon, indiaas harmonium).
Als lid van de popband High Time Amplifier bracht Marten de Paepe een paar jaar geleden al enkele ep's uit. Daarna ging hij verder als singer-songwriter. Thuis luisterde hij graag naar artiesten als Dolorean, Great Lake Swimmers en Damien Jurado. In het Nijmeegse Café Camelot treedt hij geregeld op en organiseert hij concerten voor collega's, waarbij hij zelf achter de knoppen zit.
Afgelopen voorjaar wint hij de nationale studenten singer-songwritercompetitie Nootuitgang (De Paepe is afgestudeerd historicus). Met grote woorden maakt de jury een vergelijking met kanjers als Tim Buckley en Nick Drake. Anderen zijn ook overtuigd. Onlangs verscheen een nummer van De Paepe (Mole in the Ground, dat niet op dit debuutalbum staat) op de nieuwste Volkoren verzamelaar The Pet Series volume 6 - the Mouse.
Op zijn myspace-site plaatst De Paepe elke maand een nieuwe song, een zogenaamde kalender-song, die hij thuis opneemt in zijn thuisstudiootje. Uit die kalenderliedjes heeft hij voor dit debuutalbum de beste twaalf gekozen en opnieuw opgenomen, tien thuis en twee in een echte studio, waarvoor hij het prijzengeld besteedt van de Nootuitgang.
Ter promotie doet De Paepe nu een uitgebreide tour door ons land. Eind deze maand (29 nov) zal hij deelnemen aan het Wintertuin festival in Nijmegen (www.wintertuin.nl).
Op www.martendepaepe.com zijn drie nummers van dit opmerkelijke debuutalbum te beluisteren. Ook kun je daar de tourdata vinden. De cd is aan te schaffen voor zeven euro (inclusief verzendkosten). Bestellingen kunnen worden gedaan op
Henk - Waardering 8,5