Riccardo Tesi - Presente remoto - Felmay fy8136 / Music & Words
De altijd vriendelijke en bescheiden maar o zo virtuoze accordeonist Riccardo Tesi uit het Italiaanse Pistoia viert zijn dertigjarig muzikantschap met een sterk jubileumalbum. Hij vormt op zijn diatonische trekzak de spil - hoewel vaak zoals gewoonlijk op de achtergrond - van een indrukwekkend clubje muzikanten waarmee hij al eens eerder samenwerkte.
Zo zijn er bijdragen van illustere collega's als Daniele Sepe op sopraansax, Patrick Vaillant op mandoline, zanger/gitarist Gianmaria Testa en zangeres Elena Ledda. En natuurlijk omringt Tesi zich met zijn vaste mannen van Banditaliana met wie hij eind volgende week op het podium van het festival Folkwoods staat: Maurizio Geri (zang, gitaar), Claudio Carboni (saxen) en Ettore Bonafè (percussie, vibrafoon).
Etno-musicoloog Riccardo Tesi is niet enkel bij het publiek geliefd, maar ook onder collega's. Het kostte hem dus geen moeite om zijn ideale orkest samen te stellen. Iedereen wilde meespelen. Uiteindelijk komen - naast de al genoemde namen - in wisselende samenstellingen de volgende namen aan bod: popzangeres Ginevra di Marco, pianisten Stefano Bollani en Mirko Guerrini, Anita Tesi op klokkenspel, twee Sardijnse circulair breezing specialisten Carlo Mariani (launeddas) en Gavino Murgia (boventoonzang en sax), Nico Gori op basklarinet, Riccardo Tarlini op tuba, Emiliano Castro op mondharp, Gabriele Mirabassi op klarinet, Piero Leveratto op contrabas, het Archea strijkkwintet, Stefano ‘Cocco' Cantini op saxen, de percussionisten Marco Fadda en Alessandro Di Puccio, en het zangtrio Belentes met Stefania Liori, Lulli Lostia en Elisabetta Delogu.
Presente Remoto is een gevarieerd album, dat gaat van tango tot ‘rap' en van folk tot jazz. Maar het is geen ratjetoe, want elk nummer is telkens onontkoombaar gelabeld met een duidelijke Tesi-handtekening in zowel gevoelig als energiek accordeonspel en een fameuze antenne voor prachtige melodieën. Typerend en intrigerend is Tesi's geliefde uni-sono gelijkopgaand spel samen met een sax of klarinet, zoals in het door Ginevra Di Marco gezongen La musica che gira intorno, een nummer geschreven door de grote Italiaanse popzanger/liedschrijver Ivano Fossati.
Onder de overvloed aan muzikanten die meedoen zitten nogal wat grote jazzjongens. Dat hoor je terug in enkele van de veertien nummers, zoals in het rustige L'ora del te met de lyrische sax van ‘Coco' Cantini, of in het Toots Thielemans-achtige Jazzy met boeiend pianospel van Stefano Bollani en de koning van de elektrisch versterkte mandoline, de Fransman Patrick Vaillant.
Elf nummers zijn van de hand van Tesi. Dan zijn er nog de song van Ivano Fossati en een lied van Fabrizio de André, misschien wel de belangrijkste Italiaanse singer-songwriter uit de vorige eeuw. Dit heerlijk walsende La città vecchia wordt geïnspireerd gezongen door Gianmaria Testa.
Hoewel hij met dit album zijn dertigjarig jubileum viert, is Tesi er de man niet naar om uitvoerig terug te blikken. Het album toont waar Tesi zich nú bevindt. Ooit begonnen als vertolker van Noord-Italiaanse traditionele muziek, heeft hij zich de afgelopen dertig jaar voor tal van andere muzieksoorten opengesteld. In al zijn eigen composities hoor je dat terug, maar bijvoorbeeld ook in het enige traditionele nummer op dit album, de tarantella Terras de sonos. Wat mij betreft is dit het hoogtepunt van dit album met de enorme drive die ervanuit gaat (kijk uit, zelfs je hart dreigt erbij op hol te slaan...) en de grootsheid van Tesi's arrangeertalent. Een juichende sax gaat samen met alsmaar doordrenzende mondharp en een launeddas (een Sardijnse trippleklarinet) met als klap op de vuurpijl bijna rapachtige staccato boventoonzang van saxofonist Murgia. Geweldig!
Maakt hij met Terras de sonos het feestbeest in me los, in het daarop volgende Leldorado pleast hij de dromer in mij met Italiaanse melancholie vol accordeonzwier, lyrische donkere cello en piano, in een zakdoekvergende slepend fraaie melodie. Tesi is op zijn sterkst in dat soort contrasten. Een enkele keer bekruipt mij in zijn accordeonspel het gevoel op de kermis te zijn beland, maar hij doorbreekt dat altijd weer met verrassende tempo- en stemmingswisselingen.
Enige minpuntje vind ik dat Tesi zijn bandmaat, gitarist Maurizio Geri, die de afgelopen jaren zoveel mooie nummers tranentrekkend gezongen heeft op Tesi's Banditaliana-albums, hier enkel een rol op gitaar toebedeelt. Tja, wat wil je ook met zo'n aanbod aan prachtstemmen als die van Testa, Di Marco en Ledda. Vriend Geri zal er ongetwijfeld in toegestemd hebben, maar hij had een belangrijker rol verdiend.
Henk - Waardering 9