JW Roy: Ik hoop met deze rustige
muziek meer in theaters te spelen
Vandaag brengt V2 het album 'Kitchen Table Blues' uit, de nieuwste plaat van de in Amsterdam wonende 35-jarige Brabantse singersongwriter Jan Willem Roy, of kortweg JW Roy. Het Eindhovens Dagblad publiceerde zaterdag 6 maart een interview dat Niels Guns had met de man achter het nu al luid bejubelde album (zie onze rubriek CD-reviews in andere media). Hier enkele citaten uit het interview:
…Waar luide gitaren en stoere roots de boventoon voerden op 'Keep it Coming', is 'Kitchen Table Blues' grotendeels een oase van intimiteit en rust. Het is tekenend voor het andere vaarwater waarin Roy na 'Keep it Coming' terecht is gekomen….
…"Het verschil tussen een Nederlandse topper en een subtopper in de muziekwereld is enorm groot. Financieel gezien, welteverstaan. Overal waar ik maar kon spelen, ging ik naartoe. Ik kon geen keuzes maken tussen de dingen die ik zelf graag wilde en de dingen waar ik eigenlijk nee tegen had moeten zeggen. Ik zat bij wijze van spreke al bepakt en bezakt in het toerbusje wanneer ik te horen kreeg dat ik weer ergens vijftig euro met een optreden kon verdienen. Totdat het echt niet meer ging. De kaars was uit en ik heb mijzelf een verplicht sabbatical jaar moeten opleggen. Ik ging door het diepste dal van mijn leven.'…
… In zijn eentje werkte hij aan de twaalf liedjes die op de nieuwe cd verschenen. (…) Roy besloot tijdens het schrijfproces ook dat de opnames van deze plaat anders moesten verlopen dan normaal. 'Ik wilde de nummers inspelen in de studio en daarna wilde ik weer wegwezen en er bijna niks meer mee te maken hebben. Als er een cd moest komen, dan op deze manier of anders niet. Ik hoefde voor deze ene keer niet zonodig de touwtjes zelf in handen te houden.' (…) 'Ik heb de nummers helemaal kaal en bijna allemaal in één take opgenomen. Alleen zang en gitaar. Daarna heb ik me teruggetrokken en heb ik het proces uit handen gegeven aan de producers Gabriël Peeters en Kees Spruit…
…Toch begon het af en toe wel te kriebelen. Vooral toen hij te horen kreeg dat violiste Carrie Rodriguez en toetsenist Chuck Leavell mee zouden werken aan de plaat. Vooral laatstgenoemde heeft een enorme staat van dienst. Zo is hij al jaren live-toetsenist bij de Rolling Stones. 'Dat wilde ik natuurlijk niet missen. Toen zij hun partijen inspeelden, ben ik dus wel even in de studio gaan kijken, uit pure nieuwsgierigheid. Maar ook weer niet te lang. Ik had nog steeds het gevoel dat ik mijn bijdrage had geleverd en dat ik de opnames verder los moest laten.'…
…Ondertussen kon JW weer aan de slag in de Amsterdamse platenzaak waar hij vroeger ook heeft gewerkt. En daarmee zette hij een eerste stap naar een ietwat regelmatiger bestaan. 'Dankzij die baan staat er elke maand toch wel weer een geldbedrag op mijn rekening. Dat maakt het voor mij dus ook weer makkelijker om mijn bezigheden als muzikant beter af te wegen. Ik ga dus niet meer als een kip zonder kop naar elk café waar ik terecht kan om maar een paar centen te verdienen. Ik hoop dan ook meer in theaters te kunnen spelen. Daar komt zeker de muziek van deze rustige cd veel beter tot zijn recht.'…