In de Haagse Courant lazen we van de week van de hand van Willem Hoogendoorn een recensie van haar recente cd Coast Company. Hoogendoorn vindt haar wat 'klassiek'. Hij vindt haar nauwelijk opwindend, 'maar het is beslist goed gedaan', zo schrijft hij.
Hier enkele citaten uit zijn recensie:
...Het pathos van Mariza is de jonge Portugese fadista Ana Moura even vreemd als de originaliteit van Dulce Pontes of de vernieuwingsdrang van Cristina Branco. De jonge Portugese zingt haar liedjes alsof er sinds de dagen van Amália Rodrigues niets is gebeurd in het genre. Ze houdt zich bij mooie, klassieke en ook wel een beetje brave liedjes waarbij ze zich hoofdzakelijk door niet meer dan een gitaar laat begeleiden. (...) Moura zingt de krachtige composities van haar ontdekker, Jorge Fernando net als de overige liedjes met veel overgave en voert hier en daar fraaie duetjes op met haar voortreffelijke gitarist José Manuel Neto. (...) Nog wat meer
doorleefdheid in haar stem en ze heeft een mooie toekomst voor zich...