Boink Festivalleke laat zich niet
vloeren door een buitje meer of minder
Uit een verslagje op folkroddels.be van ene 'Vlieg' begrijpen we dat de tweede dag van het Boink Festivalleke in Borsbeek bij Antwerpen had af te rekenen met mindere weergoden. Helaas weten we nog niet hoe het artistiek er aan toe ging met groepen als Wè-nun Henk en Olla Vogala. Wie laat dat nog even weten? Intussen stuurde Geert van het Boink Festivalleke een aardig bedankje rond, vooral ter attentie voor allen die wel kwamen. Lees mee:
Hallo,
Na een dikke tien maand werken was het dit weekend eindelijk zover,
een moment waar ik heel lang naar had uitgekeken,
samen met vele andere mensen.
Het was een succes!!!!!
Alles is bijna perfect verlopen,
(op hier en daar een regendruppel na :))
maar dat was dus het enige dat ons had kunnen tegenhouden,
en ze zijn er niet in geslaagd!
Ik heb van heel veel bezoekers te horen gekregen hoe fijn ze het wel vonden,
en is het dat niet waar we het voor doen,
mensen een fijne tijd geven.
Wel we zijn geslaagd!!
Jammer genoeg heeft de regen wel de opkomst op zondag beperkt
waardoor ik hier niets kan zeggen over het wel of niet uit de kosten zijn,
maar als er een mogelijkheid is,
dan zal er volgend jaar zeker terug een festival zijn!!!
Nogmaals bedankt,
ik kan het niet genoeg zeggen
zonder jullie was dit nooit gelukt!!!!
BEDANKT!
Met vriendelijke groeten Geert Vanrijkelen Boink VZW
Klesie maakte op de eerste dag van het Boink Festivalleke voor folkroddels.be een serie foto's, waarvan wij er hier een plaatsen: Rob Segers van Frozen Fish. Meer foto's dus op www.folkroddels.be. Over die eerste festivaldag schreef Henk onderstaand verslag voor Folkforum. Op de tweede festivaldag (zondag) kon folkforum helaas niet aanwezig zijn. Wie iets van zijn ervaringen wil delen met de folkforum-lezers kan natuurlijk mailen naar
Met z'n allen vandaag
naar het Boink Festivalleke!
- door Henk -
Oproep: Vandaag met z'n allen naar het Boink Festivalleke in Borsbeek bij Antwerpen. We zijn er gisteravond geweest en het is een gezellig festival. De festivalweide is fraai ingericht en ligt op een perfecte plek. In 'de tuin van Borsbeek'. Het zou zonde zijn als 't Festivalleke vanwege te weinig inkomsten 2005 niet haalt. Geen subsidie, een fraai programma en toch buitengewoon schappelijke prijzen. Als je vandaag, (zondag 30/05) gaat betaal je slechts 6 euro toegang voor een breed programma met ondermeer Olla Vogala. Waar zie je die groep nog voor die prijs? En dan kun je ook nog gratis aanschuiven op het geïmproviseerde campinkje naast de ingang van de festivalweide. Zie voor route, lokatie, entree, programma etc onze index-special.
Overal aan gedacht
Gisteravond waren er ruim driehonderd betalende bezoekers. Samen met alle vrijwilligers en gasten was het een aangename drukte. Oude bekenden troffen elkaar. Overal op het met tenten omzoomde grasveld werd lekker gekeuveld, gedanst, geslenterd langs fototentoonstelling en markt waar je terecht kon voor armband, zonneklep, slippers, hangmat, etc. Er was volop te eten en te drinken. Van watermeloen tot 'exotisch fruitassortiment', van hamburger tot vegetarische schotel, van chili con carne tot broodje pitta en natuurlijk waren er pannenkoeken voor de kids. Als alle wijn, fris en al die verschillende biertjes (gewoon in glas) geloosd moesten worden kon je terecht in 'Frisse's kak-barak'. Ja, overal was aan gedacht.
Dansen
Van de drie podia waren er al twee in gebruik. De danstent werd de hele avond door druk bezocht. Er was dansinitiatie door een Aantwarpse met haar Parijse partner. Stukken en Brokken kon goed overweg met doedelzak, accordeon en gitaar. Bij de eerste gigue stonden er al zestig dansers op de hobbelige houten vlonders. 's Avonds laat werd het bij Ashels helemaal te dol.
Doedelzak
Kneedeep - geen balgroep - had in die tent om half zeven het festival geopend. Geen eenvoudige opgave voor dit Eindhovense drietal. Er waren slechts enkele mensen die de bar de bar lieten en kwamen luisteren, naar hun akoestische vervreemdende klanken op tal van snaarinstrumenten, percussie en met goede zang. De filmische muziek vertoonde raakvlakken met rock, folk en roots waarbij met de kracht en intensiteit van vrijwel 16 paarden werd gespeeld. Niet gek voor een bandje dat pas kort bezig is. Het kon helemaal niet meer stuk toen een doedelzak tevoorschijn werd gehaald, dat wil zeggen een soort melodica die werd aangeblazen via een voetpomp en 'n grote blauwe ballon…
Straatmuzikanten
Rond het grote podium was aanvankelijk teveel ruimte voor het publiek. Dat zat in een te wijde boog eromheen toen Frozen Fish speelde. Dit Antwerpse duo - voor deze gelegenheid ondersteund door een percussionist - had wellicht beter tussen het publiek in kunnen staan, het zijn immer ervaren straatmuzikanten. Een stroef begin was snel vergeten toen violist Kris Laukes uitpakte met een aanstekelijke drive. Het ging van polka tot heftige swing. Giotarist Rob Segers zong de longen uit zijn lijf en successievelijk kwamen alle zes nummers voorbij van hun jongste album '6-pack'. Het publiek werd pas echt tot in hun - door de zon verwarmde - botten geraakt bij het afsluitende "The Man'.
Slotgracht
In het backstage gedeelte - idyllisch gesitueerd aan de slotgracht - informeerde Jan met kiekevel van de zenuwen naar het aantal bezoekers. Volgend jaar hoopt hij toch wel op wat subsidie. Van de gemeente, de provincie of van wie dan ook.
Contrasten
Het Festivalleke heeft een leuke programmering waarin grote contrasten niet uit de weg worden gegaan. Zo volgde op het grote podium het poppy Sois Belle na het hoofdzakelijk op Amerikaanse folk geschoeide Kandoris. Beide groepen blonken uit in sterke samenzang. Bij Kandoris soms wel zes stemmen. Leading lady Lien Kooijman zong enkele aardige zelf geschreven nummers zoals Help me to fly en I could be more, maar we hoorden toch meest bekender werk als Wayfaring Stranger, Keep on the sunny site of life, Oh Lonesome Me (Don Gibson). Kandoris telt meer goede stemmen. Hier en daar klinkt het nog te braafjes, als een familie die om de keukentafel toffe avonden beleeft tijdens de repetities. Gelukkig is er dan pa Ed Kooijman, de ouwe rot die met zijn banjo voor een scherp randje zorgt en in een enkel cajun-nummer de concertina erbij pakt.
Lief
Het kostte Sois Belle enige moeite om de swingers - voor zover die niet in de danstent bezig waren - aan de gang te krijgen. Hun poppy strakke aanpak van folky muziek is toegankelijk voor een breed publiek. Voor nogal wat oudere Borsbekers die ademloos toekeken zal het de eerste kennismaking geweest zijn met Sois Belle. Zij die de groep al vaker aan het werk zagen krijgen onderhand behoefte aan wat meer frivoliteit. Het klinkt allemaal liefjes en risicoloos. Sois Belle heeft behoefte aan een Ed Kooijman, tenminste aan diens scherpe randjes.
Wie Kandoris gemist heeft. De groep treedt ondermeer ook op tijd het Na Fir Bolg Festival op 4 juli in Vorselaar.
Zie voor het Boink-programma van vandaag dat om 14 uur begint en dat duurt tot ver na middernacht ons programma-overzicht.