Jos Creusen (GUO):
Formidabel klote-jaar
We zitten midden in ons derde seizoen, brengen onze eerste full color professionele seizoensbrochure uit, verdubbelen ons gemiddelde bezoekersaantal (en onze begroting), artiesten en bezoekers slaan ons met positieve reacties om onze oren, we hebben een kleine maar hard werkende vrijwilligerskern, krijgen steeds meer plaatselijke bevolking over die toch niet zo hoge theaterdrempel, dankzij registratie van de lokale tv-omroep staat hier een John Wright & Allan Taylor-hype op uitbreken, hetgeen weer positief afstraalt op onze overige programmering, binnenkort maakt ons huidig onderkomen De Kunstkring plaats voor splinternieuwe theaterzaal De Tiliander met alles d'rop en d'ran qua theatertechniek en bezoekerscomfort.
Je raadt het al: 2003 bracht ons een formidabel klote-jaar waarin de dikke shit zich moeiteloos aaneenreeg. En of het vooruitzicht veel beter is, houden ze hier voor ons voorlopig nog even lekker binnenskamers. Oorzaak: 19de eeuwse dorpspolitiek in optima forma, vol clientelisme en economische ons-kent-ons belangenverstrengelingen, georchestreerd door het college van B&W.
Wat is er aan de hand? Na drie jaar van tegenwerkingen aan ons adres, verzamelen B&W uit hun dorpsnotabele vriendenkring een voorlopig stichtingsbestuur bij elkaar en huren een snelle jongen in die zich interim-manager mag noemen om de opening van de nieuwe zaal voor te bereiden. De snelle jongen adviseert tegen commercieel tarief via het voorlopig stichtingsbestuur aan B&W om hem zelf de directie inclusief programmering te laten doen. Om er geen gras over te laten groeien neemt hij, zonder kennisgeving van of overleg met ons, met een goed gevuld gemeenschapsbudget alvast de programmering voor komend seizoen mee: vooral veel popie-jopie-cabaret en zeker geen riskante folk of singer-songwriters. B&W willen ons via hun dorpsnotabele vriendenkring de zaalhuur weigeren, wijzen onze subsidie-aanvragen af, stellen het sponsorhoofd van onze hoofdsponsor aan als stichtingsvoorzitter die het met zichzelf op een akkoordje gooit om als sponsorhoofd hoofdsponsor van zijn stichting te worden.
Na drie jaar pro deo gezwoeg bovenop ons werk om den brode, vaak tot diep in de nacht inclusief weekends, doemt het scenario op waarin we dakloos en platzak dreigen te raken. Onze problemen met de Buma (die ons zelfs over traditionele muziek van anonieme oorsprong auteursrechten laat dokken, omdat ze vermoeden dat het een uitvoering zou kunnen betreffen waar een componist die zij op hun lijstje hebben staan wat aan geprutst heeft, terwijl een kleine steekproef uitwijst dat die bij ons ge-inde auteursrechten vervolgens die componist niet bereiken) zijn er peanuts bij. Leve de auteursrechten, maar dan wel graag weg met de Buma!
Nu zijn we nogal veer- en wilskrachtig aangelegd, dus schrijven we bezwaarschriften, informeren we de gemeenteraad, organiseren we een benefiet-protest-festival, enz. Resultaat: bijna de voltallige gemeenteraad wil dat wij een betekenisvolle positionering krijgen in de podiumprogrammering. Motivering: als eerste in de geschiedenis is het ons als lokale organisatie, voortkomend uit de Oisterwijkse gemeenschap zelf, gelukt om een publiek op te bouwen rond een uitgekiende programmering met behoorlijk wat ruimte voor een a-commerciele programmering (waaronder folk en singer-songwriters). Programmeren is een vak, aldus onze gemeenteraad.
Ook resultaat, maar dan als keerzijde: in 2003 waren we vooral een lokale thematische Pim Fortuynachtige politieke oppositiepartij. Gevolg: nauwelijks tijd om te genieten van lekkere live-muziek, laat staan een cd-tje. En dat kan niet alleen niet de bedoeling, maar bovendien niet gezond zijn voor een ambitieuze podiumorganisatie met een groot hart voor folk.
Hoewel: tussendoor lieten we in Tilburg een net iets te voorspelbaar, net iets te klinisch Gjallarhorn ons haar klasse bevestigen, terwijl Ad van der Veen (veel spannender) boven zichzelf en wat mij betreft zelfs boven Ian Matthews en begeleiders uitsteeg. Verder genoten we van onze eigen concerten, met in 2003 als hoogtepunt onze druk bezochte seizoensopening op 20 september van een vlammende zigeunerdiva Amparo Cortes die er zichtbaar van genoot om met haar flamencojongens onze Kunstkring bijna vroegtijdig te slopen en tot in de kleine uurtjes in de barruimte nog even anderhalf tandje bijzette.
Tja, en dan natuurlijk ons benefiet-protest-festival op 22 november met regio-artiesten die ons belangeloos ondersteunden in onze survivaltocht. Het inderhaast plompverloren ingeplempt tussendoor-festival maakte haar risicofactor helemaal waar: het werd matig bezocht, maar gaf ons niettemin een fikse oppepper. Ik wil niemand tekort doen, alle festival-artiesten waren me even lief, al vond ik ter plekke nauwelijks tijd om amper een obligaat woordje met ze te wisselen, maar… heb je nog een gaatje in je programmering of zoek je een verrassend voorprogramma van eigen bodem bij een reeds gevestigde orde? Doe 'ns gek en denk aan magistraal innemende Chapmanstick-speler/zanger Rob Rieter of energieke world-folk-rock-formatie Inner Strength. Ik heb er verder geen belang bij, maar geef graag hun co-ordinaten door aan wie zich meldt.
Verder schijnt Johnny Cash kort na zijn wederhelft niet meer onder ons te zijn, hoorde ik en passant in de nachtelijke uurtjes tijdens een toevallig bliksembezoek aan vage bekenden uit het nabije Haaren (met een jaloezie-opwekkend cd-bestand, audio-apparatuur en assortiment rode wijn) op zijn laatste cd de dood al schitterend zijn stem afbrokkelen, schijnen Ricardo Tesi en Mercedes Peon juweeltjes te hebben afgeleverd, miste ik opnieuw David Olney op toernee door Nederland, schijnen er bij onze zuiderburen (waar ik zelf 9 jaar mocht vertoeven) nog steeds spannende folk-dingetjes te gebeuren en schijnt in Tilburg folk vanaf nu route te gaan heten, dus daar zouden we bij wijze van goed voornemen dan ook maar eens naar toe moeten, evenals naar het Zwolse Assie-Aukes-festival natuurlijk dat nog gewoon folk voor haar naam durft te handhaven.
't Zou tijd worden dat ik er weer eens van ga genieten. Want naast politieke, bestaat er ook nog pure, oprechte cultuur. Wil je die met me delen? Misschien zie ik je dan nog wel op een van onze concerten in 2004 (zie www.do.nl/guo). Want we zijn namelijk nogal veer- en wilskrachtig aangelegd.
De Groeten. Uit Oisterwijk.
Van GUO (Jos) Creusen.
(Of we ook nog slecht nieuws uit 2003 hebben? Mwah….. d'r wil me zogauw niks te binnen schieten).