In het kader van het grote landelijke festival De Accordeonslag, dat dit weekeinde zijn apotheose beleeft, was er afgelopen woensdag in Theater aan de Parade in Den Bosch een accordeonavond met groepen rond Renato Borghetti, Régis Gizavo en Alfredo Marcucci. Recensent René van Peer die erbij was voor het Brabants Dagblad trof een slechts voor een kwart gevulde zaal. Alleen Borghetti kwam tot een werkelijk energiek optreden. Daarmee was het kruit aan het begin van de avond al verschoten, schrijft hij.
Van Peer in het Brabants Dagblad:
Over Borghetti:
...Al verviel Borghetti wel erg vaak in een vraag- en antwoordspel met zijn collega's, waarbij zij moesten naspelen wat hij voordeed, zijn kwartet speelde met een pret en energie die je later op de avond node miste...
Over Marcucci:
...Hij liet horen dat hij op zijn bandoneón emotioneel de diepte in kan gaan. Maar door de karige begeleiding op gitaar en contrabas werd het repertoire al gauw vlak en eentonig. Extra probleem was dat oudgediende Juan Masondo zowel in zijn zang als zijn gitaarspel kracht en vuur miste, en dat bassist Michel van der Meiren te vaak de juiste tonen niet op zijn instrument wist te vinden...
Over Gizavo:
...Gizavo bracht meer afwisseling in zijn optreden, maar had vooral zijn best gedaan op het afschaven en bijvijlen van de muziek uit zijn vaderland. Daar werd het accordeon ingezet bij het aanwakkeren van het vuur bij deelnemers aan langdurige trance-rituelen. Een enkele keer hoorde je daar iets van terug in Gizavo's spel. Maar hij zocht het uiteindelijk vooral in vriendelijke liedjes, waarbij hij als een bovenmaats model knuffelbeer over het podium beende...
Zie ook www.accordeonslag.nl.