Afgelopen zaterdag speelde Blue Dew het programma The Long Journey Home
in het Kulturhus in Ruurlo. De Kunstkring aldaar had het concert
georganiseerd, secretaris Barbara Bodegom was erbij en werd geraakt
door het verhaal en de muziek. Ze schreef het volgende verslag:
Bijna te grote belangstelling voor The Long Journey Home van Blue Dew in het Kulturhuis in Ruurlo
Ruurlo, zaterdagavond 25 november 2006
Er zijn 85 stoelen beschikbaar in het Kulturhus in Ruurlo en de voorverkoop loopt als een trein, loopt gaandeweg steeds harder en daardoor krijgt de Kunstkring Ruurlo te maken met een luxe probleem. Waar halen we zoveel stoelen vandaan? Uit alle ruimtes worden ze gehaald en uiteindelijk worden 170 stoelen bezet door de grote stroom mensen die uit Ruurlo en alle windstreken gekomen zijn om naar de voorstelling met de Amerikaanse bluegrassmuziek en Ierse folk van Blue Dew te luisteren. Een voorstelling met beelden en een verhaal.
The Long Journey Home vertelde over het troosteloze en hopeloze leven van de familie Jones, van wie de oudste zoon John stiekem naar Amerika emigreerde. Hij nam geen afscheid van zijn familie omdat hij bang was dat zijn vader hem tegen zou houden. Diep verdrietig en vertwijfeld liet hij zijn ouders achter.
Nooit ging hij terug naar Ierland, het land waar hij toch zoveel van hield. Nooit las hij de brieven van zijn familie, hij kon de emoties niet aan. In Amerika bouwde hij een nieuw leven op, maar de heimwee bleef. John Beumer (contrabassist) vertelde tussen de nummers over John Jones' leven, daarbij vaak heel subtiel begeleid op de gitaar door Marius Klein. In elk nummer hoorde en zag het publiek meer over het leven van John Jones en de Ieren in de negentiende eeuw. Een leven dat ondanks de armoede, de honger, het vocht dat doordrong tot in je botten, zijn vreugdes kende. Zo maakte het muziek maken een groot deel van hun leven goed. Dat was te horen aan de melodieën die Blue Dew speelde waarvan de meeste heel vrolijk zijn. Het publiek ging er ook helemaal in op en menig hoofd in de zaal deinde mee op de maat.
Zo klonk het spel van Pim Leutholff op de banjo vrolijk en uitstekend. Zij stem had zo'n Ierse klank dat men zich hardop afvroeg of Leutholff een Ier van geboorte was. Zoals hij het lied Kilkelly zong.....kippenvel kreeg je ervan, terwijl het in de zaal met al die mensen toch behoorlijk warm was. De viool van Wendy van Zomeren harmonieerde prima bij de andere instrumenten. Opvallend hoe schijnbaar moeiteloos alle musici meerdere instrumenten bespeelden. De mondharmonica, bespeeld door John Beumer had wat ons betreft nog wel vaker mogen klinken. De stemmen van de artiesten pasten heel goed bij elkaar en leken af en toe een instrument apart te zijn.
De beelden die in een enorm formaat op de muur achter de muzikanten geprojecteerd werden, maakten de voorstelling helemaal af. Om half elf kwam er een einde aan een heerlijke theateravond waarbij oren en ogen flink aan de kost kwamen.
Meer informatie:
Kunstkring Ruurlo: www.kunstkringruurlo.nl
Blue Dew: www.bluedew.nl