The Wolfe Tones maakten vanaf halverwege de zestiger jaren furore met hun energiek gezongen rebel-songs. Overal waar ze optraden veranderde het nette Ierse publiek in no time in een meebrullende en dansende menigte. In de jaren zeventig waren zo ook enkele keren te gast bij grote Irish Folkfestivals hier in Nederland.
De groep werd opgericht door de broers Derek en Brian Warfield, en hun vriend Noel Nagle. Later voegde Tommy Byrne zich bij hen. De naam van de groep komt van een Ierse rebel en patriot Wolfe Tone, één van de leiders van de opstand van 1798.
In hun glorietijd van 1965 tot begin jaren tachtig maakten de Wolfe Tones nogal wat elpees. Enkele zijn er de afgelopen jaren op cd uitgebracht zoals Up the rebels en Teddy bear's head.
De Wolfe Tones schrijven de meeste protestsongs zelf. Ze maken geen geheim van hun sympathie voor de IRA, maar kruiden hun politiek getinte teksten met een gezonde dosis humor. Desondanks hebben ze regelmatig aanvaringen gehad met de gevestigde orde. Sommige songs werden zelfs geboycot. Ze zetten zich nogal eens op een controversiële manier af tegen de Britten. Tijdens de Falkland-oorlog verloren ze veel sympathie doordat ze tijdens concerten in Ierland de tegenstanders van de Engelsen, de Argentijnse dictators, bewierookten.
The Wolfe Tones treden nu nog met z'n drieën op. Derek heeft de band verlaten en doet pogingen om in zijn eentje als ‘Wolfe Tones‘ aan de bak te komen.