Peter Bruyn schrijft in het Utrechts Nieuwsblad een historische beschouwing over de shashmaqam. Ook bezocht hij onlangs een concert dat de luit-virtuoos Babakhanov gaf in het Zuiderpershuis in Antwerpen. Daarover schrijft Bruyn:
...Hij zit er wat nors bij, centraal op het podium. De oude shashmaqam-meester Ari Babakhanov. Of misschien moet je niet 'nors' zeggen, maar liever stoïcijns. De vijf - stuk voor stuk jongere - musici en zangeressen die hem flankeren spelen en zingen en spelen zich zichtbaar nadrukkelijk in de gunst bij het publiek in het Antwerpse theater Zuiderpershuis, terwijl de 70-jarige virtuoos op de rubab, de Oezbeekse luit, daar schijnbaar onverstoorbaar de dragende melodieën tussendoor tokkelt...
...Ditmaal is Babakhanov in een sextet-bezetting op pad: twee luiten, twee zangeressen en twee bespelers van de 'daire' - een lijsttrom. Op zich een instrumentale basis waarmee het 'zware' maqam-werk te lijf kan worden gegaan en in enkele stukken van het programma gebeurt dat ook, maar daarnaast kiest de groep voor nogal wat lichtvoetiger volksmuziek . Aan de kwaliteit van het gebodene doet dat overigens weinig af. De zang klinkt als een ontmoeting tussen het Verre Oosten en de Turkse en Arabische wereld, de ritmes zijn frivool en vaak zorgen tempoversnellingen halverwege de stukken voor een aangename opwinding. Niet gehinderd door een taal die je toch niet verstaat, hoor je de snaren spreken. Niet eens zozeer een verhaal uit een andere wereld, maar vooral uit een andere, bijna vervlogen tijd....