Waterson:Carthy
Waterson:Carthy: "Zingen of 't een makkie is"
Met Waterson:Carthy haalt Folkwoods een echt grote naam uit de Britse folkscene naar Eindhoven. De band is opgebouwd rond het echtpaar Martin Carthy/Norma Waterson en hun dochter Eliza Carthy.
Vorig jaar traden ze nog op in Vlissingen en Amsterdam. Recensent Ton Maas van de Volkskrant liet zich overtuigen: ..."Zo op het oog belichaamt Waterson:Carthy zo ongeveer alle voorwaarden die een succesvolle muzikale carrière in de weg kunnen staan: een onopvallend echtpaar van méér dan middelbare leeftijd in gezelschap van hun dochter, een ongegeneerd dikkertje van midden twintig met ringetjes door haar onderlip, en verder nog een slungelige jongeman. Bovendien houden ze zich bezig met een nogal 'stoffig' genre: Engelse folk. Hoe schijn kan bedriegen, werd gedemonstreerd in het Arsenaaltheater in Vlissingen. Ontspannen en zelfverzekerd speelde de groep alle vooroordelen over folk aan flarden. Oude ballades werd op een verfijnde manier nieuw leven ingeblazen. Zelfs hornpipes en andere volksdansjes veranderden door de geraffineerde en speelse arrangementen in enerverende luistermuziek"....
Gitarist Martin Carthy was tijdens de folkrevival van de jaren zestig/zeventig een internationaal toonaangevende zanger/gitarist, die onder anderen Bob Dylan en Paul Simon inspireerde.
Norma Waterson is zo'n beetje de Grand Old Lady van de Briste folkrevival en Eindhoven zal nog lang napraten over die grootse verschijning met haar stevige donkere stemgeluid. En dochter Eliza Carthy is een 24-jarige eigentijdse violiste/accordeoniste/zangeres, die in Engeland en de VS behoorlijk scoort.
Martin Carthy trouwde in 1970 met Norma Waterson. Norma Waterson zong jarenlang bij The Watersons met o.a. haar zus Lal en broer Mike, een wereldwijd vermaarde familieband.
Martin trad drie jaar later toe tot The Watersons. Begin jaren negentig werden Lal Waterson en broer Mike het toeren beu. Norma en Martin zagen wel iets in een continuering met hun dochter Eliza. Dochterlief was immers in de voetsporen van haar ouders getreden. en zong al bijna net zo schoon. Ze bekwaamde zich op accordeon en viool. Eliza nam de plaats in van tante Lal en oom Mike. De naam van de groep varanderde van Watersons in Waterson:Carthy, een groep die intussen drie uitstekende cd's produceerde: Waterson/Carthy '94, Common Tongue '96 en Broken Ground '99.
Maar zowel Martin, Norma als Eliza hebben naast Waterson:Carthy nog een bloeiende carrière als solist, of als lid van andere bands.
Eliza
Eliza bewandelt net als pa in zijn jonge jaren meerdere paden. De ene keer swingt ze in folkrock-achtige band. Vorig jaar richtte ze zich met de cd Angels & Cigarettes op een wat breder publiek, met toegankelijke arrangementen, soms wat al te zoetsappig met 25 strijkers en zo. Maar je weet het met Eliza nooit. Onlangs nam ze bijvoorbeeld met Billy Bragg een nummer van Pete Seeger op.
Norma
Moeder Norma scoort de laatste jaren met solo-cd's waaraan zowel dochter als echtgenoot meewerkten, maar ook kanjers als Richard en Danny Thompson. In '96 trok ze luid aan de bel met een serie prachtige covers op de cd "Norma Waterson". Drie jaar later deed ze dat iets verstilder over op The Very Thought of You om een jaar later iedereen versteld te doen staan met het louter traditionele Bright Shiny Morning. De critici tuimelden over elkaar van de loftuitingen.
Martin
Martin treedt nog wel eens op met de groep Brass Monkey op, die hij samen met John Kirkpatrick oprichtte. Op het Internationals Folkfestival in Tilburg verscheen hij vorig jaar met Roger Wilson en Chris Wood, met wie hij een cd opnam.
Vorig jaar kwam er ter gelegenheid van Martin Carthy's zestigste verjaardag een vier-cd-box uit met ondermeer mooi archiefmateriaal. De samenstellers kwamen voor moeilijke keuzes te staan. Carthy heeft ondermeer 25 solo-albums op zijn naam staan en nog meer albums met groepen waaronder Albion Band, Steeleye Span en Brass Monkey.
Bij de 4-cd-box zit ook een uitvoerige biografie. Waarin te lezen valt dat hij op 17-jarige leeftijd voor het eerst de traditionele zang hoorde van de toen 80-jarige Sam Larner uit Norfolk. Een paar jaar later besloot hij zich te gaan richten op de traditie van Larner en dat doet hij nu nog, ondanks omzwervingen door bijvoorbeeld de folkrock in groepen als Steeleye Span en The Albion Country Band. Werd hij in zijn zang geïnspireerd door Sam Larner, zijn gitaarspel kent veel invloeden van Davy Graham.
Martin Carthy bracht zijn ideeën over folk vorig jaar in het blad New Folk Sounds nog eens treffend onder woorden met:
"Het gaat om de kracht van de liederen zelf (...) Als mensen zich druk gaan maken
over de stijl, en stijl als het belangrijkst zien, gaat de zang de verkeerde kant op. (...)
Alles draait om ontspanning. Zingen moet met plezier samengaan en klinken of het een makkie is. En dat is ook exact zoals het moet zijn".
Zie ook:
korte info over groepen en foto's
interviews met en/of meer uitgebreidere artikelen over:
Ad Vanderveen
Shantalla
Shooglenifty
Lecker Sachen
David Olney
DJ Wizard
't Kliekske