CDs
Cármina – My Crescent City
Cármina - My Crescent City
We hebben in het verleden, naar aanleiding van producties als On a Quiet Street en Weather in the Heart al hoog opgegeven over de kwaliteiten van Cármina. We ontvingen een preview van hun nieuwste CD My Crescent City, geproduceerd door Donal Lunny. Deze nieuwe CD bevestigt opnieuw de grote kwaliteit van deze band
De muziek van Cármina kan het best gekarakteriseerd worden als Celtic/Jazz. Op intelligente wijze wordt een verbinding gemaakt tussen jazz en folk. Mooie poëtische teksten (Pippa Marland), geschreven vanuit een persoonlijk perspectief, maar soms ook met een universele lading, krijgen een passend akoestisch arrangement (Rob King). Ondanks een uitgebreide bezetting klinkt Cármina, met uitzondering van een paar nummers, meer ingetogen dan op vorige CD's. Het geheel straalt een aangename intimiteit uit. Naast de vaste kern van Cármina zijn er gastrollen voor Ritchie Buckley (sax), Paul Williamson (flugelhoorn, trompet) en Donal Lunny (bodhran, bouzouki). De CD bevat tien nummers. Zeven van de hand van Marland/King, twee covers en een traditional. Cármina-volgers herkennen twee songs op de CD: 23 in the morning en Lord Franklin zijn te vinden op eerdere CD's. Beiden hier echter te horen in een nieuw arrangement.
Cármina weeft op kundige wijze Ierse traditionals in hun zelf geschreven muziek. Daar wordt met name door arrangeur Rob King erg goed over nagedacht. Door middel van die ingebouwde traditionals wordt de zeggingskracht van de songs nog versterkt. 23 in the morning krijgt als outro The Moneghan Twig, een reel die voortdurend switcht tussen mineur en majeur en daarom perfect past bij de droef/optimistische tekst. Tevens vormt die reel de opmaat tot een formidabele sax-partij van Ritchie Buckley. Nog zo'n mooie reel is The Mountain Road, hier deel uitmakend van de traditional Lord Franklin. De allermooiste versie van deze song zal wel altijd op naam blijven staan van de vorig jaar overleden Michael O'Dhomhnaill (met Kevin Burke - Promenade -1979). Maar ook de versie van Cármina beklijft. Allereerst door de prachtige zang van Pippa Marland maar ook door het gevoelige pipes/fluitspel van Diarmaid Moynihan en de blaaspartij van Paul Williamson, die dit verhaal vol ontberingen een extra emotionele lading geven. Heel tegengesteld aan collega Moynihan is het fluitspel van Brian Morrissey in Stretched on your grave. Bijna verbeten en agressief is zijn uitvoering van de reel Toss the Feathers die het nummer besluit. Daarbij mooi aansluitend bij de gevoelens van woede en rebellie die uit de tekst spreekt. Overigens wordt deze Stretched on your grave wel eens ten onrechte toegeschreven aan Sinéad O'Connor. De muziek is toch echt van Paul King (Scullion -1979). De tekst is een vertaling van een 17e eeuws Iers gedicht: "taim shinte as do h'uaigh", van de hand van Frank O'Connor. De inspiratie voor de titelsong My Crescent City vond Marland in een gedicht van Philip Larkin, groot poëet en jazz-criticus, die een ode aan saxofonist Sidney Bechet schreef. The Crescent City is naast het veel bekendere "The Big Easy" de bijnaam voor New Orleans. Groot maatschappelijk engagement blijkt uit het nummer Blessed are the Broken. Winnaar van "Song of Peace" 2007. Song of Peace is onderdeel van het Tipperary Festival of Peace waar naast politici (in het verleden Clinton, Mandela) ook muzikanten onderscheiden worden voor hun vredesboodschap. "Pippa's perfect song of Peace" kopte The Nottingham Evening Post en wie naar deze song luistert kan die kop alleen maar onderschrijven. Cármina heeft ook iets met kerstnummers, of beter nog, nummers die de kerstgedachte uitdragen. In het verleden nam men al Joni Mitchell's River op. Nu een cover van jazz-zangeres Eliana Tomkins: December Song (van de CD Rapture ). Een op muziek gezet gedicht,geschreven door Carol Ann Duffy, dat ook buiten Kersttijd zeer goed te verteren valt en zich laat aanhoren als een love-song.
Muzikaal valt er veel te genieten. Allereerst is daar de fluwelen stem van Pippa Marland die mij het meest raakt in de rustige ballads. Nummers als Hungry Hill, Still Falls the Rain, December song en My Crescent City kruipen onder de huid en gaan daar niet meer weg. Saxofonist Ritchie Buckly soleert geweldig in nummers als My Crescent city, Mostly myself en Cold clear of the Mountain. Trompet en flugelhoorn (Paul Williamson) zijn nieuw in the Cármina sound maar vormen een echte verrijking. Zijn begeleiding op gedempte trompet in de prachtige ballad Still Falls the Rain is van grote schoonheid. Wat me ook zeer bevalt is dat Geoff Castle meer piano speelt dan synthesizer. Die synthesizer wordt overigens wel zeer effectief ingezet in Stretched on your grave. De piano is eigenlijk niet weg te denken uit het geluid van Cármina. Geoff Castle toont zich via sprankelende pianopartijen (o.a. in My Crescent City) een waardig opvolger van de overleden Pete Jacobsen. Violist Chris Haigh zorgt voor een hele mooie fiddle break in Blessed are the Broken. David Goodier (bas) en Nick France (drums, percussie) vormen de degelijke ritme-sectie. Met Brian Morrissey (banjo, whistle, bodhran) en Diarmaid Moynihan (uilleann pipes, whistle) beschikt Cármina over twee zeer begaafde muzikanten. Samen met Donal Lunny zorgen zij op deze CD voor de Ierse touch in het Cármina-geluid. Indrukwekkend is het samenspel tussen Lunny (bouzouki) en Diarmaid Moynihan (uillean pipes) in een zelf gecomponeerde tune (Moynihan) die het nummer "Blessed are the Broken" besluit.
Mijn enthousiasme voor Cármina wordt blijkbaar niet gedeeld door (folk)organisatoren. De groep toert in april in Nederland. Tot nu beperkt die toer zich tot slechts één concert: op 6 april in de Fookhook (Sevenum). Gemiste kans, zoveel is zeker na het beluisteren van deze nieuwe Cármina. De groep is nog in onderhandeling met een aantal maatschappijen (o.a. EMI Nederland) over de release van deze CD. We houden je op de hoogte.
Paul, waardering: 9+