Nynke Laverman - Nomade - Fama / Foreign Media PRCD 200906
Na de inspiratie van de fado op Sielesâlt en de Mexicaanse klanken op De maisfrou wilde Nynke Laverman helemaal op eigen benen staan en haar eigen keuzes maken. Ze trok voor een maand in bij een nomadenfamilie in Mongolië. Daar op de onmetelijke steppen vond ze de inspiratie voor Nomade, haar derde album. Voor Nomade tekende zij voor alle teksten en ze schreef de muziek van acht van de twaalf liederen, samen met gitarist Ward Veenstra. De andere vier liederen schreef ze respectievelijk met Sebastiaan Koolhoven (As de fisken & It sielewifke), met Sytze Pruiksma (Narantuya) en Maartje Teussink (Gjin misferstân) Met vaste gitarist Ward veenstra is Nynke Laverman verantwoordelijk voor de productie van het album.
Het is een duur album geworden. Er werd opgenomen in Amsterdam, Weesp, Praag en Weidum, terwijl ook nog een aantal tracks gemixt moesten worden in Reykjavik, IJsland.
Het resultaat mag er dan ook zijn. Nomade begint overrompelend met De ûntdekker, waarin de brass-arrangementen van Ward Veenstra de boventoon voeren. Dit nummer geeft het thema van het album op uitstekende wijze weer: ontdekker zijn, grenzen oprekken, onbekend gebied verkennen. In De ûntdekker zingt ze dan ook:
Ik wol witte wa't ik bin
Yn alle hoeken fan de wrâld
Ik wol noch net nei hûs
Ik wol it witte
In De toek-toek tuorren reikt de muzikale invloed van het diepe Oosten nog het verst. In dat nummer hoor je flarden van de uitgestrekte steppen van Mongolië terug. De kracht van Mongolië zit meer in de teksten en de beelden en emoties die ze oproepen. De sneeuw die daar in augustus viel, vormde wel de aanleiding voor de prachtige metafoor van de onmogelijke liefde in Snie in augustus.
In Amsterdam mixte Maarten Helsloot misschien wel het meest eigenzinnige lied van het album: Gjin misferstân. De elektronische beats in dit nummer ontsteunen op krachtige wijze de klagende stem van Laverman. Muzikaal waaiert het album alle kanten uit. Akoestische instrumenten worden afgewisseld met allerlei elektronica. Voor de strijkers schakelde Laverman het Filharmonisch Orkest van Praag onder leiding van Richard Hein in, voor de mix van een aantal liederen deed Laverman een beroep op de IJslandse producer Valgier Sigurdsson, bekend van zijn werk met Ane Brun, Björk en CocoRosie. Het zijn niet de gemakkelijkste nummers op het album, maar juist die uitgekiende klankcollages maken deze liederen zo interessant. Albertina Soepboer, de Friese dichteres die voor een groot deel van de teksten voor De maisfrou tekende, wordt op Nomade bedankt als coach. Haar teksten waren deze keer niet nodig, want Nynke Laverman heeft zich het schrijven van liedteksten bijzonder snel eigen gemaakt.
Een compliment voor Else Boekema is op z'n plaats, want zij is verantwoordelijk voor de prachtige cd-hoes. Het is bijna jammer dat het album niet op elpeeformaat te bekijken is, maar ach, dan was dit prachtig kunstwerkje waarschijnlijk niet te betalen geweest...
Al met al is Nomade Nynke Lavermans meest persoonlijke album waarop ze op eigenzinnige en verfrissende wijze nieuwe wegen inslaat en daarbij de gekende genres ontstijgt.
Assie Aukes - waardering: 8,5