De rivier kan verleidelijk zijn als een geliefde, maar ook onheilspellend als een dreigende donderwolk. Bovendien inspireert ze dichters, schrijvers en muzikanten. Tom Theuns en Aurélie Dorzée kochten een paar jaar geleden een schip, knapten het op en gingen ermee de Belgische en Franse binnenwateren op om concerten te geven. Samen varen schept een band, en die is volgens mij terug te horen op de twee cd's. Dat zit hem niet alleen in het wederzijdse dankwoord, maar ook in de klanken. Soms merk ik een riedeltje bij de een op waarvan ik me ga afvragen of ik het niet ook bij de ander gehoord heb en in de stemmetjes die ze als effect gebruiken zit zeker een gelijkenis. Of het nu bewust was of niet, ze hebben elkaar beïnvloed en lijken soms een competitie aan te zijn gegaan wie het best een bepaalde sfeer kan neerzetten. Ik denk niet dat de ene cd mogelijk zou zijn zonder de andere, hoewel ze heel goed los van elkaar te beluisteren zijn.
Tom Theuns - Songs From The River - Homerecords.be
In eerste instantie denk je aan een 'gewone' singer-songwriter. Songs From the River opent met Lucretia nog vrij rustig, bijna standaard: man, rafelige stem en fingerpicking gitaarspel, maar algauw blijkt dat Tom Theuns veel meer in zijn mars heeft. Zijn cover van traditional The Cuckoo lijkt op een hypnotiserende stroomversnelling in een rivier, de zang klinkt ronduit onheilspellend rauw waar de gitaar een duivels dansje lijkt te spelen, knap hoe hij het klaarspeelt om het overbekende liedje te doen leven alsof het zojuist door hemzelf geschreven is. Heel wat lichtvoetiger is Cleopatra's Walk Across America, waarin een heus Amerikaans klompendansje te herkennen is, terwijl in I Hope You Won't Go eerst de geest lijkt rond te waren van The Man In Black om vervolgens een avontuurlijker weg in te slaan op het einde. Tom Theuns heeft gekozen voor een mix van stijlen, soms hoor je blues, dan weer folk, The Sidewalk Of Love klinkt als een jazzy Tom Waits. Naast de Engelstalige nummers heeft hij enkele overpeinzende instrumentalen opgenomen en twee stukken in het Nederlands, een taal die ik graag vaker had gehoord. Koksijde en Mijn Hardvochtigheid zijn vertalingen van nummers van Antônio Carlos Jobim, bekend van zijn samenwerking met Astrud Gilberto. De ontspannen latin jazz in combinatie met de hese zang van Theuns in zijn moerstaal klinkt verrassend romantisch. Hij begeleidt zichzelf op gitaar en weet een bijzonder warm trompetgeluid te creëren zonder instrument, Stephan Pougin speelt drums. Op een enkel nummer klinkt ook nog Afrikaanse percussie van Serigne C.M. Gueye. Tom Theuns toont zich op Songs From The River een veelzijdige en originele singer-songwriter van grote klasse, die niet bang is om het avontuur binnen en buiten dat genre op te zoeken.
Aurélie Dorzée - Horror Vacui - Homerecords.be
De opening L'Affabuleuse (betekent zoiets als het fabelachtige) doet me af en toe denken aan Saint-Saens, het Carnaval des Animaux. Ze legt hier de eerste steen van haar fantasierijk, gevormd door stem en viool of viola. Niet helemaal voor de hand liggend, maar het is ook nog niet erg verontrustend, zoals later, wanneer ze in het titelnummer Horror Vacui de angst voor de leegte uitschreeuwt in bijna Scandinavische klanken of haar bewerking van het sprookje Van De Wachtelboom van de gebroeders Grimm laat horen. Het gruwelverhaal van de jongen, die door zijn stiefmoeder vermoord wordt en vervolgens gekookt en opgediend aan zijn vader, wordt sober, maar met enkele speelse intermezzo's, bezongen in La Chanson Du Genévrier. Aurélie Dorzée heeft ervoor gekozen om niet het hele verhaal te vertellen, maar een eigen versie die eindigt met het ontstaan van de mooie vogel uit de beenderen onder de jeneverbes (wachtelboom). Vocalen en vioolklanken vlecht ze kunstig in elkaar, maar in de instrumentale stukken zou ze van mij nog wat verder mogen gaan op het pad van avontuur, soms heb ik het idee dat ze zich wat inhoudt. De inlay is een niet weg te denken onderdeel van het album, met foto's die doen denken aan de Murder Ballads van Nick Cave en tekeningen waarop schijnbaar willekeurige voor- en achterkanten van dieren bij elkaar gevoegd zijn, een eend en een sprinkhaan bijvoorbeeld, of een schildpad en een paard. Soms zijn er mensen aan dieren gekoppeld, zoals de twee dames die afgebeeld zijn bij La Chanson Des Deux Soeurs (over twee samenwonende zussen die nooit aan de man gekomen zijn) en vastzitten aan een kippenkop. Dat geeft in combinatie met de muziek een zekere spanning, die luguber aandoet. De teksten staan niet in de volgorde van de cd, is dit een bewuste keuze? Aurélie Dorzée beschikt over een flinke dosis muzikaal talent waarmee ze haar eigen wereld creëert. Met Horror Vacui nodigt ze me als luisteraar uit mee te gaan in dit fantasierijk, maar rustig achteroverleunen in een luie stoel is duidelijk niet de bedoeling.
Mirjam Adriaans
Tom Theuns is komende zondag (22-03-09) met Vera Coomans te zien op het Folk en Blues festival in Sittard, maandag (23-03-09) staan Tom Theuns en Aurélie Dorzée als Aurélia (met Stephan Pougin) op het podium van Meneer Frits in Eindhoven.