Hail Gewoon - S.V.P. -Marista records MCD 7500
Sinds het succes van Oerend Hard van Normaal in 1977 en Bestel mar van Rowwen Hèze in 1992 is het zingen in streektaal in opkomst geraakt. Voorgenoemde bands draaien al jaren mee in het pop- en theatercircuit van ons land, maar ook relatieve nieuwkomers als Daniël Lohues en Gé Reinders zijn in het hele land gemeengoed geworden. In het kielzog van het succes van Normaal wist de Achterhoekse groep Jovink en de Voederbietels, met daarin een zoon van Normaal-zanger Bennie Jolink , het tot nationaal succes te schoppen, al moet worden gezegd dat de fans van de laatste band vooral op het platteland te vinden zijn.
Deze stijgende belangstelling voor streektaal is voor tal van bands aanleiding geweest om ook in het dialect te gaan zingen. Een van die bands is het Groningse Hail Gewoon. Naar eigen zeggen speelt de groep Klaai-rock, regelrecht uit de Groningse klei getrokken, recht toe, recht aan, rock zonder franje, dus. De groep schijnt in het noorden al redelijk succesvol te zijn. S.V.P. is het vijfde album van de band.
S.V.P. begint veelbelovend met het texmex-achtige Soep, vlees en pudding, hoewel de tekst mijn wenkbrauwen doen fronzen:
Mien wief dei is gain wonder op culinaire vlakken
Het is kut mit peren mit grillen koken of bakken
Ien keuken is zai n niksnut aal dut zai t aans veur
Ik krieg nai aans as kurskes en vreten mit n vrumde kleur
Tsja, van zo'n tekst kan ik toch echt geen soep koken en eerlijk gezegd wordt in de volgende nummers niet veel beter.
Hail Gewoon brengt op het album een aantal covers, waaronder een aardige Status Quo-achtige uitvoering van Fuchsia uit Ja Zuster Nee Zuster. Folsom prison Blues van Johnny Cash heet in het Gronings Vrumde Gast.
Naar verluidt is de rest van de nummers eigen geschreven werk door groepsleden Ger Warink (zang, gitaar) en Klaas van der Woude (toetsen). Toch hoor ik in Ik heb zo'n winst duidelijk fragmenten van That's allright Mama, de bluesclassic uit 1946 van Arthur Crudup en natuurlijk groot geworden in de uitvoering van Elvis Presley. Blijft het in Ik heb zo'n winst bij fragmenten, in Kiek het gait so wordt zonder blikken of blozen Get back van The Beatles in een Gronings jasje gestoken. Als dat geen vorm van plagiaat is...
Instrumentaal klinkt de band als een Groninger versie van Status Quo met enkele uitstapjes naar de tex-mex en de country. Op die momenten wordt de band interessant, want daar moet men gas terug nemen en ontkiemt zich een sprenkeltje subtiliteit. Helaas horen we van dit soort uitstapjes te weinig op S.V.P. om van een geslaagd album te spreken. De populariteit van Hail Gewoon zal door dit album de provinciegrenzen waarschijnlijk niet overschrijden. Maar gezien de groepsnaam zullen de groepsleden wellicht de laatsten zijn die daar wakker van liggen.
Assie Aukes - waardering: 5½