Kalio Gayo - Mei Ti Sera Foun - eigen beheer (www.kaliogayo.nl)
In 2004 was op het album Fearless nog behoorlijk wat Ierse invloed te horen, maar op hun vijfde cd, Mei Ti Sera Foun, is de inmiddels 10-jarige wereldfolkgroep Kalio Gayo helemaal over op voornamelijk Oost-Europese klanken. De nummers worden door twee dames gezongen in het Blabberatsch, een zelfverzonnen taal die volgens de band niemand kan verstaan, maar iedereeen begrijpt. En daar zit wel wat in, soms is het de sfeer die de 'inhoud' bepaalt, af en toe krijg je ook een tekstuele hint. Evolucije is alvast een optimistische binnenkomer, en Hanoi klinkt niet bepaald Vietnamees, maar de titel roept toch associaties op, of ze nu zo bedoeld zijn of niet. In Kolya gaat het vooral om de melancholieke uitstraling, terwijl het daaropvolgende Dikesh zowel vrolijkheid als nostalgie herbergt. Een heel lichtjes Arabisch klinkend Lanjaron heeft een bijna hypnotiserende bas. Muziek speelt in elk geval een belangrijke rol, in Zsiga vang ik ergens het woord 'melodiei' op, terwijl in het wat klezmer-achtige, maar tegelijk Spaans aandoende Voi, Voi, Voi (met een mannenstem op de achtergrond) een 'gitarra' figureert.
Er is wat veranderd in de bezetting van Kalio Gayo. Accordeonist Daan Roovers maakt geen deel meer uit van de groep, Renske Das (ook zang en fluit) neemt het instrument voor haar rekening en slagwerk is er nu in de persoon van Joost Bos, die een mooi intieme ritmiek toevoegt, meer met kwasten dan met stokjes. Bepalend is nog steeds de zang van de beide dames, Renske Das en Anja Pleit (ook op gitaar), daarnaast speelt de banjo (Egbert den Braber, ook achtergrondzang) een hoofdrol. Die geeft de muziek hier en daar een Keltisch tintje, neigt in Ochta Liberi (waarin de titel van de plaat terugkomt in de tekst) enigszins naar bluegrass en krijgt iets meer de ruimte omdat het slagwerk nu het ritme bepaalt. Sijmen Hendriks completeert het geheel nog steeds op bas.
De keuze om geheel in het Blabberatsch te zingen zorgt voor meer eenheid, maar aan de andere kant is het juist daar dat er iets wringt. De band probeert (net als op Fearless) de nummers een eigen karakter mee te geven, maar slaagt daar mijns inziens net niet helemaal in, waardoor het soms wat voortkabbelt. Daar staat tegenover dat je geen voorgekauwde inhoud te horen krijgt, volgens de groep zijn de teksten kleine verhaaltjes over bijvoorbeeld ruzieënde buurvrouwen, een dapper vogeltje, regen in tijden van droogte of thuiskomen na een lange reis, maar je kunt er natuurlijk ook je eigen fantasie op loslaten. Ikzelf voel nostalgische jeugdherinneringen opkomen, zie een fijn Spaans dorpspleintje dat ligt te bakken in de zon tijdens de siesta, en denk aan een feestelijke Balkanbruiloft, met ruimte voor een prettige vleug melancholie. Ook op Mei Ti Sera Foun is de muziek van Kalio Gayo heerlijk melodieus en warm als een knapperend haardvuur.
Mirjam Adriaans, waardering 8
Luisteren kan alvast op: www.myspace.com/kaliogayo.