Rosa Sky - Sweet Surrender - Eigen beheer www.myspace.com/rosasky
De Zwolse band Rosa Sky levert met Sweet Surrender een even gewaagd als luisterbaar debuutalbum af waarin de veelzijdige soulvolle vrouwenstem van Nicole Schouten omgeven wordt door hoofdzakelijk akoestisch snarenwerk van drie gitaristen. De zangeres schreef de twaalf Engelstalige nummers - van intiem tot uitgelaten - samen met gitarist Ben Jasink met wie ze de muzikale spil vormt van Rosa Sky. Extra kleur wordt soms aangebracht met mondharmonica, mandoline of mysterieuze lapsteel. Een bescheiden rol is er voor percussie.
Naast Schouten (zang/teksten) en Jasink (akoestische en elektrische gitaar) bestaat de band uit Henk Mellema (akoestische bas) en Rene Holthuis (gitaren en steelgitaar). Gastmuzikanten zijn Martin van de Vrugt (opname, akoestische gitaar, mondharmonica, mandoline, percussie, steelgitaar), Albert Bartelds (akoestische gitaar en double bass), Ben van de Bunt (percussie), Thierno Barry (zang) en Aylinn Holthuis (backing vocals). Zij zijn er allemaal bij als Rosa Sky aanstaande zondag 14 september Sweet Surrender vanaf 15 uur presenteert in het Zwolse Odeon-theater.
De stijl van Rosa Sky is niet onder één noemer te vangen. Daarmee maakt de groep het zich niet makkelijk. Eenvoudige wegen naar duurzaam succes bestaan niet. Een one-day-hit willen ze niet worden. Opgegroeid in populaire stijlen als punk, rock en new wave, richten de muzikanten zich nu meer op de luisteraar door middel van semi-akoestische pop/folk. Die rust met de ene voet in Amerikaanse roots en met de andere in poppy singer-songwriter-muziek. Best gewaagd, want voor de rootsliefhebber klinkt het wellicht te poppy en voor hun vroegere achterban te soft.
Het album bevat een paar ijzersterke nummers met kop en staart, zoals het uptempo Simon & Garfunkel-achtige Old Rain, het met overstuurde elektrische gitaar opgetuigde So hard to find en het poppy Almost there, maar de kroon spant toch het meteen goed in het gehoor liggende titelnummer Sweet Surrender dat in twee verschillende versies (als opener en afsluiter) op dit album staat. In de opener wordt het nog naakt gebracht met enkel gloedvolle zang en begenadigd fingerpickend gitaarspel. In de afsluiter is het uitgegroeid tot een verrassend Youssou N'Dour/Neneh Cherry-achtig duet met de Senegalese gastzanger Thierno Barry. Luister hier.
Maar er is ook het een en ander voor verbetering vatbaar. Halverwege zakt het album ietwat in. Full Moon Rising (nr.7) kabbelt onopgemerkt voorbij, waarbij de gedachte aan middle-of-the-road uiteindelijk gelukkig de nek wordt omgedraaid met een bij-de-les-trekkend outro op mondharmonica. Het erop volgende Sorrow klinkt met intiem tokkelende gitaar veelbelovend, maar de theatrale verzuchting ‘make me believe in you' is iets te dramatisch aangezet. Dan veer ik op bij energiek akoestisch gitaarspel en licht overslaande brutalige stem in Slippery path of love. Jammer dat de inkleuring op steelgitaar niet explicieter en rauwer wordt dan de out-of-space sferische soundscapes. Wat meer lef had dit nummer - evenals het volgende overigens fraaie Don't go out - een uplift kunnen geven. Yellow Butterfy blinkt uit in groovend spel op akoestische gitaren en akoestische basgitaar. Maar de freakfolk-achtige dromerige samenzang van Schouten met gaste Aylinn Holthuis is te ver naar achteren gemixt.
Met nóg meer durf bij de inkleuring en volmaaktere opnametechniek had ik dit album de hemel in geprezen. Toch heb ik er voldoende van genoten om tot een positieve eindconclusie te komen. Rosa Sky heeft nu al een eigen stijl met als sterkste kanten oorspronkelijkheid en breekbaarheid. Iets om in de Nederlandse hyperige en hit-geörienteerde muziekwereld zuinig op te zijn.
Dit album, dat in eigen beheer is uitgegeven, bevat twaalf nummers die in totaal een kleine vijftig minuten in beslag nemen. Op de website www.myspace.com/rosasky kun je zes nummers beluisteren.
Henk - Waardering 8