-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Een belevingsfestival voor het hele gezin, dat is wat Misty Fields in Asten-Heusden wil zijn en de bezoekers komen dan ook uit alle leeftijdsgroepen. Uitgaande jongeren op vrijdag, dertigers en veertigers op zaterdag en de zondag is voor de hele familie, met flink wat kinderactiviteiten. Er is kunst, een minibioscoop met documentaires en heel veel muziek, met als afsluiter van de tiende editie een reünie van de Eindhovense powerfolkband Matzko, die weet te rocken als vanouds.
Hoewel Misty Fields niet gericht is op de folkliefhebber is het een fijn intiem festival waar het goed toeven is. Het terrein ligt in een bosje tussen de weilanden tegen de rand van natuurgebied de Groote Peel. De aankleding van de bomen met stoffen, flessen die gevuld zijn met kleurige vloeistoffen, gekleurd licht en witte paraplu's met lampjes, spreekt gelijk aan. Heb je geen zin in muziek, dan kun je naar de kunstwerken gaan kijken, ze zijn verspreid over het terrein en er staat een uitleg bij over het idee van de kunstenaar achter het werk. Maar ook leerlingen van groep 7 hebben een bijdrage geleverd, ze hebben zelf scepters vervaardigd naar aanleiding van een project over stammen.
Je kunt lekker op een luie bank gaan zitten en dan kan er nog een film gekeken worden, er worden diverse documentaires van het Eindhovense documentaire festival DOCfeed vertoond in een metalen keet die omgebouwd is tot gezellige minibioscoop. Bij regen is de keet vol, maar ook bij droog weer is er een mooi en divers programma, van een film over de totstandkoming van het Amsterdam Tattoo Museum tot een zoektocht naar Bigfoot en de belevenissen van een blinde dame die stad en land afreist naar kattenshows. Ook de catering is goed geregeld, voor elk wat wils met een friettent, een tapasbar die ook wat speciaalbieren in huis heeft en dit jaar voor het eerst is er varken van het spit.
In 2006 begon het allemaal, de eerste editie van Misty Fields was gelijk het afscheid van Matzko. De band zette er een punt achter, maar met name frontman Peter Habets maakte ook een nieuw begin als organisator van een klein sprookjesachtig festival in een bos tussen de weilanden in Asten-Heusden. Langzaam maar gestaag groeit het festival, een weekend met goed weer trekt gemakkelijk 2500 mensen vertelt Habets. Dat aantal halen ze deze jubileumeditie niet, al loopt het wel lekker vol, plensbuien op vrijdag en nattigheid op zaterdag zijn maar kleine dompers op een festival dat gemoedelijkheid uitstraalt en alle bezoekers van harte verwelkomt. Wie er nu voor het eerst is neemt zich meteen voor om volgend jaar weer te gaan.
Rock, grunge, pop, punk en nog zo wat van die stijlen voeren muzikaal de boventoon, er blijkt flink wat talent aanwezig in de regio (en daarbuiten). Toch zijn er elke dag ook wel wat rootsy en folky invloeden te bespeuren. Op vrijdag is dat in de Turkse psych band BabaZula, die hypnotiseert met elektrische saz en trommels, er zijn overigens te weinig bandleden voor alle instrumenten die te horen zijn, maar de moderne techniek biedt uitkomst.
Op zaterdag moet Shoutin' Red het met licht versterkte zang en akoestische gitaar op het veld bij de ingang opnemen tegen zowel de rockklanken van de podia als de kou die uit het veld optrekt na een natte dag. De Zweedse dame schreeuwt niet, ik kan ook geen rood in haar ontdekken, maar ze vertolkt met veel liefde oude Amerikaanse folkblues uit de jaren '20 van de vorige eeuw (o.a. Blind Willie McTell, Mamie Smith) en verrast met een paar Zweedse folkdeuntjes tussendoor.
De zondag van Misty Fields heeft vaak een aantrekkelijk programma voor folkliefhebbers en daarop is de tiende editie geen uitzondering. Werd de zondag van de eerste editie nog maar bezocht door enkele tientallen liefhebbers, dit keer was er een veelvoud daarvan. De middag begint met de Amerikaanse formatie The Deslondes, die zich hier op het podium alvast opwarmt voor hun optreden 's avonds in poptempel Paradiso. De mannen zetten een lekker rootsy geluid neer met nieuwe nummers en werk van hun pas verschenen titelloze album. Country, folk, een vleugje southern rock en een snufje rockabilly leiden tot aanstekelijke nummers, zoals Louise of Less Honkin', More Tonkin'.
Ook Adam Lopez houdt van rockabilly, maar laat tegen het einde van de set eveneens horen zijn klassiekers te kennen met Folsom Prison Blues en Ring of Fire van Johnny Cash. Tijdens zijn optreden wordt de lucht dreigend grauw, maar gelukkig vallen er maar een paar druppels en dan klaart het weer op.
En dan is het aan powerfolkband Matzko om de tiende editie van Misty Fields af te sluiten. Afgelopen week hebben ze eerst een try-out gedaan in een bloedhete kroeg in Geldrop, en nu is er dan de reünie in oude bezetting. Hoewel de groep eerder al aangegeven heeft verder te willen gaan zal dat met andere bandleden gebeuren dan die nu op het podium staan. Zanger/gitarist Peter Habets, Rens van Dijk (bas en zang), Karin van Kooten (viool), Jan van der Ploeg (drums), Stefan Sanchez (elektrische gitaar) en Heike Ceresa (zang, gitaar en dwarsfluit) maken er nu een mooie reünie van, waarbij ik me als luisteraar even tien jaar terug in de tijd waan. Een krachtige uitvoering van How, gevoelig gezongen door Ceresa, of een lekker stomend Beautiful Mind waar de fijnscherpe stem van Habets de hoofdrol krijgt, Matzko rockt weer als vanouds.
En opnieuw is het een paar keer genieten van de samenzang van Ceresa, Habets en Van Dijk. Ondersteund door het prima spel van Van Kooten laten ze oude tijden herleven. Waar het hele festival door goed gelet wordt op de eindtijden en er dus nauwelijks ruimte is voor toegiften gaan ze nu ruim over de tijd heen. Bijna anderhalf uur lang weet de groep het publiek te boeien, vrijwilligers, familie en fans staan te dansen voor het podium, tsja, dan hou je na het geplande uur niet gewoon op. Bovendien is het nummer Misty Fields Of Holland de naamgever van dit festival, dus mag dat niet ontbreken. Het is de laatste toegift, met als extraatje Maurice Roosen op accordeon.
En dan is de tiende editie van Misty Fields echt afgelopen, er kan nog snel wat gedronken worden bij de bar, maar het wordt tijd om huiswaarts te gaan. Vriendelijke vrijwilligers zwaaien iedereen uit, zoals ze ook elke dag iedere bezoeker weer veel plezier toewensten. Petje af, want zonder vrijwilligers is er geen festival mogelijk.