-door Assie Aukes, foto's Lieve Boussauw-
Een vriendelijke boer trok ’s morgens vroeg onze camper uit de modder. Op eigen kracht was dat onmogelijk geweest. Hij regelde tevens een veilig plekje voor de volgende nacht op zijn verhard erf. We staan nu veilig naast de politiewachtpost…
De zon is gaan schijnen. Een buitje rond twee uur leek weer roet in het eten te gooien, maar alles ging goed. Het veld is wonderwel snel opgedroogd. De laarzen hadden in de camper kunnen blijven staan.
Muzikaal was er ook veel te beleven. Dat Vlaanderen zijn muzikale helden op handen draagt, werd bewezen toen Zjef Vanuytsel het podium betrad. Een warm onthaal viel hem ten deel. De man oogt als een goedmoedige ‘bompa’, maar schreef (en schrijft nog steeds) het ene prachtige lied na het andere. De zotte morgen is een van de klassiekers van het Nederlandstalige lied. Helaas horen we het in Nederland maar zelden. Het lied kreeg ditmaal een bluesy intro, met een hoofdrol voor Rik Aerts op gitaar. Dat de man in het verleden ook regelmatig in Nederland optrad, wordt bewezen door Tussen Antwerpen en Rotterdam. Begeleid door een stel uitstekende muzikanten, zorgde Vanuytsel al vroeg in de middag voor een voorlopig hoogtepunt.
The Bad Shepherds onder leiding van Adrian Edmondson viel wat tegen. Hun akoestische interpretaties van punk- en popklassiekers werken nog steeds. Maar in tegenstelling tot een optreden op Folkwoods van een paar jaar geleden, leek de puf er bij de muzikanten wat uit.
Katzenjammer heeft een reputatie hoog te houden in Dranouter. Ik was niet geheel tevreden over het optreden van dit Noorse viertal enkele maanden geleden in Leeuwarden, maar het optreden op Dranouter was een stuk evenwichtiger. Muzikaal verschiet de groep sneller van stijl dan een kameleon van kleur. Zo hoor je een dixieland orkestje, dan weer klinken ze als The Dixie Chicks. Bekende nummers van hun eerste cd als The sea en A bar in Amsterdam werden luidkeels meegezongen, maar er was ook ruimte voor nieuw werk van de nieuwe cd die in september zal uitkomen. Genesis’ Land of confusion blijft een vreemde eend in de bijt, maar wordt wel knap gezongen. Dat de groep vocaal van wanten weet, bewees het vrolijke viertal in het a capella gezongen Gods Great (volgens de bands eigen playlist…). Hoewel het eerste concert van Katzenjammer in Dranouter als legendarisch de boeken in gaat, zal ook deze doorkomst van de vier Noorse meiden nog lang blijven heugen.
Oi Va Voi moest het doen met een halfvolle Kayam en deze Britse groep had meer verdiend. Op cd klinkt de mengeling van muziekstijlen een stuk verfijnder dan de interpretaties op een podium, maar daar staat tegenover dat de groep over een geweldige zangeres en een niet minder getalenteerde violiste beschikt. De mengeling van Klezmer, Oost-Europese muziek en pop smaakte naar meer, maar een toegift zat er niet in. Het publiek in Dranouter had zich inmiddels opgemaakt voor het optreden van de gast-programmeur van dit weekend: Luka Bloom. Deze sympathieke Ier doet Dranouter al met een zekere regelmaat aan en daarom is het aardig dat hij vandaag wordt begeleid door een stel Ierse muzikanten. Het optreden klinkt daarom opvallend fitaal en levendig. Van Ieren is bekend dat ze snel met iedereen meespelen.
Het was dan ook nauwelijks te horen, dat Bloom maar een avondje reperteerde met de mannen van Sanas. Een hoofdrol in deze groep was weggelegd door een oude bekende: Mairtín O’Connor. Hij speelde instrumentaal een hoofdrol op zijn diverse trekharmonica’s.
Eva Deroovere mocht nog even opdraven om samen met Luka Bloom Sunny Sailor Boy, het festivallied van dit jaar, te zingen, maar het publiek ging vooral uit hun dak bij het afsluitende You couldn’t have come at a better time. Luka Bloom met Sanas smaakt naar meer, een gezamenlijke tournee zou prachtig zijn.
Na het optreden van Luka Bloom hebben we het muzikaal voor gezien gehouden. We genieten verder van onze vakantie. Tijdens het schrijven van dit stukje golven de bastonen van Milow door de persruimte. We gaan straks nog rustig Ben Harper bekijken. Maar Buienradar.be geeft erg slecht weer aan voor vannacht, dus het kan zijn dat we voortijdig de camper opzoeken.
We hebben dit jaar, door weersomstandigheden een heel wisselend Dranouter gezien. Viel de zaterdag letterlijk en figuurlijk in het water, op zondag werden vele hoogtepunten genoteerd. De echte hoogtepunten werden, wat mij betreft, genoteerd voor twee ‘oudjes’ van Belgische origine, Salvatore Adamo en Zjef Vanuytsel. En folkliefhebbers kunnen gerust zijn, Dranouter is nog steeds een folkfestival. Bij deze zetten we achter deze discussie een punt.