-door Assie Aukes, foto's Lieve Boussauw-
Ook al is de toevoeging Folkfestival uit de naam verdwenen, ook dit jaar kan de folkliefhebber op Dranouter nog steeds met volle teugen genieten van de programmatie die de organisatie te bieden heeft.
Het festival begint de laatste jaren al op donderdagavond. De teller bleef staan op een 14.000 bezoekers. De zware regenval op de donderdagmiddag was debet aan het feit dat er ’s avonds nauwelijks meer losse kaarten werden verkocht. Een zinderend optreden van de Band of Gypsies, het samenwerkingsverband van Taraf de Haïdouks met de blazers van Kocani Orkestar deed het slechte weer gelukkig al snel vergeten.
Daarvoor kwam de ster uit de streek, Hannelore Bedert, haar nieuwe cd Uitgewist voorstellen. Een uitzonderlijk talent, deze dame.
Vrijdagavond stond wat mij betreft in het teken van de stem.
De Zuid-Amerikaanse klanken van de all-ladiesband Zule Max verwelkomden ons al op weg naar het festivalterrein. We bleven een tijdje staan luisteren naar Eva Deroovere. Eva was opvallend goed bij stem en had een strakke band meegenomen met een tweetal extra blazers. Het viel op dat haar presentatie, vergeleken met een paar jaar geleden, met sprongen vooruit is gegaan. We hoorden liederen van haar nieuwste cd Mijn huis, maar ook haar hit Fantastig toch werd in een prachtig speels arrangement ten gehore gebracht.
We hadden graag het hele concert bijgewoond, ware het niet dat Jan De Smet en Walter Poppeliers een muzikaal eerbetoon brachten aan Wannes Van De Velde. Een programma, speciaal samengesteld voor de release van de CD-box Wannes Live, met liedjes als De blokkendans van Wannes’ eerste elpee uit 1966 via De zoute pekelzee en Oorlogsgeleerden, de ultieme vertaling van Dylan’s Masters of War (met een prachtige baspartij van Walter Poppeliers) naar Shores of Dublin Bay, van zijn laatste album uit 2003. Wanneer je twee rasartiesten op het podium hebt staan, een tent vol met liefhebbers van het werk van Wannes, dan kan het haast niet missen dat er sprake is van een prachtconcert. In ruim drie kwartier tijd bewezen De Smet en Poppeliers wat voor een schat van geweldige liederen deze meester van de Vlaamse folk heeft achtergelaten. Na afloop van het concert werd het eerste exemplaar van de exclusieve CD-box (een box met vier cd’s en 1 dvd) door Jan De Smet aangeboden aan de zichtbaar geëmotioneerde weduwe van Wannes. De cd-box zal binnenkort in Nederland uitgebracht worden door Coast to Coast Music.
The Webb Sisters hebben in België al indruk gemaakt als backing vocalisten van Leonard Cohen. Op Dranouter moesten ze het met z’n tweeën doen. Geen enkel probleem, de engelachtige zang van dit jonge tweetal , spaarzaam begeleid op harp en gitaar en een summiere percussie, groeide uit tot een van de hoogtepunten van de avond. Mochten de stemmen individueel nog wel eens onzeker overkomen, in samenzang klonk het formidabel. En wie had ooit verwacht om op Dranouter nog eens te kunnen genieten van I want you to want me, de grote hit van Cheap Trick uit de jaren ’70. Gekoppeld aan een a capella uitvoering van Anna MacGarrigle’s Heart like a Wheel bleek dit het sublieme einde van een overtuigend concert.
Na dit optreden was het kiezen tussen de Ierse Iarla O’Lionard en de Belgische Salvatore Adamo. Aangezien het nog niet zo lang geleden is, dat ik de voormalige zanger van Afro Celt Soundsystem in Amsterdam aan het werk zag, kozen we voor het voormalige idool van mijn oudste zussen. Vooraf was er nogal wat discussie over de relevantie van een optreden van de oude Belgische icoon Adamo op Dranouter 2011. Achteraf zal vriend en vijand het met elkaar eens zijn dat deze legendarische artiest een zeer overtuigend concert heeft gegeven. Begeleid door een achttal uitstekende muzikanten wist deze gerenommeerde artiest op speelse manier de harten van het, toegegeven, merendeels oudere publiek te veroveren. Opvallend was de vitale indruk die de bijna zeventigjarige Adamo maakte. Ook zijn stem had nog weinig aan overtuigingskracht ingeboet. Okee, op sommige momenten was hij misschien iets te sentimenteel en klonk de band een beetje oudbakken in de wat snellere nummers. Maar in de balladen was Adamo ongeëvenaard. Wat hebben we genoten van Inch Allah, Tombe la neige en hoe heten al die succesnummers niet. Terecht ging het publiek uit het dak in het massaal meegezongen Les filles du bord du mer. Een mooiere afsluiting van de vrijdagavond konden we ons niet wensen.
