Transpiradansa! - Transpiradansa! - Appel Rekords APR1312
Wereldmuziekorkest Transpiradansa! bestaat uit jongeren en is een project, voortgekomen vanuit het klein kunstencentrum 't Smiske in Asse (B). Daar worden maandelijks folkbals georganiseerd door Peter de Rop en Harlinde Keymolen, die bedachten dat je dat ook ruimer kan aanpakken met muziek uit meer werelddelen waar men op kan dansen. Het idee kreeg vaste vorm na het crossover-project Folk in Harmony in 2005, een samenspel tussen folkartiesten en een groot harmonie-orkest. De hulp van dirigent/arrangeur Wouter Vandenabeele (violist van Ambrozijn, muzikaal leider van Olla Vogala) werd ingeroepen en er werd een orkest samengesteld uit de jonge muzikanten van de folk- en jazzstages van Muziekmozaïek.
In april vorig jaar stond Transpiradansa! voor het eerst op een podium voor publiek, en ontving zeer lovende reacties, dus een cd kon eigenlijk niet uitblijven. Die verscheen dan ook in april van dit jaar, maar door enkele misverstanden duurde het even voordat er een exemplaar bij Folkforum belandde. In dit geval geldt echter het gezegde 'beter laat dan nooit', want Transpiradansa! is zeer de moeite waard om te beluisteren. Van begin tot eind blijft deze cd boeien, als het niet door de heerlijk gearrangeerde muziek is, dan is het wel door de sprankelende stemmen van Joke Delcour en Griet De Beleyr of gewoon door de variatie in de stukken. Het is een goede zet geweest om snel opnamen te maken (de groep bestaat amper een jaar), zo mag de luisteraar nog getuige zijn van de jeugdige spontaniteit die vervat ligt in het enthousiasme waarmee gespeeld wordt. Bovendien wordt er ook goed gemusiceerd, de muzikanten zijn dan wel jong, maar zoals uit enkele interviews is gebleken, wel degelijk serieus bezig. Onervaren zijn ze ook bepaald niet, diverse bekende Belgische (bal-)groepen leverden orkestleden, waaronder AedO (Tom De Wulf), EmBRUN (Jonas Scheys), Griff (Birgit Bornauw) en Limbrant (Katia Verheyen).
Het repertoire van Transpiradansa! is heel breed, en gaat op de cd van eigen nummers van Peter de Rop en Wouter Vandenabeele via Turkse dans en lied tot Argentijnse tango of Bretonse hanter dro naar zelfs een stuk uit het Antwerps Liedboek en een bekend Frans chanson. Deze mix van stijlen wordt met zwier gebracht en is alleszins dansbaar. Maar ook de luisteraar is welkom, zo staat te lezen in de mooi verzorgde inlay.
Zangeres Joke Delcour werd ontdekt bij de folkstage in Gooik, en haar frisse, heldere stem geeft al direct in het eerste nummer, Lindeboom (met een wat jazzy blazerssectie aan het eind), een bijzonder gevoel, dat doet denken aan de beginperiode van Laïs. Die van Griet De Beleyr is net iets donkerder gekleurd, en daarmee vullen ze elkaar heel goed aan in de traditionele hanter dro Mon Père Avait Un Gars Lonla. Gastzangeressen zijn Soetkin Baptist en Melike. Soetkin klinkt wat gedragen op de gezongen tango La Luna, je kunt echt horen dat ze geschoold is. Melike doet met haar warme alt het Turkse lied Suda Balik, waarbij vooral de kanun-solo van haar echtgenoot Osama Abdulrasol opvalt. De enkele keer dat ik dit instrument hoorde vond ik het een beetje saai en klassiek, maar hier klinkt het heerlijk tintelend.
Het chanson Belle Histoire was een grote hit voor Michel Fugain in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het lied werd hier vorig jaar nog (deels in het Nederlands) gecovered door de groep Alderliefste met Paul de Leeuw, maar mijn voorkeur gaat onmiddellijk naar de versie van onze jonge zuiderburen. De orkestratie en de stem van Delcour geven het liedje een fijne romantische uitstraling die wat minder zoet aandoet dan het origineel.
Bij de instrumentalen horen we in La Partida een wals met een melancholieke accordeon die overgaat in een volledige orkestratie en vervolgens naar een swingende salsa met piano en lekkere saxen. Je waant je vanuit dat typisch Europese begin ineens in Latijns-Amerikaanse sferen, zonder dat het vreemd aanvoelt. Hier gebeurt dat in een nummer, maar eigenlijk reist de hele cd de wereld rond, en toch blijft het steeds vertrouwd, ergens zit een gemene deler die alles logisch met elkaar verbindt. Is dat de traditie die we allemaal kennen of is het de hand van Wouter Vandenabeele in de arrangementen? Een ding is zeker, de Danse Des Canards viel af voor zijn solo-cd Chansons Sans Paroles, maar valt beslist niet uit de toon op Transpiradansa! en ook de violen in de Polka d'Auvergne (geleend van Trio Trad) mogen er wezen, zelfs al zijn ze in een paar minuten opgenomen. Maar ja, wat wil je als de dirigent/arrangeur zelf violist is?
Er zijn al verschillende balgroepen die platen hebben uitgebracht, wereldmuziek is er ook in allerlei vormen, maar om dit samen te brengen en dan nog eens te combineren met een orkest van een kleine dertig jonge mensen mag toch wel uniek genoemd worden. Het resultaat is dansbaar, dat doel is ruimschoots gehaald. Als luisteraar word je als vanzelf meegetrokken in het enthousiasme dat doorklinkt in de gevarieerde, goed gespeelde en gemakkelijk toegankelijke muziek, dus ook daar is de missie geslaagd. Puristische folk is het niet, die we horen op Transpiradansa!, maar het is wel muziek van overal, die duidelijk geworteld is in de traditie. En wereldmuziek is toch gewoon folk uit verre landen?
Mirjam Adriaans, waardering: 8,5