Claeys, Paris, Chabenat, Decombel - Live en Flandre - Wild Boar Music
Twee jaar geleden ging een langgekoesterde wens van Wim Claeys en Maarten Decombel, samen het duo Gezellig Onderuit Zonder Elektriek, ofwel Goze[*], in vervulling: samen optreden met hun idolen Gilles Chabenat (bekend van o.a. I Muvrini) en Frédéric Paris. De plaat De l'Eau et des Amandes van de Franse draailierspeler Chabenat en multi-instrumentalist Paris maakte in 1995 een verpletterende indruk op de beginnende muzikanten Claeys en Decombel.
Greet Garriau haalde ter gelegenheid van het Feest van de Folk 2005 Chabenat en Paris naar Vlaanderen voor vier concerten met het Goze-duo. Onze recensent Henk was bij het tweede concert in de Centrale in Gent en schreef daarover dit enthousiaste verslag. Het laatste concert, op 23 april 2005 in 't Ey in Belsele, is door Koen Garriau opgenomen. Het heeft eventjes geduurd totdat de opnamen op cd verschenen, maar begin dit jaar kwam Live en Flandre uit.
De cd bevat 12 nummers zonder aankondigingen of applaus (op de `hidden track' na). Het zijn voor het merendeel composities van Chabenat of Paris, enkele traditionals, een compositie van Decombel (1/11) en een van Claeys (Doedelyoudo?).
Het eerste nummer is het zeer melodieus en romantisch gespeelde Où t'en vas-tu?, van de hierboven genoemde cd van Chabenat en Paris. Hier wordt direct de toon gezet voor de rest van de cd: mooi harmoniërend samenspel van Paris' klarinet en Chabenats draailier, waarbij Claeys' accordeon en Decombels mandola afwisselend begeleiden of de boventoon voeren. Er volgt een prachtig ingetogen gespeeld walsje Van Belle Nr 56, een Vlaamse traditional. Maar het is niet allemaal zo rustig: in het intro van En Flandre laat Chabenat zijn draailier vrolijk klinken als een kwinkelerend vogeltje, waarna Claeys' accordeon inzet met een stevige Schottisch. De CPCD-versie van Ambrozijns Doedelyoudo? kennen we al van de cd Boombal Vol. 1. Het is een vrij snelle tovercirkel met Paris achtereenvolgens op doedelzak en klarinet. Ook hier tovert Chabenat weer prachtige geluiden uit z'n draailier. L'Anternaire is een mazrka uit het repertoire van Goze. De CPCD versie klinkt dankzij de klarinet en de soms als een kerkorgel klinkende draailier totaal anders en veel vloeiender dan de ietwat hoekig gespeelde versie op de cd van Goze.
Een ander Goze-nummer is 1/11, door Decombel omschreven als `een herfstblues recht uit de poldergrond'. In deze versie soleren de heren beurtelings op draailier, klarinet, fluit, accordeon en gitaar, terwijl een ander de basismelodie speelt. Erg mooi gespeeld en een hoogtepunt van de cd.
Een buitenbeentje is het enige gezongen nummer Les Moissons, een tekst van Frédérics vader Jacques Paris gezongen door Frédérics dochter Cathérine op muziek van Gilles Chabenat. Zoals de titel al aangeeft is het een oogstliedje, de volledige tekst luidt Quand le temps est beau la vie est douce, quand le sol est chaud les herbes poussent, maar dat wordt dan wel 18 keer gezongen, onderbroken door een klarinetsolo en een 'lalalabadie'-refrein. Ik vraag me af wat voor herbes er geoogst worden...
Een mooie registratie van een, waarschijnlijk eenmalige, concertreeks.
Ronald Rietman, waardering 9
[*]Tegenwoordig speelt Goze onder de naam Göze.