Mama Roux - Schoone Schijn - Silvox
Mama Roux doet met drie dames die meerstemmige liedjes zingen al snel denken aan Laïs, maar heeft toch een heel andere stijl, een soort cabaret met een folky idioom. Hun nieuwe album Schoone Schijn werd vorig jaar al gemaakt en was verkrijgbaar als zelfgebrand cd'tje, maar inmiddels heeft de groep Silvox bereid gevonden om de plaat uit te brengen. In februari wordt hij dan ook officieel gepresenteerd.
Naast Mieke Rous, Tynke Luske en Caroline Buitenhuis op zang heeft Mama Roux in de begeleiding Juul Beerda (accordeon en piano) en Erik van Loo (bas). Liefde, misverstanden en de ellende die daaruit voortvloeit zijn steeds terugkerende thema's in hun liedjes, die meestal verpakt zijn in een vrolijk muzikaal jasje.
Op Schoone Schijn worden eigen nummers gedaan, die hun wortels zeer duidelijk in de traditie hebben, zo horen we onder andere enkele bekende kinderliedjes terug, in bijvoorbeeld Zigeunermeisje, dat met de klarinet van gastmuzikant Henk Menkveld een klezmerklank meekrijgt, of Pruimenboom. Die worden dan wel bewerkt, waardoor er een wat andere inhoud ontstaat. Het meisje huilt omdat ze ongewenst zwanger werd, Jantje krijgt een triest einde door toedoen van zijn hardhandige vader.
Het aloude verhaal van twee gelieven die uiteindelijk beiden hun noodlot tegemoet gaan door misverstanden horen we in Ik Kom Eraan, dat met deze regel doet denken aan de Vondeling van Ameland van Boudewijn de Groot (tekst Freek de Jonge) en Niet Alleen verhaalt over het jongetje dat niet kan slapen en door de slechte zorgen van zijn moeder ook al een droevig einde vindt.
Toch zijn er wel wat vrolijker gebeurtenissen, zoals in Nieuw Begin, waarin iemand groot wordt in het New Age-gebeuren nadat hij zijn baan verloor (was er niet eens zo'n telg uit een bekende grootgruttersfamilie...). En Naar De Maan kent een somber begin met cello (Martina Hilarides), maar als de wereld vergaat, kun je toch net zo goed gaan feestvieren? Deze liedjes zijn wat moderner van inhoud, net als De Zee, waarin gewaarschuwd wordt voor de krachten van de natuur.
Als je inspiratie haalt uit oude liedjes, kan in de folk overspel niet uitblijven. Drie keer raden wat de bezigheden van de Fluitspeler waren die bij een jonkvrouw naar binnen ging om te spelen op klokkenspel en fluit. Natuurlijk vertelt hij zijn lief er wel bij dat hij van haar houdt.
Wat mij minder boeit is het titelnummer Schoone Schijn, dat mij wat te jazzy is. Ook de bonustrack, een wat bluegrassachtig liedje, dat neigt naar een klompendans, over al dan niet emigreren naar Amerika had wat mij betreft niet gehoeven, het stuk heeft een totaal andere sfeer dan de rest van het album.
Schoone Schijn is een afwisselende plaat geworden, en wie zowel van kleinkunst als van folk houdt zal hier zeker plezier aan beleven. De liedjes zijn vaak grappig, maar eindigen vervolgens niet al te best. Daarmee legt Mama Roux heel duidelijk de link met oude folkliedjes uit de lage landen, zoals we die kennen uit bijvoorbeeld het Antwerpsch Liedboek. Toch is er ook oog voor de actualiteit, en die wordt moeiteloos ingepast in de oude verteltrant. Met de aantrekkelijke meerstemmige samenzang en de opgewekte melodieën brengt Schoone Schijn een vrolijk zonnetje in huis.
Mirjam Adriaans, waardering 8+