Little Louis - Speak of the Devil - Inbetween Records IRCD 039
Singer-songwriter Little Louis uit het Brabantse Best heeft zijn tweede album uitgebracht. Freelance journalist Sjak Janssen noemt Speak of the Devil een prachtplaat en combineert zijn recensie met een interview met Louis. Overigens presenteert Little Louis 3 februari zijn nieuwe plaat in Café Balls te Eindhoven.
Blues is de rond 1900 ontstaan onder de zwarte bevolking in de Verenigde Staten. Deze muziekvorm is voortgekomen uit werkliederen, hollers, balladen, countrysongs, folksongs gemengd met traditionele Afrikaanse muziek. Deze invloeden zijn nog enigszins terug te horen op "Speak of the Devil", de nieuwe plaat van "Little" Louis. De aloude combinatie van bezieling en vakmanschap werkt blijkbaar nog steeds. Want "Speak of the Devil" is een tijdloze prachtplaat met ijzersterke songs!
Op "Speak of the Devil", zijn nieuwste plaat, heeft "Little" Louis van Empel bewust gekozen voor teksten die niet over zijn eigen sores gaan. Of voor teksten die iets half grappigs of tragikomisch hebben, zoals ze vaak door anderen omschreven werden.
Louis: ‘Op mijn vorige plaat "A Close Watch"gingen de teksten alle kanten in. Nu had ik een helder idee waar de woorden naartoe moesten. In elk nummer wilde ik een verhaal vertellen dat een geheel zou worden. Zo is "Speak of the Devil" een verhaal geworden. De hoes moest bij de mysterieuze sfeer van de muziek passen, het moest een geheel zijn. Daarom is de foto genomen in Woensel. Daar staat ergens een kapeltje en een groot kruis. Zo'n Lichtbalk. Een paar meter hoog. Bij het schieten van de foto's hebben we gewacht tot de schemer er was, wat de foto mysterieus maakt.'
Met de hoesfoto in je hand zie je in gedachten Robert Johnson op de lichtbalk omhoog kruipen, onderweg naar het kruispunt om zijn beloftes te kunnen doen aan de duivel. Ondertussen hoor je op de achtergrond het soms broeierige gitaarspel van Louis als een soort soundtrack voor de moderne blues.
Bedachte teksten
Om deze briljante plaat te maken heeft al bij al een jaar geduurd. Het opnemen was daar maar een klein onderdeel van. Samen met Geurt Engelsman (contrabas), Aart van der Wulp (harmonica) en Gabriël Peeters (drums en productie) werden twee sessies opgenomen. Één in de schuur van de boerderij van Louis zijn schoonouders, de andere in de slaapkamer.
‘Als je de techniek in huis hebt om overal cd's op te nemen en het klinkt net zo goed als in een dure studio,' legt Louis uit: ‘Waarom zou je dan nog een studio pakken. "If There ain't no Water" de nieuwe single, werd in de schuur opgenomen. Langs de tractor stond het drumstel. De overige instrumenten stonden in een andere ruimte. Die ruimte werd afgemaakt met doeken. We hebben daar toen wel meer nummers opgenomen maar "If There ain't...." was het enige nummer dat we daarvan konden gebruiken. De overige nummers zijn thuis in de slaapkamer opgenomen. Vaak deed ik dat in mijn eentje. Dat ging hartstikke goed. Als ik uit mijn bed kwam en ik had tijd om te zingen, kon ik aan de gang. In de studio is het altijd de klok die meeloopt. Of is er vaak iemand die geen zin of tijd heeft. Bovendien kon ik thuis alles nog eens beluisteren of naspelen. Zo van: dat moet toch anders. In de studio ga je niet terug voor die kleine dingetjes. Daar is het allemaal snel en vlug.
"If There ain't...." had ik al jaren eerder geschreven. Maar pas tijdens de sessie in de schuur werd het echt goed opgenomen. Dat nummer is beuken en gaat over meiden versieren. In dat lied zing ik: "And if there ain't no water then wine will do." Ik doe dat in de traditie van: "I asked for water and she gave me gasoline", begrijp je? Bluesliedjes bevatten vaak van die bedachte teksten. Van die toespelingen, zeg maar. Dat pakt me wel. Daarom moest "If There ain't......" rauwe blues zijn die naar het nu getrokken is. De invloeden van vroeger, de jaren twintig van de vorige eeuw, moesten er wel in zitten maar dan zoals ik ze nu beleef en ervaar. Dat zelfde vuur van toen moest laten horen dat het 2007 was.'
Vraagtekens
Het moge duidelijk zijn, Louis staat muurvast in de traditie en laat er tegelijkertijd een ongekende verbeeldingskracht, creativiteit en een eigentijds elan op los. Met zijn typerend gitaarspel, duwende footstomp en zijn warme stem klinkt zijn blues zoals blues ooit bedoeld moet zijn. Dat wil zeggen geen technische fratsen maar pure bezieling met teksten die recht door de zee gaan. Hoewel "Speak of the Devil" en platen van oude bluesmeesters als Blind Willie Johnson, Son House en John Lee Hooker stilistisch gezien verschillen vertonen, hebben ze ook iets wezenlijks gemeen. Namelijk overrompelende liedjes die bij de strot pakken.
Blues moet ook altijd traditie zijn. Dat laten de liedjes op de nieuwe Louis cd dan ook horen. Een nummer als: "The Ballad of Rice Smith Jones & Jack Dupree" bijvoorbeeld. Dit nummer is een soort murderballad over een plantage-eigenaar. Op die plantage werken mensen maar de eigenaar zet de boel goed op zijn kop. Louis: ‘Ik heb dat nummer zo geschreven dat alles kan kloppen. Ik bezing dan ook alleen wat er gebeurd zou kunnen zijn. Je kunt er vraagtekens bij zetten wiens schuld het was wat er allemaal gebeurde. In feite zou je dat gegeven naar het nu kunnen trekken. Er zijn zoveel dingen aan de hand in Amerika die niet correct zijn. "Land of the Free" is daarom weer een duidelijk protestlied in de geest van Woody Guthrie en Bob Dylan. Voor mijn gevoel moest ik een lied schrijven over de moderne maatschappij en de uitverkoop, de privatisering, daarvan. En dat is "Land of the Free" ook geworden.'
In het reine komen
Geen interview zonder standaardvraag. Geen standaardvraag zonder standaardantwoord, meent Louis. Via de l.p.'s van zijn ouders kwam hij in contact met de wortels van de moderne popmuziek. Oude Rolling Stones en Fleedwood Mac, nog met Peter Greene, ging er bij de jonge Louis in als koek. ‘Ik vond die platen helemaal te gek. Op die hoezen zag ik namen staan van wie die liedjes heeft geschreven. Als die liedjes je aanspreken, ga je kijken wie die figuren waren. Ik was toen een jaar of 16/17, zat op de middelbare school bij Aart (van der Wulp) in de klas. Vaak zaten we elkaar maar wat op te naaien. Op een gegeven moment zijn we een bluesbandje begonnen. Vanaf toen hield ik alles bij wat met blues te maken heeft ben daarover veel gaan lezen."
"Als gekleurde muzikant moest je in de jaren 20 gospel zingen. Dan was het allemaal wel oké. Maar als bluesmuzikant moest je zaterdagavond in jukejoints spelen. Daar zat het Sodom en Gomorra. Daar spelen kon niet. De hele familie raakte dan in rep en roer. Iedereen had het daar ontzettend moeilijk mee, ook de muzikant zelf. Heel die cultuur toen was zo op religie gericht dat je niet geaccepteerd werd als je voor de duivel speelde. Die blueszangers konden zo niet met zichzelf in het reine komen. Daarom hadden ze vaak ook een gospelrepertoire en zongen ze behalve over seks ook over de Lieve Heer. Op een of andere manier hielden ze zich zo in balans. Zaterdagavond om 12.00 uur werd het zondag. De bluesmuzikant klom op de tafel en werd predikant. De mensen die daar compleet lam op de vloer lagen, werden zo bekeerd.'
Wilskracht
Dat religieuze aspect van blueszangers zit ook in de song "Saterday Night & the Sunday Morning Blues", de tweede track van "Speak of the Devil". Een passende titel. Het volgende lied "Nowhere to Run" gaat over sterfelijkheid, over doodgaan, een onderwerp waar bluesmuzikanten ook van bezeten zijn. Om de plaat compleet te maken kon een ballade natuurlijk niet ontbreken. "A Man Alone" is dat rustpuntje, een poëtische overpeinzing ondersteunt door een akoestische gitaar. De rest van de plaat is donker. Maar wel energiek donker. Zoals een herfstachtige winteravond toch kan bruisen van energie. En van wilskracht! De aloude combinatie van bezieling en vakmanschap werkt dus nog steeds. "Speak of the Devil" is dan ook een tijdloze prachtplaat met ijzersterke songs. Betere en originelere blues wordt er in Nederland al decennialang niet meer gemaakt. Laat daarom voortaan de Louisblues uit de boxen galmen.
Cd Presentatie.
Op 3 februari 2007 wordt de nieuwe cd van Little Louis ten doop gehouden in Café Balls, Hortensiastraat 4, Eindhoven. Aanvang 21.00 uur, entree is gratis. Meer info op www.littlelouis.com en www.chadbucket.com.
Sjak Janssen