Fabian Beghin & Didier Laloy - Cryptonique - Homerecords.be 4446025
Het Luikse label Homerecords blijft in hoog tempo kwaliteits-cd's uitbrengen. Cryptonique is een ontmoeting tussen een chromatische (Fabian Beghin) en diatonische accordeonist (Didier Laloy).
Didier Laloy behoeft geen nadere introductie. Fabian Beghin leverde onlangs met Jugalbandi Trio nog een puike CD af (zie CD-recensies). In elf eigen composities laat het duo horen niet alleen over een fabelachtige techniek te beschikken, maar ook hebben ze een zeer brede kijk
op de muzikale wereld. Die techniek en dat brede zicht leveren composities op die o.a.geïnspireerd zijn op Indiase Raga's, Schotse- en Franse muziek, Balkanmuziek, klassieke Barokmuziek en zelfs alternatieve Pop. Ondanks die veelheid aan invloeden is er sprake van homogeniteit. Dat is het mooie aan deze CD. Al deze invloeden zijn als het ware verstopt in geniale arrangementen waarin de chromatische accordeon kracht uitstraalt en de diatonische accordeon voor dynamiek zorgt.
Fabian Beghin is een muzikant met een brede smaak. Zijn voorliefde voor de Indiase muziek vinden we terug in een paar composities. Opener Frost Waltz verbindt India en Europa. Het begin van het nummer is geschreven op de manier van een Indiase Raga Kirwani. Oorspronkelijk stamt deze Raga uit Zuid-India maar via het werk van o.a. Ravi Shankar geadopteerd en gepopulariseerd in Noord-India. Ook buitengewoon geschikt voor Westerse oren vanwege het lichte en romantische karakter en het gebruik van mineurklanken. Het is knap hoe het duo in Frost Waltz een ontmoeting tussen raga en wals tot stand brengt.
Ook voor The Drop putten Begin & Laloy uit de Indiase muziek. "Tihai" (of "Tiya") is een veelgebruikte ritmestructuur in de Indiase muziek, waarin door middel van ritmische en melodische herhaling van frases (3x) spanning wordt opgebouwd. Beghin is ook liefhebber van symfonische popmuziek. In het nummer Folkprog hebben de eerste hoge noten uit de accordeon wel iets weg van een oude synthesizer. In de begeleidende tekst bij het nummer verzucht hij hoe mooi het geweest zou zijn als twee, inmiddels overleden, musette- en swingaccordeonisten, Gus Viseur en Tony Murena, aan de zijde van Genesis of Robert Fripp op het podium hadden kunnen staan.
Het duo houdt wel van vreemde begeleidende teksten. Het zeer ritmische Seven, onmiskenbaar Bulgaars, wordt opgedragen aan alle traditionele Bulgaarse muzikanten die graag naar Pink Floyd luisteren. Half Round en November's March bevatten stijlkenmerken uit de Barokmuziek. Sterke contrasten (o.a. via meerstemmigheid), melodische versieringen en tempowisselingen kenmerken deze nummers. Die liefde voor Barokmuziek komt uit onverwachte hoek. De blinde New Yorkse straatmuzikant Moondog (Louis Hardin) is slechts bij insiders bekend maar was een groot muzikant. Die kon net zo goed uit de voeten met Middeleeuwse madrigalen als met minimal music (hij wordt door Philip Glass en Steve Reich ook als grondlegger van dat genre gezien). November's March bevat een prachtige canon waarin de twee accordeons elkaar, in tijd verschoven en in verschillende stemming, imiteren.
One more night in the train onstond in een Pakistaanse trein. Die trein had wat mij betreft ook door Louisiana kunnen rijden Door het begeleidend voetenwerk en rinkelende belletjes heeft de compositie wat cajun-achtigs.
Ondanks alle invloeden heeft deze CD niets gekunstelds. Er wordt vrij, subtiel en letterlijk grenzeloos gemusiceerd. Het duo is aan elkaar gewaagd en het is gelukkig geen "show off" geworden van vingervlugheid waarover beiden beschikken.
Verplichte kost voor liefhebbers en bespelers van de accordeon.
Paul, waardering: 8½