Talking Water - Power of the Moon - Westpark Music WP 87135 / distributie: Music&Words
Ian Melrose en Kerstin Blodig zijn geen onbekenden in de Keltische muziekwereld. De Schot Melrose was tot voor 10 jaar vaste gitarist bij Clannad. Samen met de Noorse Blodig vormt hij ook Kelpie, het duo dat zich gespecialiseerd heeft in een kruisbestuiving van Keltische en Scandinavische muziek. Het best zijn ze echter bekend als vaste leden van Norland Wind, de groep rond de Duitse harpist Thomas Loefke.
Sinds een jaar of zes, zeven is dit duo echter ook actief in de Duitse groep Talking Water, samen met de Duitse muzikant Urs Fuchs (zang, bas, toetsen,percussie). Deze band ontstond eigenlijk toen de Duitse filmregisseur Wolf Backhaus het drietal vroeg om de muziek voor zijn film ‘Näher zu Gott' te verzorgen. Dit beviel het drietal zo goed, dat men besloot om als groep verder te gaan. In 2000 verscheen het eerste album Western Winds on Celtic Shores, een album vol met eigen materiaal, die, zoals de titel al aangeeft, geïnspireerd is op de Keltische muziek.
Inmiddels is het tweede album Power of the moon verschenen. Wolfram Cramer von Clausbruch (harp, toetsen), op het eerste album nog gastmuzikant, is vast lid van de groep geworden, samen met Ingolf Kurkowski (drums).
Met Power of the moon heeft Talking Water een zeer goed verzorgd album afgeleverd, dat qua klankkleur in de buurt komt van het werk van de Schotse groep Capercaillie. Ook de stem van Kerstin Blodig doet in sommige nummers enigszins denken aan die van Capercaillie-zangeres Karen Matheson, maar een up-tempo nummer als Nightglider kent ook nogal wat associaties met de muziek van, bijvoorbeeld, Urban Trad.
Hoogtepunten zijn o.a. Wonderland, prachtig gezongen door Kerstin Blodig en voorzien van een heel mooie pianobegeleiding. Dezelfde piano, maar dan bespeeld door Urs Fuchs, speelt een hoofdrol in de enige Scandinavische bijdrage van het album, Bånsull, een traditionele tekst op muziek gezet door Blodig en Fuchs. Het instrumentale The golden fly laat horen dat Cramer von Clausbruch prima uit de voeten kan op de Keltische harp, terwijl Ian Melrose in The woman of whom I dream bewijst dat hij, naast een uitstekend gitarist, ook nog verdienstelijk zingt.
Urs Fuchs en Wolfram Cramer von Clausbruch houden zich beiden met beats en samples (bijv. in het traditionele Jenny Nettles) bezig, maar doen dit op zeer bescheiden wijze, waardoor het ‘lieve' karakter van de muziek van Talking Water op geen enkele wijze in gedrang komt. Want ‘lief' klinkt het allemaal wel, verwacht van Talking Water niet dat de groep eens compleet uit de band springt. Dat is eigenlijk wel wat jammer, want de band herbergt stuk voor stuk zeer ervaren en gedreven musici. Door de hoge kwaliteit van de composities, bijna alles van eigen hand, en de uitstekende eigen productie kun je Talking Water dit minpuntje echter snel vergeven.
Een minpunt waar ik me wel aan blijf storen, is het kartonnen cd-hoesje, dat dit uitstekende product de uitstraling en het aanzien van een cd-single geeft. Een logistieke blunder dus.
Assie Aukes, waardering: 8