Martin Korthuis - Aailaand - Dwaarshoes Producties
Martin Korthuis, geboren te Bedum en woonachtig op Schiermonnikoog, zingt in zijn eigen Groninger moerstaal. Aan het begin van de zomer verscheen zijn nieuwe album Aailaand.
Het centrale thema van de cd is de liefde. Die heeft vele gezichten, zo kun je houden van je woonplaats, in dit geval het Waddeneiland Schiermonnikoog, door Korthuis bezongen in Aailaand, het openingsnummer van de plaat. Of je houdt van iemand, daarover handelt Die (voor alle duidelijkheid, Die betekent Jij), maar ook Allain, waarin de geliefde er niet is en gemist wordt, is zo'n persoonlijk, klein verhaaltje. Vaak is de liefde lichamelijk, een aai of een kus of meer, en dit komt in enkele liedjes aan bod. Zo is er Dunder, dat zich in het onweer afspeelt wanneer de gelieven elkaar vinden. Blond vertelt over de vrouw die alle mannenharten op hol jaagt, en die het in haar bed nog veel drukker krijgt na de echtscheidingen die ze veroorzaakt heeft.
Ook ouders en kinderen hebben elkaar op een of andere manier lief, en 'n Klain Beetje Zörgen begint met het kleine kind, dat in de wandelwagen ligt tussen de boodschappen, vervolgens opgroeit en pa meesleept naar dierentuin en zwembad, nog later ongeduldig aan vader uitlegt dat het uitgaansleven toch echt pas om twaalf uur begint. Als hij oud is maakt zijn kind zich zorgen om hem, en zijn de rollen omgedraaid. In slechts 6:47 minuten ontvouwt zich een heel levensverhaal, in een knap geschreven tekst.
Er staan twee covers op Aailaand. Loat Mie is een bewerking van Laat Me, klassiek gemaakt in de vertolking van Ramses Shaffy. De Groningse versie van Martin Korthuis is ingetogen, met alleen Elco Stalknecht op piano als begeleider. Daarnaast is er 't Het Nog Noeit Zo Donker West, van Ede Staal. Dit lied bezorgde mij eerder al kippevel in de Limburgse uitvoering van Paul van Loo en Ivo Rosbeek, maar ook Korthuis brengt dit kleine verhaal over het oudere echtpaar dat in een huisje aan de dijk woont met veel gevoel.
Parredies is nog zo'n juweeltje op Aailaand. De Chinese harp, bespeeld door Rob Bults, geeft dit stuk een oosters accentje, waardoor het net even iets meer krijgt. Als afsluiter volgt een heerlijk rustig slaapliedje, Sloapen, met Korthuis die de speeldoos hanteert.
Martin Korthuis heeft met Aailaand een fraai document over het menselijk bestaan gemaakt. De teksten zijn persoonlijk, maar tegelijk is het thema universeel, iedereen zal er iets van zichzelf in kunnen herkennen. Bij de eerste beluistering valt meteen de invloed van Bob Dylan op. De melodielijnen en het gebruik van de gitaar doen daar al snel aan denken en de wat rauwe stem van Korthuis helpt ook mee. Toch krijgen de liedjes vervolgens een heel eigen klank, vooral door het gebruik van niet-alledaagse percussie door Rick Mensink (o.a. rieten mat, blik en fotokoffer, naast udu, tamboerijn, guiro, cajón, shaker etc.). Bovendien heeft Korthuis een sterk wapen: zijn eigen taal. Dat geeft een natuurlijk gevoel mee, waardoor de teksten meer zeggingskracht krijgen.
Mirjam Adriaans, waardering: 8,5
Zie ook: www.martinkorthuis.nl. Op www.dwaarshoes.nl staan enkele luisterfragmenten en de videoclip die gemaakt is bij het nummer Aailaand.