CDs

Paddy Murphy's Wife - One Step Further - Eigen beheer www.paddymurphyswife.tk

De Vlaamse groep Paddy Murphy's Wife brengt op haar album ‘One Step Further' meest uptempo werk, hoofdzakelijk geënt op Keltische muziek.


Aanvankelijk een kleine tien jaar geleden begonnen met als inspiratiebronnen de Dubliners, Planxty en The Pogues is hun blik inmiddels sterk verruimd. De negen muzikanten componeren eigen deuntjes, hullen Ierse traditionals in een verrassend jasje, voorzien ze van een knipoog, en stoeien met de ritmes. Dat doen ze ook met Bretonse andro's, die daardoor niet steeds als zodanig herkenbaar zijn.
 
Over het algemeen zijn de arrangementen goed, hoewel ze soms overvol zitten alsof iedereen aan bod hoort te komen in één nummer (As I Roved Out). Er zijn een stel uitstekende muzikanten aan het werk. ‘Rocky Road' wordt subtiel ingeleid op snaren, waardoor het vaak zo plat getreden rocky pad naar Dublin er hier fris bijligt. Een concertina hoor je tegenwoordig niet meer zo vaak. Bij PMW wel. In het nummer ‘Kaksmurf' wordt dit mooie ‘accordeonnetje' met de juiste aanstekelijk swing bespeeld.
Verrassend is de intro op banjo bij de Engelse traditional ‘Matty Groves'. In  ‘Thunderhead' klinkt het aangenaam bescheiden geluid van small pipes. Ierse dwarsfluit en tin whistles spelen een belangrijke rol. Verder hoor je gitaar, mandoline, accordeon, bodhrán en bouzouki. Terughoudend wordt gebruik gemaakt van keyboard als sfeerversterkertje en drums.

Zoals gezegd houdt PMW het vrijwel nooit bij hetzelfde ritme. De speelse aanpak daarvan  doet wel eens denken aan de Schotse folkrockband New Celeste, zeker als ze een swingende reggae(!)-getinte  ‘Spanish Lady' naadloos laten overgaan in de reel Miss McLeod's. Met dezelfde speelsheid combineren ze tunes. De traditional ‘As I Roved Out' wordt sierlijk opgetuigd met een van Mugar geleende tune. Het duidt op goede smaak dat de knappe fluitsectie inspiratie haalt bij een topfluitist als Youenn Le Berre van Mugar.

De zwakkere kant van PMW zit in de wisselvalligheid van de zang. Van de twee zangers voldoet de een, maar  klinkt de ander als een té slappe weinig gedurfde variant op Shane McGowan. Maar het luisterplezier blijft in tact  doordat zijn bijdrage beperkt blijft. In de samenzang klinkt de groep dan weer verrassend. In de andro's duikt plots a capella een kozakkenkoor op dat geïnspireerd lijkt door Tri Yann. In ‘Matty Grooves'  grappen ze door onverwacht een strofe erin te verwerken van ‘Voulez vous coucher avec moi'.

‘One Step Further' bruist en is al met al een vrolijk stemmend album. De vier songs en vijf instrumentalen nemen samen ruim drie kwartier in beslag. De oprichters frequenteerden destijds de Fagot, de kroeg die als zenuwcentrum fungeert voor het Labadoux Festival in Ingelmunster. Ze traden daar dan ook al driemaal op. Toch heb ik ze nog nooit live mogen meemaken. Moet er toch eens van komen. Het zou knap zijn als ze het behoorlijke niveau van dit album live weten waar te maken.

Henk - Waardering 8