CDs

Intrigerende titel die dit Vlaamse gezelschap aan haar tweede CD gaf. Opvolger van "Gods and Horses" en uitgebracht op een klein maar interessant label. Het HA' label (Gentse Handelsbeurs), dat de eerste Bal des Boiteux CD uitbracht, bestaat niet meer en voormalig distributeur Culture Records is failliet.

Gebleven is wel producer Stef Camil Carlens (ex-dEUS, nu Zita Swoon) wiens hand hier en daar duidelijk herkenbaar is. Met name in nummers als "E17" en "I'd like to take the plastic flower from your hair" en "Desperado" zitten wat dEUS trekjes. Maar Bal des Boiteux is absoluuut geen dEUS kloon. De "Wide Open View" uit de CD-titel maken ze volkomen waar. Hoewel de groepsnaam, "Bal der kreupelen", nog suggereert dat we hier met een folkgroep van doen hebben, biedt BdB op deze instrumentale CD een palet aan stijlen: minimal, pop, jazz, folk. BdB laat zich niet in een muzikaal hokje plaatsen. Allereerst is daar de ongewone bezetting met een akoestisch instrumentarium + elektrische gitaar. De doedelzak, nog te horen op "Gods and Horses" is verdwenen. De combinatie tussen melodieuze viool/accordeon enerzijds en het donkere/gruizige geluid van de electrische gitaar, bas en drums, geeft de muziek van BdB een eigen, uniek geluid.

Mij spreekt de minimalistische aanpak van Bal des Boiteux aan. Dat minimalisme kan makkelijk vertaald worden als gebrek aan muzikale diepgang of variatie. Ik zou eigenlijk het tegendeel willen beweren. Wie de moeite neemt om de ogenschijnlijk simpele composities goed te beluisteren zal genieten van de filmische passages waarin na elke kleine accentverschuiving weer een nieuw muzikaal landschap opduikt. Daarbij zit er een aangename melancholie in de muziek van BdB.

Met name in de tracks waar gastcelliste Serafien Stragier een bijdrage levert, krijgen de composities een weemoedige lading. Een serene compositie als "Almost Home" levert bij mij hetzelfde gevoel op als een goede fado. Kan zo gebruikt worden in een film of documentaire. Evengoed kan het dienen als inspiratiebron voor een choreograaf of beeldend kunstenaar. En zo is dat met meer composities. Het prachtige titelnummer bijvoorbeeld waarin allereerst de aandacht uitgaat naar het samenspel van viool (Jeroen Baert) en accordeon (Joris Blanckaert) maar daarna de perfect geplaatste basnoten (Tim Vandenbergh) en superieure drums (Boris de Laet) laten horen hoe "gelaagd" een minimalistische compositie eigenlijk kan zijn. Bas en drums laten zich nog eens opmerken via bijzonder hecht samenspel in "Desperado" In "In mijn hoofd, buitenlucht" gebruikt gitarist Lieven Nijs zijn instrument bijna als metronoom. Het wachten is tot het nummer ontploft. Dat verwacht je, maar het gebeurt niet. Na wat ontregelende "distortion" geluiden kabbelt het nummer, gedragen door de strijkers, rustig naar  en eind. Heeft wel iets van een Yann Tiersen compositie net zoals het "tingeltje" in "Hier zal nooit mooi gras groeien" aan Tiersen doet denken. In "Als Jeanneke Slaapt" vormen een paar, zich steeds herhalende gitaarnoten het ankerpunt van de compositie. Doodsimpel, maar verzin het maar eens! De composities van BdB maken nieuwsgierig. Ze hebben iets ondefinieerbaars, ongrijpbaars, vervreemdends. Af en toe denk je iets ter herkennen al kan dat ook verbeelding zijn. Ik meen zelfs een paar noten van Dusty Springfield's "(there is) Always something there to remind me" te ontwaren in de laatste track van de CD.

"Small House, Wide Open View" is een vakkundig geproduceerde CD. Met wat minder "studiotrucjes" dan op voorganger "Gods and Horses". Het geheel klinkt natuurlijker, minder bedacht. En de tegenstelling die de titel suggereert is er eigenlijk niet. Het kleine, intieme huis van Bal des Boiteux heeft alle deuren en vensters wijd open. Dat levert een aantal zeer aangename muzikale vergezichten op.