Terug naar de roots klinkt als een versleten cliché, maar een betere typering is eenvoudigweg niet te geven voor deze nieuwe solo-CD van Karen Matheson (Capercaillie).
Terug dus naar naar haar geboortestreek Argyll waar in huize Matheson tussen moeder en grootmoeder nog Gaelic gesproken werd.En hoewel Matheson nauwelijks Gaelic sprak (wel verstond) waren de eerste songs die ze leerde Gaelic songs. Een aantal van die Gaelic songs uit haar jeugd zijn te vinden op deze CD die veel persoonlijker klinkt dan haar twee eerste solo-CD's. ("The dreaming sea", 1996 en "Time to fall", 2002).
Het kan liggen aan het overwegend Gaelic materiaal (9 van de 11 songs) waarin Matheson zich hoorbaar thuisvoelt, maar de stem van Matheson beschikt op deze CD over een emotionele diepgang, die op de voorgangers maar zelden aanwezig is. Op die meer pop-achtige CD's doet ze veel moeite afstand te nemen van het Capercaillie-repertoire. Het resultaat van die pogingen is niet altijd even geslaagd. Haar stem is niet echt gemaakt voor dat repertoire en klinkt op met name de Engelstalige tracks soms behoorlijk vlak.
Daar is dus op deze CD geen sprake van. Wat ongetwijfeld ook heeft geholpen is de organische wijze waarop deze CD is opgenomen. Bijna zoals in een sessie, dus geen individuele takes die later gemixt worden. Daarbij deed ze een beroep op een fantastische groep muzikanten. Echtgenoot Donald Shaw (piano), James Grant (gitaren), Ewen Vernal (bas), James Mackintosh (percussie), Aidan O'Rourke (viool), Donal Lunny (bouzouki), Micheal McGoldrick (uillean pipes, fluiten)) en het Scottish Ensemble.
Twee Engelstalige tracks telt deze CD. Van de hand van James Grant. "I will not wear the willow" heeft het karakter van een oude, traditionele,donkere moordballade. Het enige moderne aan deze song is dat die vanuit het vrouwelijk perspectief is geschreven. "Singing in the dark" verwoordt op schrijnende wijze het gevoel van de liedjesschrijver wiens song nooit gehoord zal worden. Hier gegoten in een "lament" met een refrein waarin eenzaamheid en verlatenheid samenvallen:
"Won't break nobody's heart
Singing in the dark
While no one listens
Won't break nobody's heart
Singing in the dark
You need a witness
To your song"
Uit het Gaelic repertoire noem ik de ritmische waulking songs "Puirt a Beul" en "O nach eisdeadh tu'n sgeul le aire". "Laiodh fhearchair Eoghainn" is een prachtsong over de gesneuvelde bard Alexander Ferguson.
De mooiste songs zijn echter de eerste en laatste track van de CD. "Chi mi bhuam" ("I see afar") is een ode aan de schoonheid van het eiland Mull. Hier wordt de stem van Matheson slechts begeleid door piano en op de achtergrond de snaren van het Scottish Ensemble. In al zijn eenvoud een zeer krachtige song.
Absoluut hoogtepunt is de lament "Crucan Na Bpaiste" ("Burial place of the children"), geschreven door Ier Brendan Graham. Een song met een zeer sterke emotionele lading die besloten wordt door een beklemmende uillean pipes solo van Michael McGoldrick.
Met afstand haar beste solo-CD. Met name in de rustige, delicate Gaelic ballads is Karen Matheson onovertroffen.
Jammer dat er bij de CD geen tekstboekje met teksten en vertalingen zit. Onmisbaar bij een dergelijke CD. Gelukkig zijn die teksten wel te vinden op haar website: www.karenmatheson.com.
Paul, waardering: 8½