Aangenaam en
eigengereid
Nadat de Schotse band Iron Horse in 2001 stopte, bleef zangeres Annie Grace zingen naast haar carrière als actrice. Op haar eerste solo-album Take me out drinking tonight toont ze zich een zangeres met een aangename stemgeluid. Bovendien bespeelt ze niet onaardig de low-whistle. Ze kiest voor een veelzijdig repertoire, dat ze een sound meegeeft, die varieert van folk, singer-songwriter tot enkele jazzy momenten.
Annie Grace wordt ondersteund door vier uitmuntende instrumentalisten. Met name gitarist/multi-instrumentalist Aly Macrae is sprankelend en fiddler Gavin Marwick (ook ex-Iron Horse) dynamisch. Naast low-flute, fiddle en tal van snaren hoor je ook nog bas, harmonium, piano en percussie.
Grace komt met verrassende interpretaties van vier traditional songs, een eigen song en zes songs van mensen als Jim Mulhern, Cheryl Wheeler en Michael Marra. Hoewel hier en daar lekker swingend wordt uitgepakt zoals in Feast or famine, bestaat de grote constante op dit album toch uit subtiliteit, eenvoud en ingetogenheid. Toch klinkt het geheel eerder lichtvoetig dan zwaar op de hand.
Het album bevat nogal wat traditioneel materiaal, maar dan wel op een eigengereide manier bewerkt. In het eerste nummer valt meteen de tegendraadse gitaar op in de bekende traditional "The Trees They Grow High". Zo hoor je ook haar eigen kijk op de traditionals "Bonny at Morn" (licht jazzy), Jock O Hazeldean en Farewell to Lochbaber (verstild met enkel gitaar-begeleiding). Land o' the Leal, weliswaar geen traditional maar al zeker zo gekend, krijgt hier een drone d.m.v. programming en viool . En dan is de titeltrack van de hand van Michael Marra (met fraai harmoniërende mannenstemmen) handig gecombineerd met de traditionele slepende The Salimony Waltz.
Ook het meer contemporaire repertoire krijgt een eigen handtekening. Vaak staat daarbij eenvoud voorop. Zo geneert Grace zich niet voor een vleugje oude stijl jazz in Cheryl Wheelers Summerfly. In haar terughoudendheid imponeert ze het meest. Was Farewell to Lochaber al indrukwekkend door enkel gitaarbegeleiding, het afsluitende Sing me something simple (Andrew Finlayson) met enkel piano zorgt voor minstens zo veel kippevel.
Hoewel Annie Grace 'very English' klinkt, groeide ze toch echt op in de Schotse Highlands. Als een echte Schotse speelde ze al snel in de Lochaber Junior Pipe band. Ook zong ze graag close harmony. Op de kunstacademie in Glasgow vormde ze haar eerste bandje, maar haar grote doorbraak kwam in Iron Horse, een van de "new wave" folk bands uit de negentiger jaren. Als piper en zangeres werd ze al snel frontvrouwe van deze groep die over de hele wereld trok en op grote festivals speelde. Naast tal van projecten en plaatopnamen met Iron Horse trad ze steeds vaker op als gast op albums van anderen onder wie Ian F. Benzie, Chris Jones, Geraldine MvGowan, Arz Nevez. Ook sloot ze zich aan bij de Female Factory. Via die club met o.a. Leonie Jansen, treedt ze dit najaar trouwens enkele malen op in ons land onder de noemer Wereldwijven. Ze maakt tegenwoordig ook deel uit van de celtic big band "The Unusual Suspects" (BBC Folk Award) waarmee ze dit najaar een live-album uitbrengt. Naast haar muzikale carrière schopt ze het ook ver actrice.
En voor wie er nog aan mocht twijfelen, bewijst Annie Grace nu met haar solo-album Take me out drinking tonight te behoren tot Schotlands grotere folktalenten.
Henk - Waardering 8,5