Embrun No 3 - eigen beheer (www.embrun.be of Facebook)
De muzikanten van Embrun draaien al een tijdje mee in de folk-wereld, maar met hun onlangs verschenen derde cd zorgen zij voor een aangename verrassing: een live-album waar de vonken van af vliegen.
De cd, eenvoudig No 3 geheten, bevat elf tracks die alle zijn opgenomen in april 2013 in Muziekclub t Ey in Belsele. Het zijn alle zeer dansbare composities, zodat de cd ook in de balfolkscene goed wordt ontvangen. Daar snijdt het mes immers aan twee kanten. De balfolkies kunnen thuis na een concert nog even verder dansen, de fantastische live-ambiance krijgen ze er met deze cd gratis bij. En voor de muzikanten zorgt een live-album natuurlijk voor de best denkbare arbeidsomstandigheden die er zijn: een cd opnemen terwijl je samen met je dansend publiek er een feest van maakt...
Maar we zouden Embrun te kort doen als we de groep louter als balfolkband zouden aanmerken. Natuurlijk, Embrun behoort samen met bands als Hot Griselda en KV Express tot de hedendaagse top van de balfolk uit de lage landen. Maar de muzikaliteit van de vijf nog altijd jonge, maar doorgewinterde instrumentalisten reikt verder. Deze live-cd mag zonder twijfel tot de betere hedendaagse folkrock gerekend worden. Krachtig en vol overtuiging, maar vooral ook feestelijk.
Van meet af aan gaat het gas er op. Je waant je direct op een zinderend bal. Na een inleidende bourree, Dr. Gonzales, volgen wervelende jigs, scottishes en cercles als Black moon, Running over the sunset, HP en het bijzonder energieke Red Moon. Het zijn vooral deze opzwepende up-tempo nummers die het folk-rock element erin brengen, met dank aan het overtuigende drum- en percussiewerk van Ludo Stichelmayer en de bas van Jonas Scheys. De een-tweetjes tussen draailier (Harald Bauweraerts) en doedelzak (Pieterjan van Kerckhoven) zorgen voor een volle klankkleur en een spannende opbouw, waarbij deze instrumenten dan weer afzonderlijk soleren, dan weer harmonisch samenspelen. Het soepele samenspel verraadt het jarenlange samenspelen van de bandleden. Alleen van Kerckhoven is nieuw, hij toont zich een waardig opvolger van Toon van Mierlo en voegt zich met zijn spel naadloos in het groepsgeluid. Een geluid dat ook live strak en verzorgd blijft en klinkt als een eenheid, een verdienste waar Bert Leemans duidelijk de hand in heeft. Naast het steviger werk is er op No 3 ook ruimte voor een ingetogen moment: Embrunette, een prachtige meditatieve hanter-dro.
Het is die dansbaarheid die Embrun zo populair maakt bij de groeiende schare fans in België, Nederland en Frankrijk. Voor Leemans en zijn mannen blijft die wisselwerking tussen band en publiek de spil waar elk optreden om draait. Vanaf het podium houdt Bert de dansende meute nauwlettend in de gaten, als ware hij een technisch tekenaar aan wie geen enkel detail ontglipt! Pas als de dansers helemaal klaar staan voor de Tovercirkel, geeft hij de bandleden het sein: spelen!
Dat Embrun een live-sensatie van formaat is, waar de energie en het speelplezier van af spatten, heb ik meerdere keren mogen meemaken. Deze live-plaat bevestigt die reputatie alleen maar.
Jeroen van Zuylen
Ps. Naar verluidt was een concertzaal in het Nederlandse Nijmegen niet berekend op de stuwende sound van Embrun, zodat de organisatoren er na afloop beter aan deden bij de buren even een bosje bloemen af te geven...