David Rotheray - Answer Ballads - Navigator Records Navigator 086P
Altijd al eens willen weten hoe Roxanne zelf erover dacht? Of Mrs. Jones, Sylvia en Mrs. Avery, Daniel of Jolene? Wie ook maar een beetje thuis is in de popgeschiedenis herkent een stel klassiekers, mocht je er niet uitkomen dan bij deze de titels: Roxanne (The Police), Me And Mrs. Jones (Billy Paul), Sylvia's Mother (Dr Hook), Daniel (Elton John) en Jolene (Dolly Parton). Voormalig lid van The Beautiful South David Rotheray gaf deze personages een eigen stem in de vorm van liedjes gezongen door een keur aan folkzangers op de plaat Answer Ballads.
In 2011 zag David Rotheray de film Rosencrantz and Guildenstern are dead, een tragikomedie met hoofdrollen voor twee personages die in Hamlet van Shakespeare figureren. Het zette hem aan het denken, hij ging zich afvragen wat bijvoorbeeld Jolene of Roxanne zelf te vertellen hadden. Zo ontstond een flink stel 'antwoordliedjes' op verschillende bekende hits. En nou is Rotheray zelf niet zozeer een zanger, maar wel een uitstekend schrijver, componist en gitarist (luister maar eens naar het oude werk van The Beautiful South, vol humor maar soms ook heerlijk melancholiek), dus riep hij hulp in en koos voor het neusje van de zalm op folkgebied: Bella Hardy, Alasdair Roberts, Kathryn Williams, Eliza Carthy, Jackie Oates en Julie Murphy waren al te horen op zijn vorige project The Life Of Birds, dit keer leenden ook Mary Coughlan, Lisa Knapp, Naomi Bedford, Kris Drever, Josienne Clarke, Gemma Hayes en John Smith hun stemmen.
Het meeste materiaal van Answer Ballads is door David Rotheray zelf geschreven, maar hij kreeg hulp van Eleanor McEvoy, die als zangeres te horen was op The Life Of Birds, maar dit keer op de achtergrond bleef en Mary Coughlan en Gemma Hayes voorstelde om respectievelijk Lucille's Song (waarvan ze ook de melodie verzorgde) en Pearl's Song te vertolken. Eliza Carthy hielp met de compositie van Maggie's Song, Kathryn Williams schreef mee aan Roxanne's Song.
Hoog tijd om te luisteren en dan is het een hele plaat lang genieten van krachtige songs en daarvoor hoef je de oorspronkelijke liedjes niet eens te kennen. Als je ze wel gehoord hebt is dat enkel een bonus omdat de gevoelens en perikelen van die bekende personages nu eens voor het voetlicht gebracht worden. IJlhelder opent Lisa Knapp het verhaal van het gebroken hart van Mrs. Jones en mysterieus spokend steekt Kathryn Williams in de rol van Roxanne figuurlijk haar middelvinger op tegen Sting. Heerlijk is Josienne Clarke's glasheldere zang als ze Marie (uit Chuck Berry's Memphis, Tennessee) laat vertellen hoe haar vader niet meer thuiskwam. Grappig detail is trouwens dat Chuck Berry zelf in 1964 ook al een vervolg op het lied heeft geschreven, Little Marie genaamd. Een liedje, Sylvia's Mother, krijgt zelfs twee antwoorden: Jackie Oates vertolkt de rol van Mrs Avery die de jongeman die haar tuin verzorgde nog steeds niet vertrouwt, "maybe this fruit doesn't want to be picked" en Sylvia blijkt met de stem van Bella Hardy een zelfbewuste jonge vrouw te zijn die in Galveston haar leven heeft opgebouwd met een andere man en haar oude buurjongen al helemaal niet meer nodig heeft. De plaat eindigt met Jolene's Song en met Jolene heb ik altijd al wat gehad, het verhaal van Dolly Parton sprak me destijds meteen aan, maar met de intense uitvoering van Allison Moorer kreeg het nog meer karakter en nu is het helemaal raak als ik de prachtig gerijpte warme stem van Julie Murphy hoor verklaren dat ze die man helemaal niet wil, niemand wil eigenlijk. Het gevoel dat ze erin legt onder begeleiding van piano en viool zorgt ervoor dat je mannenverslindster Jolene sympathiek begint te vinden, ze is uiteindelijk gewoon puur menselijk.
Er wordt nu eenmaal veel over vrouwen gezongen, dus het is niet verwonderlijk dat de meeste verhalen op Answer Ballads door damesstemmen vertolkt worden. Toch zijn er ook nog wat mannen te horen, Alasdair Roberts geeft met zijn karakteristieke knijpende stem een fijne kleur aan Dino's Song (niet zo'n bekend personage, maar hij komt uit The Boys Are Back In Town van Thin Lizzy dat menigeen nog wel zal kennen) en John Smith krijgt naast onder meer akoestische gitaar en piano het typische gefluit uit een spaghetti western als begeleiding bij zijn hesige zang in Billy-Joe's Song (een antwoord op Don't Take Your Guns to Town van Johnny Cash), terwijl de gevoelvolle topstem van Kris Drever zich verplaatst in Daniel die antwoordt op zijn jongere broer die in het bekende lied van Elton John zijn vragen stelt. De ironie druipt van de tekst: "thank you oh my brother/ for listening to my rhyme / should have written something shorter / I just didn't have the time".
Soms ingetogen, dan weer alternatief ingekleurd of juist filmisch en zelfs met een vleug disco is Answer Ballads muzikaal gezien een gevarieerd album te noemen, waarop prachtige folkstemmen de boventoon voeren. Maar ook tekstueel zit het sterk in elkaar, alle complimenten voor David Rotheray die met een andere insteek en eigen melodieën vorm heeft gegeven aan een juweeltje voor zowel folk- als popliefhebbers.
Mirjam Adriaans