Jenn Rawling & Basho Parks - Tarantula Arms - Waterbug Records WBG114 / Lucky Dice
Afgelopen jaar maakte ik kennis met de muziek van het Amerikaanse duo Jenn Rawling & Basho Parks. Hun cd Take The Air uit 2011 bevat mooie, melodieuze folk met viool, gitaar en de ietwat hesige stem van Jenn Rawling in de hoofdrol. Onlangs is er en nieuwe schijf van het duo verschenen, Tarantula Arms, waarop zij wederom sfeervolle folklandschappen weten te creëren.
Een titelnummer kent Tarantula Arms niet en het gaat ook nergens over spinnen, het album is vernoemd naar de gelijknamige boerderij in Minnesota, waar Jenn Rawling & Basho Parks hebben opgetreden tijdens hun Take The Air-tour. Ze waren zo onder de indruk van de locatie en de mensen daar (er worden onder meer cursussen gegeven aan kansarme kinderen), dat ze besloten dat hun volgende cd zo zou moeten heten.
Ouderwets gekleed tegen de achtergrond van een oude schuur staan Rawling & Parks afgebeeld aan de binnenkant van de cd-hoes. De Appalachen en de jaren '30 lijken niet ver weg en vormen ongetwijfeld een bron van inspiratie voor de twee, maar de liedjes zijn wel wat minder aards dan die van toen, zonder overigens echt zweverig te worden. Rawling (zang, gitaar, bariton ukulele) geeft haar gedachten de vrije loop in haar teksten, die de ene keer wat toegankelijker zijn dan de andere. Bij opener Wyoming en het daaropvolgende No More Gold denk je al snel aan de geschiedenis van Amerika, de pioniers die ooit het land in trokken en de heuvels die na de goldrush geen rijkdommen meer te bieden hebben. De liedjes zijn niet zozeer verhalend als wel beeldend, grijze luchten, groeiende bomen, ontluikende knoppen en de roep van vogels, het is makkelijk opgaan in de rustige, maar melodieuze sfeer van de landschappen, die symbool staan voor de kracht van mensen. Moeder in haar schommelstoel (Mama's Evening), je haast vergeten om de liedjes uit de heuvels en de lucht op te kunnen pikken (het country-achtige Beautiful Words) of een heerlijk oeroud levensritme (Buffleheads, met subtiele drums van Matt Berger, een donker baslijntje van Jeff Boyd en warme cello van Jessie Dettwiler), het nodigt vooral uit om te ontspannen en even de gejaagde maatschappij te vergeten. Parks ondersteunt de nummers passend op viool, viola, bariton ukulele en zang.
Hoewel Tarantula Arms een eerbetoon is aan een mooie plaats en aan sterke mensen, hoef je er zelf nooit geweest te zijn om je te laten onderdompelen in de landschappen die in de in beeldende teksten en fraaie folkmelodieën van Jenn Rawling & Basho Parks doorklinken.
Mirjam Adriaans
Jenn Rawling & Basho Parks zijn vanaf vrijdag in Nederland, tourdata mei/juni 2013:
vrijdag 31 mei Bad Nieuweschans De Oude Remise
zaterdag 1 juni Lage Vuursche In The Woods
zondag 2 juni Spijkerboor Café 't Keerpunt
dinsdag 4 juni Den Bosch Blue Room Sessions @ VerkadeFabriek
woensdag 5 juni Geldrop Roots in 't Groen
dinsdag 11 juni Heerlen Cultuurhuis Heerlen
woensdag 12 juni Amsterdam Café 't Geveltje