Richard Thompson – Live at the BBC - Universal records 5332909
In navolging van de mooie albums van Fairport Convention en Sandy Denny met BBC-opnamen kon een album van Richard Thompson in deze serie natuurlijk niet uitblijven. Een groot verschil is de tijdsspanne van de opnamen. Bij Fairport Convention en Sandy Denny is die, deels gedwongen, gering. Het oeuvre van Richard Thompson op de box Live at the BBC overbrugt bijna vier decennia. De box bestaat uit 3 cd’s en 1 dvd (regio 0, NTSC) met opnamen van Richard en Linda Thompson van 1973 tot 1982 en van Richard Thompson solo van 1985 tot 2009.
Op de eerste CD vinden we opnamen van Richard, samen met zijn toenmalige vrouw Linda Peters. John Peel was in de jaren ’70 een gezaghebbende DJ naar wie goed geluisterd werd. Het zal daarom de reden zijn dat Richard en Linda meerdere malen in zijn show verschenen. De oudste opnamen, van 1 januari 1973 klinken inderdaad wat oud en bibberig, maar geven de kwaliteiten van het akoestische duo goed weer. De gespeelde liederen zijn vooral afkomstig van het eerste duoalbum I want to see the bright lights tonight. In de tweede John Peel Session, van 11 februari 1975, staan de liederen van het tweede album Hokey Pokey centraal. Het grootste deel van de cd wordt echter besteed aan een concert in het Paris Theatre op 22 mei 1982. Nog niet eerder opgenomen nummers op deze eerste schijf zijn Dragging the River (uit de John Peel Session van 01-01-1973) en Modern woman (uit Folk on Two 1982).
De tweede CD is gereserveerd voor een optreden in het programma van Andy Kershaw op 1 juli 1985 en een optreden in het Hammersmith Palais van 20 november 1986. Linda Thompson is dan van het toneel verdwenen en Richard staat er alleen voor. Hoewel, alleen? In de begeleidingsband heeft hij in die tijd een formidabele zangeres, Christine Collister. Hoewel Richard Thompson nog steeds met een voet in de folktraditie staat, is zijn muziek meer opgeschoven richting rock ’n roll. Het folkelement blijft live gewaarborgd door o.a. de bijdragen van button-accordeonist John Kirkpatrick, een maatje die Thompson al sinds de tijd van de Morris On-elpee uit 1972 van tijd tot tijd ter zijde staat.
De derde CD is gereserveerd voor de akoestische Richard Thompson. In het begin van zijn muzikale carrière trad hij niet graag alleen op, de laatste jaren doet hij eigenlijk niet anders. Het laatste optreden van Richard Thompson met band wat ik me herinner, stamt al uit de jaren tachtig. Daarna zag ik hem live nog diverse keren, maar altijd zonder begeleidingsband. Niet eerder uitgebrachte nummers op deze CD zijn Kidzz (uit de show van Andy Kershaw van 25 april 2003), Time’s gonna break you (Hub Sessions 09-01-2009) en de traditionals A hunting the wren (Bob Harris 27-01-2008) en William Brown (Hub Sessions 09-01-2009). De kwaliteiten van Richard Thompson als begenadigd liedjesschrijver en gitarist extraordinaire mogen alom bekend geacht zijn. Hoewel niet alle opnamen qua opnametechniek van gelijke kwaliteit zijn, onderschrijft deze box de reputatie van Richard Thompson als uitvoerend artiest met verve. Mijn voorkeur gaat vooral uit naar de opnamen met band uit de jaren ’80, o.a. door de geweldige backingvocals van Christine Collister en Clive Gregson. Ook het feit dat we de solo-artiest Thompson de laatste jaren regelmatig op het toneel hebben zien verschijnen is hier debet aan.
Het is opvallend dat er geen opnamen zijn uit de jaren ’90, terwijl juist in die tijd Thompsons meest succesvolle CD Rumor and Sigh (1991) verscheen. Dus geen opnamen van succesnummers als I feel so good, I misunderstood, 1952 Vincent Black Lightning en Keep your distance tussen deze opnamen. Ik kan me echter niet voorstellen dat de BBC in die tijd geen opnamen gemaakt heeft. Wat zou daar mee gebeurd zijn?
Het valt op dat Thompson in de laatste sessies vaak teruggrijpt naar oud materiaal. Zo speelt hij in diverse shows in het laatste decennium regelmatig nummers van I want to see the bright light tonight, het eerste album met Linda uit 1974. Nummers van het laatste album met zijn voormalige echtgenote, het sublieme Shoot out the lights uit 1982 komen regelmatig langs, terwijl nummers van het album uit 1985, Across a crowded room ook niet geschuwd worden. Mij zul je daar niet over horen, voorgenoemde album behoren m.i. tot de beste uit z’n oeuvre.
Sommige liederen zijn meerdere malen opgenomen. Normaliter is dit geen probleem, omdat er voor verschillende arrangementen gekozen is. Zo horen we I want to see the bright lights tonight in een versie met Linda Thompson uit 1974 en een soloversie van Richard uit 2007. Zijn eigen sobere uitvoering ademt toch een heel andere sfeer dan de redelijk opgewekte versie met Linda. The outside of the inside (van het album The old kit bag uit 2003) horen we in een akoestische versie uit zowel 2001 als 2004. Dat had nou niet echt gehoeven. Een uitvoering had volstaan. Persoonlijk prefereer ik dan de meer expressievere versie uit 2004.
Een van de mooiste uitvoeringen uit deze collectie is een van de oudste nummers die Richard Thompson schreef. The angels took my racehorse away krijgt een magistrale uitvoering tijdens het concert in het Hammersmith Palais in 1986. Door swingend gitaarspel van Thompson, stuwend werk op de buttonaccordeon van Kirkpatrick en de prachtige backingvocals van Gregson en Collister overstijgt deze live-versie het origineel van Thompsons eerste soloalbum Henry the human fly uit 1972 moeiteloos.
De box Live at the BBC is een overtuigend eerbetoon aan een artiest die tijdens zijn meer dan veertig jaar durende carrière nog steeds niet de credits heeft verdiend waar hij gezien zijn vakmanschap als zanger, liedjesschrijver en gitarist recht op heeft.
Assie Aukes
Release-datum: 20 juni