Orfeo - Inferno - eigen beheer (www.orfeofolk.nl)
De eerste keer dat ik de balfolkband Orfeo zag waren de leden wel enthousiast, maar kwam het muzikaal gezien nog niet goed uit de verf en was het geluid erbarmelijk, ik had zo mijn twijfels. Vervolgens redden ze zich een tijdje later in een theatertje prima voor een luisterend publiek, voor mij een teken om ze in de gaten te blijven houden. Er is gekozen voor een breed arsenaal aan instrumenten, dat inmiddels bestaat uit: harp, fluiten en maar liefst twee draailieren, zowel akoestische als elektrische gitaar, bas en drums en sinds vorig jaar een theremin. Anno 2010 is het geluid van de groep live een stevige, dynamische mix geworden van stijlen: folk, klassiek, fantasy / gothic en zelfs metal, bij optredens kun je de langharige bandleden vol overtuiging op hun eigen muziek zien headbangen. Afgelopen zomer lieten ze op het eigen festival Orfest al horen flink gegroeid te zijn en met hun eerste optreden op Folkwoods zorgden ze zelfs voor een echt muzikaal hoogtepunt. Een cd zat toen al in de pijplijn en het resultaat kreeg de titel Inferno.
Melodieën worden door Orfeo in lagen opgebouwd, te beginnen met de hanterdro Highway to Noordeloos, waarin de band zich voorstelt op akoestische gitaar, fluit, draailier, drums en bas. Vervolgens krijgen de instrumenten de kans om zich door elkaar heen te vlechten, uit te stappen of juist weer in te vallen in het geheel. Dan horen we iemand aan de knoppen van een radio draaien om de juiste zender te vinden om te stoppen als de vrolijke fluit samen met de gitaar een cercle inzet, deze Fluitfeeks hoorden we al eens van RAMA, maar dat is niet verwonderlijk, componiste Erica maakt deel uit van beide groepen. In dit nummer doet de harp zijn intrede, met enkele sprankelende intermezzo's. Het afsteken van een lucifer (als gadget heeft de band een bijpassend luciferdoosje bedacht) kondigt heel toepasselijk het titelnummer Inferno aan, een meer rockend stuk met twee draailieren, aangezette drums en bas.
Dat metal en folk dichter bij elkaar liggen dan sommigen denken komt naar voren in de rondo Eria Rond'Or, met een riff die ontstond in de inmiddels ter ziele gegane doom metal band Eria D'Or, waarvan Rutger en Marco deel uitmaakten. Space vind ik op de cd wat nuchter rockend overkomen, terwijl ik me toch meen te herinneren dat die live veel spannender uitwaaierde, misschien is Orfeo bij de opnamen net iets te braaf geweest. In Chique horen we voor het eerst de theremin, die aan het einde voor de onaardse sfeer zorgt, maar vooral indruk op mij maakt in Beau Jardin (de inspiratie voor dit stuk werd gevonden in een geurige tuin). Dan blijkt het ijle geluid over de lieflijke harp heen een uitstekende vervanger voor een zangeres, denk hierbij aan Sharon den Adel of zo. Tenslotte is er 11 Fantasy, een dromerige wals in 11, met onweersbui en stortregen als tegenhanger van een dit keer sprookjesachtige harp. De drummer ontbreekt hier, maar wordt door mij niet gemist. Het brede instrumentarium biedt tal van mogelijkheden om het ritme aan te geven.
Hoewel Orfeo de dynamiek van een live optreden niet helemaal heeft kunnen vangen op Inferno valt er genoeg moois te ontdekken op deze debuutplaat. Vergeleken met de demo van een paar jaar geleden is de band duidelijk gegroeid, zowel in muzikaal opzicht als in de arrangementen. Soms is er een mooi ingetogen verrassing te horen, maar daartegenover kan ook een lekker overstuurde noot staan. De band laveert tussen sprookjesachtige metal en rockende balfolk, dat zou binnen de nummers nog iets meer met elkaar mogen contrasteren, maar deze muzikanten zijn nu al hoorbaar op weg om een heel eigen plek te verwerven binnen de balfolk. De theremin is daarbij wat mij betreft beslist een aanwinst.
Mirjam Adriaans
Orfeo bestaat uit: Marco van Asperen (gitaren, elektro-akoestische draailier, theremin), Erica van Brenk (fluiten), Paul Hendriks (bassen), Rutger van Krieken (drums, cajon) en Lies Sommer (harp, draailier).
PS Zoals gewoonlijk kijk ik ook even in het mooi verzorgde boekje (aantrekkelijk artwork is ook een goede reden om een cd aan te schaffen). De redactie van Folkforum wordt met naam en toenaam bedankt, sympathiek, maar dat maakt een onafhankelijke recensie niet gemakkelijker. Ik heb daarom ook een paar muziekmaten gevraagd naar hun mening. De conclusie luidt dat Orfeo zijn best gedaan heeft om er een mooi debuut van te maken. Met name de combinatie tussen ingetogen folk en harde metal / fantasy valt in positieve zin op. De een laat weten dat het van hem zelfs echt ruig mag, als er voldoende verstilling tegenover staat, hij stelt voor om bijvoorbeeld een jigue of mazurka enkel met harp te doen. De ander merkt op dat de opnames gemaakt zijn in een thuisstudio, en dat ze 'met die laptop toch een heel goed geluid hebben weten te creëren'.