Griff Trio - Astragu, Winter Traditions - Appel Rekords APR 1319
Drie muzikanten bespelen elk doedelzak (waaronder de Ierse uillean pipes) en fluiten, eentje zingt erbij. De Belgen Raphael De Cock, Rémi Decker en Birgit Bornauw zijn stuk voor stuk zeer getalenteerde musici, die ook in diverse andere projecten hun invloed al hebben doen gelden (o.a. A Contrabanda, Decker-Decombel, Transpiradansa!, ...). Samen vormen ze het Griff Trio. In 2008 besloten ze om aan de slag te gaan met winterfolk in het project Astragu, dat nu op cd is verschenen. Voor de opnames begin dit jaar kozen ze voor de Sint Elisabethkapel in Aarschot, waar een sfeervolle klank is ontstaan die perfect past bij de winter en zijn liedjes.
Op Astragu gaan de drie uit van de Europese wintertraditie, met instrumentalen en liederen uit België, Frankrijk, Spanje, Cyprus, Wales en Ierland, waaraan ze hun eigen invulling geven. Bovendien voegen ze enkele zelfgepende werken toe aan dit bestaande repertoire. Met de doedelzakken wordt een gevarieerd geluid gecreëerd, van donker tot licht, van melancholiek naar vrolijk. Al in de opener Solstice vlechten de verschillende klanken zich om elkaar heen tot er een geheel ontstaat, met een karakteristieke drone en een slepende melodie, die vervolgens naadloos overgaat in het a capella gezongen driekoningenlied Salut À La Compagnie dat doorgaat in een muzikaal intermezzo waarin je bijna een didgeridoo hoort. Op de site van Griff staat uitleg bij alle nummers, maar wat er nou precies voor magische dingen gebeurden tijdens het maken van dit repertoire wordt niet vermeld, alleen dat er nieuwe klanken en sferen ontdekt werden, waarvan de Pirouette En Neige het resultaat is. De doedelzakken hypnotiseren, de stem van Raphael De Cock intrigeert met karakteristieke keelklanken die doen denken aan de Mongoolse boventoonzang. Om bij te komen laten de fluiten vervolgens een wat zachtere, romantische melodie los in de Marche De Pélerinage. Twee stukken komen uit Spanje, Santa Juliana is een vrolijke muiñeira (een soort jig) uit Galicië, terwijl het Catalaanse lied Judici juist fijn statig klinkt, met prachtig donkere fluitpartijen die een lichte doedelzakklank omlijsten. Even later komt opnieuw magie langs in La Caravane Trans-Imaginaire, opnieuw een eigen stuk. Net als je in de ban bent van hypnotiserende fluiten imiteert er eentje een koekoeksklok, waardoor je weer met beide benen op de grond gezet wordt en komt een mondharp voorbij (of wordt dit toch uit een bourdon van een doedelzak getoverd?). Een klein juweeltje (slechts driekwart minuut lang) is Het Kinneke, door De Cock op zijn Antwerps gezongen, zijn stem doet me hier algauw denken aan die van Wannes Van de Velde.
Bij eerste beluistering doet Astragu van Griff Trio denken aan de twee MidWinter schijfjes met traditionele winterfolk die de vorig jaar overleden Gunter Bauweraerts al eerder uitbracht. Griff kopieert zijn werk echter niet, de doedelzakken, fluiten en stem creëren een eigenzinnig, karakteristiek maar vooral heerlijk sfeervol klanklandschap. Daarmee biedt de groep (net als Bauweraerts) een gezond tegenwicht aan alle commerciële kerstuitingen waar we deze dagen al veel te veel aan blootgesteld worden. Griff Trio levert met deze plaat een nieuwe bijdrage aan een mooie traditie.
Mirjam Adriaans
Wie alvast wil luisteren kan terecht op de site van Griff: www.griff.be, daar zijn ook alle teksten en uitleg van de nummers te vinden.