Claude Bourbon - ...The Travellin' Man - eigen beheer (Frog Records)
Er zijn van die muzikanten die nauwelijks in een hokje te stoppen zijn. Zo is er zanger / gitarist Claude Bourbon, wiens muziek omschreven wordt als 'romantische, middeleeuwse en Spaanse blues'. Hij werd in Frankrijk geboren en groeide op in Zwitserland, waar hij klassiek geschoold werd. Vervolgens heeft hij zo'n beetje de wereld rondgereisd, overal invloeden opgedaan en een eigen fingerpicking gitaarstijl gecreëerd van klassiek en jazz, met elementen van geheimzinnig oosters en warmbloedig Spaans, dooraderd met westerse folk. Met name in de blues heeft Bourbon zijn wortels gevonden. Tegenwoordig heeft hij zijn basis in Engeland. In 2008 bracht hij ...The Travellin' Man uit, een dubbelaar vol akoestische gitaarmuziek, met een instrumentale cd en een schijf met songs.
De instrumentalen op de eerste schijf meanderen door het hierboven beschreven muzikale landschap. Het zijn stuk voor stuk eigen composities, maar hier en daar komt een bekend melodietje bovendrijven, zoals in Bolerole (hier een naam noemen lijkt overbodig, maar vooruit, voor wie hem nog niet kent: Ravel). Soms gaat hij rustig en dromerig zijn weg, maar er zijn wat stroomversnellingen. Het 11 minuten durende Passing Through bijvoorbeeld klinkt als een soort geïmproviseerde stoomtrein die zijn ritme probeert te vinden en dat vervolgens weer afbouwt, is het eindstation nu al bereikt? Lawrence Gibson gaat wellicht over de gelijknamige rallyrijder, maar ik vermoed eerder dat Bourbon hier een bepaalde gitaar en zijn ontwerper in gedachten had. En bij Fugue denk ik al snel aan Bach, die weliswaar niet de enige was die dit soort muziek schreef, maar wel een stel beroemde fuga's naliet.
Op het tweede cd'tje blijft de gitaarmuziek virtuoos, maar is die bluesier en er komt zang bij. Het juweeltje Pourquoi M'as Tu Quitté wordt deels in Bourbons moedertaal gebracht, de rest zingt hij met zijn warme fijngerafelde stem in het Engels met een licht Frans accent. Dat geeft een mooi exotisch tintje aan de gevoelig romantische liedjes. Angel bijvoorbeeld gaat over het beschermende engeltje op zijn schouder. De teksten zijn opgenomen in de inlay op een na: Sensitive Kind van JJ Cale, de enige cover op deze plaat. I'm Doing Fine is een heerlijk hypnotiserende antiblues: "Since you left me baby / I had no tears in my eyes / My heart is cured of aching / And my ears heard no lies." Daarop volgt een lekker subtiel broeierig There's A Storm Coming, het noodweer lijkt niet alleen buiten te woeden. Tot slot is er nog een instrumentaal, 1850, kan natuurlijk een jaartal zijn, maar opnieuw denk ik dat het om een gitaarmodel gaat. Claude Bourbon is niet alleen een virtuoos muzikant, hij is ook een liefhebber van het instrument.
Wie van virtuoze gitaarmuziek houdt raad ik zeker aan om eens naar Claude Bourbon te luisteren. Een tijdje terug had ik het genoegen hem live te horen in een intieme setting, hij is niet bang om het avontuur op te zoeken in de muziek en dat maakt het boeiend om naar hem te luisteren. Maar hij is ook in staat om een snoeiharde rechttoe rechtaan blues voor te schotelen. Op ...The Travellin' Man houdt hij het wat soberder, door de naturelle productie is elke vingerzetting te horen en klinkt het bijna live, alsof het in een stille theaterzaal is opgenomen. Deze muziek verdient een aandachtig luisterend publiek.
Mirjam Adriaans, waardering 9
Komend weekeinde is Claude Bourbon in Nederland voor een paar optredens, op zaterdag 28 november 2009 is hij te zien in het Rabotheater in Hengelo. Meer info: www.rabotheater.nl.
Meer info over Claude Bourbon en een voorproefje van zijn muziek kun je vinden op: www.myspace.com/claudebourbon.