No Angry Young Man - No Angry Young Man - eigen beheer (www.naym.be)
Als ik de titels doorkijk slaat me even de schrik om het hart: Song For Suicide en Generation Failure doen niet veel vrolijks vermoeden, de gedachte aan Joy Division dringt zich op. Tijd om te luisteren dus en dan klinkt toegankelijke folkpop, gekruid met een vleug jazz, een snufje Randy Newman, een toefje New Orleans, een theelepeltje Milow en Beatles, een sausje van vrolijkheid en melancholie, in gedoseerde mate, kruiden horen immers smaak te geven en niet te overheersen. De teksten zijn serieus, maar niet somber en getuigen hier en daar van gevoel voor humor. De uitvoerende? No Angry Young Man, bestaand uit drie getalenteerde Belgen die in 2006 begonnen met optreden. De basis wordt gevormd door drie stemmen, piano, cello en gitaar. De naam van de groep werd ontleend aan een uitspraak in de pers van Bob Dylan: "I don't want to protest any more. I never said I'm an angry young man."
Afgelopen winter togen Jeroen Van Ham (zang, gitaar), Pieter Hulst (cello, percussie, backing vocals, piano) en Johan Loeckx (vleugel, keyboards, backing vocals) naar de studio van Philip Masure (Urban Trad, Comas, Laïs...) om daar hun titelloze debuut op te nemen. Producer is Bai Kamara Jr. (Vaya con Dios, Youssou N'Dour), mixing komt van Marc Francois (Ozark Henry, Novastar). Een elftal gastmuzikanten (waaronder Masure en Kamara Jr.) kleuren het geheel mee in en het stoofpotje wordt een lekker licht verteerbaar album.
In navolging van hun groepsnaam maken ze geen protestsongs, maar de onderwerpen die voorbijkomen mag je gerust serieus noemen, zo gaat Song For Suicide over mensen die het niet meer zien zitten en er een eind aan maken en horen we in Generation Failure over jongeren die zich afsluiten achter firewalls en in chatrooms. Het nummer heeft de uitstraling van een zwierige dans, en wordt verluchtigd door enkele gasten: Annelies Decock op barokviool, Peter Van Driessche op hobo en François Laurent op klarinet. Wat doe je als je vriendin je vertelt dat ze je zus eigenlijk leuker vindt? Die situatie wordt aan de orde gesteld, al krijg je geen antwoord op de vraag in het vrolijke Sister Cute met Masure op folkgitaar. Het leven is niet altijd rooskleurig, in diverse nummers wordt dat uitgedrukt in melancholieke cello-partijen, een enkele keer met viool, maar gelukkig is er ook troost, zo begint Beautiful Fool: "Open up your eyes, there's so many things worth seeing today". Een heel fijn nummer is wat mij betreft Wine And Candles, met 'half dronken' koorzang van de familie Masure en de hond. Een verjaardagsfeest dat heel gezellig is, al klinkt door dat dat niet voor iedereen geldt, een net niet ontspannen klarinet maakt het af. Een iets alledaagser gebeurtenis wordt verteld in Rosie, waar de 'Fred Astaire van de nacht' tegen de ochtend om vergiffenis vraagt: "You mustn't be mad, it wasn't my idea to buy all my friends a drink". Met Shake On sluit het trio de cd bijna psychedelisch af, met overstuurde geluiden. De samenzang, waarin een fijne donkere achtergrondstem klinkt, had ik trouwens graag wat vaker gehoord.
No Angry Young Man bestaat uit jonge mannen, van wie de muzikale basis dik in orde is. Hun akoestische debuut is toegankelijk, ligt lekker in het gehoor en heeft toch een eigen herkenbare klank. Dat is in elk geval alvast een mooie belofte voor de toekomst.
Mirjam Adriaans
Luister ook op: www.myspace.com/noangryyoungman.