Spoor - Eindelijk Thuis - INLOK 104 (Continental Record Services)
Wie afgelopen zomer Radio 1 heeft geluisterd kon daar regelmatig de single Erop Of Eronder horen, van de formatie Spoor. Naast typische wielertermen, zoals goesting in ons donder en de pap in de benen is de stem te horen van de legendarische radio-presentator Theo Koomen. Nu is er het album Eindelijk Thuis, waarop naast dit lied nog heel wat andere fijne woordspelingen en ontspannen muziek te vinden zijn.
In Daar Hoef Je Toch Niet Voor Naar Het Buitenland (dat net als Erop OF Eronder en het titelnummer al op een demo verscheen) geven ze een goeie definitie van hun eigen muziek: "Hou je van leuke bandjes, zonder teveel elektriek / Een beetje folk maar anders en toch mooie muziek / Een hele snelle banjo en een echte mandolien / Waar was jij in het Dorpshuis toen jij daar Spoor had kunnen zien?" Die naam is niet toevallig gekozen. In 2004 verscheen Spoor, het enige album van Vals Plat, een trio met Izak Boom, Jeroen Jongsma en Henrik Holm. Na het uiteenvallen van die groep in 2006 is Boom (zang, gitaar, banjo, mandoline, piano, traporgel) met andere kompanen doorgegaan in min of meer dezelfde stijl, dus lag de keuze van deze bandnaam voor de hand. Eigen Nederlandstalige teksten met een paar vrolijke kwinkslagen en soms een serieuze toon krijgen een muzikale invulling in de vorm van lekker in het gehoor liggende folky bluegrass. De traditional Bury Me Beneath The Willow (bekend van Woody Guthrie) werd door Janos Koolen en Izak Boom bewerkt tot Onder Deze Wilgen (gezongen door Koolen) en er werden een paar niet eerder uitgebrachte oudjes van Vals Plat opgenomen, waaronder een van mijn favorieten. Jeroen Jongsma schreef De Echte Man Die Vist, een humoristische beschrijving van het verschijnsel man: "het leven van de man is ingewikkeld / hij wordt geboren en gaat dood / en tja dat is 't." Banjo, percussie met lepels en accordeon zorgen in de uitvoering van Spoor voor een extra vrolijk tintje.
Janos Koolen, die enkele nummers (mee-)schreef, hanteert mandoline, gitaar en banjo, en zorgt met zijn zachtere stemgeluid voor rust en romantiek (melancholiek in Ik Mis Je en Onder De Wilgen, jazzy in Je Bent Te Mooi Voor Mij) tussen de wat scherpere zang van Boom. Arthur Bont is verantwoordelijk voor drums en percussie, Bart Soeters doet de baspartijen. Ervaring deden de vier muzikanten van Spoor al heel wat op, o.a. met Harry Sacksioni, Kaz Lux, Gilles Rullmann, Brabants Orkest... Er zijn ook nog enkele gastmuzikanten uitgenodigd: Onno Kuipers (accordeon), Stan Haywood (klarinet) en Sanne Bijker (cello). De teksten zijn pakkend, Izak Boom heeft een losse humoristische stijl die haast toevallig aandoet, zoals in Bejaardenhuis, waar boren en heien, ellendig nieuws op tv en rondslingerende rommel zorgen voor een gebrek aan energie. Boom bedacht de treffende uitdrukking moe als een bejaardenhuis, waarbij de lome gitaarbegeleiding en slepende zang het lamlendige gevoel nog eens onderstrepen, net zoals de tinkelende banjo en een subtiel kabbelende klarinet een fijne nostalgische sfeer geven aan De Winters Van Weleer.
Geluidstechniek en (co-)productie zijn in handen van Ankie Keultjes (Watchman, NO blues, Folksurvival Club), die uitstekend verzorgd werk heeft afgeleverd met de mannen van Spoor. Terwijl de herfst zo langzamerhand invalt is Eindelijk Thuis een album waarmee je nog een hele tijd lekker acherovergeleund kunt nazomeren.
Mirjam Adriaans
Op 8 oktober wordt het album officieel gepresenteerd in Theater 't Pand in Gorinchem. Meer info is te vinden op: www.spooronlijn.nl.