Transpiradansa! - Granuba - Appel Rekords APR1426
Na het verrassend spontane debuut van Transpiradansa! was ik erg nieuwsgierig naar het vervolg. Dat is er nu met Granuba, het woord verwijst naar een soort Utopia, maar ook een nostalgisch verlangen. Verluchtigd door fraaie ansichtkaartfoto's van de diverse muzikanten wordt het reisverhaal in korte zinnetjes verteld in het boekje, het grote verslag moet spreken uit de muziek. Die is vaak romantisch vrolijk, soms dromerig melancholiek. De heerlijk zwierige stijl van arrangeur en leider van het orkest Wouter Vandenabeele is direct te herkennen en vormt de rode draad door het geheel, net zoals dat bij de voorganger het geval was.
De wereldinvloeden zijn overal aanwezig, in de instrumentalen hoor je bijvoorbeeld salsa, tango, jazz of folk, hier en daar iets oosters, maar ook de teksten hebben een internationale uitstraling. Er wordt gezongen in het Engels, Frans of Nederlands en er is een gedicht van de Spanjaard Federico Garcia Lorca opgenomen, in een Engelse vertaling: Gacela Of The Terrible Presence. Anke Verlinden zingt het met een donker jazzy gevoel, het orkest houdt zich hier op de achtergrond, af en toe zijn er accenten van fluit, viool of koper. De enige stem die ook op het debuut klonk is die van Joke Delcour. Zij zingt O Gué Lan Lire met dezelfde frisheldere stem als ze toen Lindeboom uitvoerde. Afrikaanse nostalgie klinkt door in Mama Soweto, met lichte stem gezongen door een in Zuid-Afrika opgedane vriend, Samukelo 'Sam' Dube. Net als het achtergrondkoortje maakte hij deel uit van het project Zuiderwind waarmee Transpiradansa! zo'n anderhalf jaar terug in België toerde. Met de reggae-achtige intro van titelnummer Granuba waan je je zo aan een tropisch strand, de palmen wuiven uitnodigend. Griekse invloed doet zich gelden in Danse Des Rêves, een compositie van Nikos Kypourgos, die een vleugje Balkan meekrijgt, met name door de blazerssectie.
Het passievolle Tu Peux Voler wordt uitgevoerd door Ludo Vandeau (Bodixel, voorheen ook van Olla Vogala, Ambrozijn), die het ook schreef en al met Transpiradansa! optrad. Elly Aerden (die meewerkte aan het debuut, maar niet als zangeres) zorgt met Tussen Koffie En Slapeloosheid voor een vrij ingetogen oase van rust in het orkestrale geweld. Met zulke gastzangers is klasse natuurlijk gewaarborgd, maar tegelijk overschaduwen mijns inziens deze namen met hun enorme ervaring de kwaliteit van de getalenteerde jonge deelnemers van dit wereldmuziekorkest. Dat die heel wat in huis hebben wordt in twee eigen composities aangetoond: het Balkan-achtige, later jazzy uitwaaierende Beau Menéne d'Ocquelure is van saxofonist Joachim Thys en Hola Recepción met vinnige pauzes (volgens het boekje deed een boze receptionist ze denken aan Fawlty Towers) werd gecomponeerd door trompettiste Tine Allegaert.
Ondanks de geboden kwaliteit worstel ik nog met dit stukje. Ergens wringt iets en ik kan er zelfs bij herhaaldelijk luisteren niet de vinger opleggen wat dat dan is. De verrassing van het debuut heeft een tweede album niet, dat had ik ook niet verwacht, en er zijn genoeg pluspunten aan te merken. Zo is Transpiradansa! goed op elkaar ingespeeld geraakt, hoewel de groep niet helemaal dezelfde samenstelling meer heeft. Er wordt nog steeds hoorbaar met plezier gemusiceerd en het repertoire is gevarieerd. Er wordt van subtiel ingetogen tot klassiek bombastisch in diverse stijlen gespeeld, soms zelfs binnen een nummer. Ach, laat ik maar gewoon genieten van wat over me heen komt. Het is lastig genoeg om een waardige opvolger te maken van een goed debuut en met Granuba heeft Transpiradansa! toch weer een erg fijne orkestrale wereldmuziekplaat afgeleverd.
Mirjam Adriaans, waardering 8+
Zelf luisteren: www.myspace.com/transpiradansa, zie ook www.transpiradansa.be.